ਬਾਹਰਲੀ ਧੁੱਪ ਦਾ ਸੇਕ ਨਹੀਂ ਅੰਦਰਲੀ ਅੱਗ ਸਤਾਂਉਦੀ ਹੈ
ਦਿਸਦੇ ਹਾਂ ਬਾਹਰੋਂ ਸ਼ਾਂਤ ਅੰਦਰ ਰੋਜ਼ ਸੁਨਾਮੀ ਆੳਂਦੀ ਹੈ ।
ਕਦੇ ਕਦੇ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਦਿਲ ਠੰਡਾ ਸ਼ੀਤ ਸਮੁੰਦਰ ਜਿੳਂ
ਬਹੁਤਾ ਸਮਾਂ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਗਮ ਦੀ ਬਦਲੀ ਮੰਡਲਾਂਉਦੀ ਹੈ ।
ਉਹਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਨਾਂਅ ਸੁਣ ਕੇ ਅੱਜ ਵੀ ਦਿਲ ਕੰਬ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਗੁਜਰੇ ਸਮੇ ਦੀ ਯਾਦ ਕੋਈ ਜਦ ਮੂਹਰੇ ਆਣ ਖਲੋਂਦੀ ਹੈ ।
ਜੁਦਾਈ ਦੇ ਜਹਿਰ ਦਾ ਅਸਰ ਕਦੇ ਮਿਟਦਾ ਨਹੀਂ ਯਾਰੋ
ਉਂਜ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਹਰ ਵੇਲੇ ਦਾਗ ਹਿਜਰ ਦਾ ਧੋਂਦੀ ਹੈ ।
ਹਵਾ ਵਿਚ ਸੰਗੀਤ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਬਾਂਸਰੀ ਦੀ ਕੂਕ ਜਿਹਾ
ਰੋਜ ਸਵੇਰੇ ਚੰਦਰੀ ਜੇਹੀ ਕੋਈ ਖਬਰ ਜਗਾਉਂਦੀ ਹੈ ।
ਛੱਡ ਦਿਆਂਗੇ ਸਭ ਉਮੀਦਾਂ ਸੱਜਣਾ ਤੇਰੇ ਆਉਣ ਦੀਆਂ
ਅਜੇ ਵੀ ਕੋਈ ਦਸਤਕ ਤੇਰੇ ਆਉਣ ਦਾ ਲਾਰਾ ਲਾਉਂਦੀ ਹੈ ।
ਸਾਉਣ ਦੀ ਕਿਣ ਮਿਣ ਜਾਂ ਫੱਗਣ ਦੀ ਫੁੱਲਾਂ ਭਰੀ ਚੰਗੇਰ
ਉਹਦੇ ਬਿਨ ਹਰ ਰੁੱਤ ਉਪਰੀ ਨਰਕ ਭੁਲੇਖਾ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ ।
______________________________

thnx,,,

ਗਮਾਂ ਨੇ ਰੋਲਿਆ ਏਦਾਂ ਕਿ ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ
ਕੱਖਾਂ ਤੋਂ ਹੌਲੇ ਹੋ ਗਏ ਪਤਲੇ ਨੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ।
ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਸਭ ਬਨਾਉਟੀ ਓਪਰਾ ਦਿਖਾਵਾ ਜੋ
ਤਨ ਦੇ ਉਜਲੇ ਮਨ ਦੇ ਪਰ ਫਕੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ।
ਤੁਰੇ ਸਾਂ ਕੁਝ ਲੰਮਿਆਂ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਵਾਸਤੇ
ਰਸਤਿਆਂ ਤੇ ਧੂੰਏ ਦੀ ਲੇਕਿਨ ਲਕੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ।
ਅੰਨੇਵਾਹ ਜੋ ਸੇਧ ਦਿਤਾ ਪਰਖਿਆਂ ਬਗੈਰ
ਖੁੰਝ ਗਿਆ ਨਿਸ਼ਾਨਿਓ ਉਹ ਤੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ।
ਹਨੇਰੀਆਂ ਜੂਹਾਂ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਦੇ ਰਹੇ
ਅੰਨਿਆਂ ਦੀ ਬਸਤੀ ਦੇ ਵਜੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ।
ਬਦਲ ਦਿਤਾ ਮੌਸਮਾਂ ਨੇ ਸਾਡਾ ਇਹ ਵਜੂਦ ਹੀ
ਬੋਹੜ ਵਰਗੇ ਸੀ ਕਦੇ ਕਰੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ।
______________________

ਸਕੂਨ ਰੂਹ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਤਬੀਅਤ ਵੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ
ਜਦ ਉਹ ਨਜ਼ਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।
ਦਿਲ ਦੀ ਸਲੈਬ ਤੋਂ ਲਗਦਾ ਕੋਈ ਭਾਰ ਲਹਿ ਜਾਵੇ
ਕਦੇ ਜੇ ਭੀੜ ਵਿਚ ਮਿਲਿਆਂ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।
ਹਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਕ ਨਵੀਂ ਤਮੰਨਾ ਲੈ ਕੇ ਸੌਂਦੇ ਹਾਂ
ਹਰ ਖਾਹਿਸ਼ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਬੀਤਿਆ ਕੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।
ਉਹ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸੌਂ ਗਏ ਪਰ ਅਸੀਂ ਗਿਣਦੇ ਰਹੇ ਤਾਰੇ
ਸਿ਼ਕਾਰ ਬੇਰੁਖੀ ਦਾ ਜਿ਼ੰਦਗੀ ਹਰੇਕ ਪਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।
ਅਸੀਂ ਖਮੋਸ਼ੀਆਂ ਤਨਹਾਈਆਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ
ਇਹ ਜਦ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਤਰਥੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।
ਸਿਆਸਤ ਅਤੇ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਵਿਚ ਫਰਕ ਰਿਹਾ ਥੋੜਾ
ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਛੇੜਕੇ ਔਖੀ ਬਚਾਉਣੀ ਫਿਰ ਖੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।
ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਦੇ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚੁਪ ਚਾਪ ਸਹਿ ਲੈਂਦੇ
ਚੋਟ ਸਿਰਫ ਆਪਣਿਆਂ ਦੀ ਸੀਨਿਆਂ ਵਿਚ ਸੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।
ਕਹਿਣਾ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅੱਜ ਦਾ ਆਮ ਆਦਮੀ ਵੀ
ਪੁਕਾਰ ਉਸਦੀ ਲੇਕਿਨ ਰੌਲਿਆਂ ਵਿਚ ਰਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।
_____________________________

ਦਿਲ ਵਿਚ ਪਰਲੋ ਜਿਹਾ ਸਮਾਨ ਛੁਪਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ
ਬੁਝੇ ਅਣਬੁਝੇ ਕਈ ਅਰਮਾਨ ਦਬਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ ।
ਫਟ ਜਾਵਣਗੇ ਇਹ ਵੀ ਤਾਂ ਕਦੇ ਜਵਾਲਾਮੁਖੀ ਵਾਕਣ
ਖਿਆਲਾਂ ਵਿਚ ਜੋ ਜ਼ਲਜ਼ਲੇ ਤੁਫਾਨ ਛੁਪਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ ।
ਮੁੱਠੀ ਭਰ ਆਪਣੇ ਵਰਗੇ ਜਿਸ ਦਿਨ ਤਲਾਸ਼ ਲਏ
ਉਹਨਾਂ ਖਾਤਿਰ ਤੀਰ ਅਤੇ ਕਮਾਨ ਬਣਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ ।
ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਗਾਜਰ ਮੂਲੀ ਸਮਝਿਆ
ਉਸ ਰਾਜੇ ਲਈ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਵਿਛਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ ।
ਮੌਸਮ ਦੀ ਨਾ ਗੱਲ ਕਰੋ ਜੇਕਰੇ ਤੁਰਨਾ ਹੈ ਸਾਡੇ ਨਾਲ
ਅਸੀਂ ਵਰ੍ਹਦੀ ਅੱਗ ਵਿਚ ਮਕਾਨ ਬਣਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ ।
ਇਨਸਾਫ ਲੈਣ ਲਈ ਜਦ ਵੀ ਸਾਰੇ ਹੀਲੇ ਮੁੱਕ ਗਏ
ਪੁਰਖਿਆਂ ਜੋ ਸੌਂਪੀ ਉਹ ਕਿਰਪਾਨ ਬਚਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ ।
______________________________

ਪਰਚਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ
ਬੇਗਾਨੀ ਮਹਫਿਲ ਦਾ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਲੈ ਕੇ
ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਝੁਰਮਟ ਤੋਂ ਕੀ ਕਰਵਾਉਣਾ ਸੀ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਬੱਸ ਇੱਕੋ ਸਿਤਾਰਾ ਲੈ ਕੇ
ਜ਼ਮਾਨਾ ਸੀ ਕਦੇ ਉਡਦੇ ਸੀ ਹਵਾ ਅੰਦਰ ਜਦੋਂ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਤੁਰਦੇ ਵੀ ਹਾਂ ਵੈਸਾਖੀ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ
ਅਧਾ ਨਾਮ ਲੈ ਭਰ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਕੋਈ ਕੰਨੀ ਮਿਠਾਸ
ਬੁਲਾਉਣਾ ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਉਹ ਨਾਮ ਦੁਬਾਰਾ ਲੈ ਕੇ
ਸਾਂਝਾਂ ਦੇ ਪੁਲ ਬਣਾਈਏ ਪਿਆਰਾਂ ਦੀ ਨਦੀ ਉਤੇ
ਕਰਾਂਗੇ ਕੀ ਆਪਾਂ ਦੱਸ ਇਕ ਇਕ ਕਿਨਾਰਾ ਲੈ ਕੇ
ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਦਾ ਬੁਲ੍ਹਾ ਇਧਰ ਵੀ ਗੁਜਰ ਜਾਂਦਾ ਕੋਈ
ਦੇਖ ਲੈਂਦੇ ਝੂਲਦੇ ਬਿਰਖ ਵਾਂਗੂੰ ਹੁਲਾਰਾ ਲੈ ਕੇ
________________________

ਦਿਲ ਦੇ ਅੰਗ ਸੰਗ ਰਹਿਣਾ ਪੈਣਾ ।
ਟੁੱਟ  ਵੀ   ਜਾਵੇ ਸਹਿਣਾ  ਪੈਣਾ।

ਪੱਤਿਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਹਰਿਆਂ ਰਹਿਣਾ,
ਧੁੱਪ ਤੇ  ਕੋਰਾ ਸਹਿਣਾ ਪੈਣਾ ।

ਆਖ਼ਰ ਤਬਦੀਲੀ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿਣੀ,
ਲੋਕਾਈ ਦੇ ਹੱਕ \'ਚ ਵਹਿਣਾ ਪੈਣਾ ।

ਹੱਸਦੇ ਹੱਸਦੇ ਵਿਛੜ ਗਏ ਸਾਂ,
ਗ਼ਮ ਦੇ ਦਰਿਆ ਵਹਿਣਾ ਪੈਣਾ ।

ਜ਼ਮੀਰ ਮਰੀ ਤਾਂ ਮਰ ਗਿਆ ਬੰਦਾ,
ਮੋਇਆਂ ਕਬਰੀ ਲਹਿਣਾ ਪੈਣਾ ।
_________________

            ਦਰ ਕਿਨਾਰਾ ਕਰ ਗਏ, ਬਣੇ ਜੋ ਸਾਡਾ ਸਾਥ ਸੀ।
            ਬਿਨ ਹੁੰਗਾਰੇ ਮੁੱਕ ਗਈ ਪਾਈ ਅਸਾਂ ਜੋ ਬਾਤ ਸੀ।
            ਚਮਕਿਆ ਜੋ ਵਾਂਗ ਸੋਨੇ, ਭੈੜਾ ਪਿੱਤਲ ਨਿਕਲਿਆ,
            ਚਾਰ ਦਿਨ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਫਿਰ ਅੰਧੇਰੀ ਰਾਤ ਸੀ।
            ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹ ਦਾ ਹਮਸਫਰ ਬਣਨਾ ਲੋਚਿਆਂ,
            ਮੁੜ ਉਸ ਨਾ ਵੇਖਿਆ, ਹਿਜ਼ਰਾਂ ਭਰੀ ਹਯਾਤ ਸੀ।
            ਕਹਿ ਮਨ ਅਪਣੇ ਨੂੰ ਏਦਾਂ, ਸੀ ਅਸਾਂ ਸਮਝਾ ਲਿਆ,
            ਗ਼ਮ ਨਾ ਕਰ ਤੂੰ ਦੋਸਤਾ, ਇਹੀ ਤੇਰੀ ਬਾਰਾਤ ਸੀ।
            ਫਿਰ ਮਿਲੇ ਰਾਹ ਅਸਾਡੇ, ਅਸਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ,
            ਝੱਟ ਉਹ ਓਝਲ ਹੋ ਗਏ ਕੈਸੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਸੀ।
            ਬਣ ਪੱਥਰ ਖੜੇ ਰਹੇ ਫਿਰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ,
            ਜ਼ਾਲਮ ਕੈਸਾ ਨਿਕਲਿਆ ਫਿਰ ਨਾ ਪਾਈ ਝਾਤ ਸੀ।
            ਅੱਖੋਂ ਹੰਝੂ ਵਹਿ ਤੁਰੇ ਦਿਲ ਤੇ ਬਿਜਲੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ,
            ਸਾਵਣ ਅਜੇ ਤਾਂ ਦੂਰ ਸੀ, ਇਹ ਕੈਸੀ ਬਰਸਾਤ ਸੀ।
            ____________________________

                       ਜਦ ਹੋਈ ਤੇਰੀ ਆਮਦ ਨਾਨਕ ਸੰਸਾਰ ਅੰਦਰ,
                       ਇਕ ਇਨਕਲਾਬ ਆਇਆ ਫਿਰ ਸਭਿਆਚਾਰ ਅੰਦਰ।
            ਸਦੀਆਂ ਦੇ ਬਾਦ ਫਿਰ ਧਰਤੀ ਦੇ ਭਾਗ ਜਾਗੇ,
            ਹੋਇਆ ਫਿਰ ਉਜਾਲਾ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਅੰਦਰ
            ਆਸਾਂ ਦੇ ਬਾਗ ਅੰਦਰ ਰੀਝਾਂ ਦੇ ਫੁੱਲ ਮਹਿਕੇ,
            ਕੈਸੀ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਬਾਬਾ ਤੇਰੀ ਨੁਹਾਰ ਅੰਦਰ?
            ਸਾਹਾਂ ‘ਚ ਘੁਲ ਗਈ ਤੇਰੇ ਨਗ਼ਮਿਆਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ,
            ਰਾਹਾਂ ‘ਚ ਰੰਗ ਬਰਸੇ ਤੇਰੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਅੰਦਰ ।
             ਧਰਤੀ ਦਾ ਕੋਨਾ- ਕੋਨਾ ਤੇਰੇ ਨੂਰ ਨੇ ਸੀ ਧੋਤਾ,
            ਚ੍ਹੜਿਆ ਜਦ ਸੱਚ ਦਾ ਸੂਰਜ ਅੰਧਕਾਰ ਅੰਦਰ।
             ਸਾਝਾਂ ਤੇ ਗੀਤ ਪਿਆਰ ਦੇ ਫਿਰ ਹਰ ਪਾਸੇ ਗੂੰਜੇ,
            ਕੈਸੀ ਮਿਠਾਸ ਹੈ ਨਾਨਕ ਤੇਰੀ ਮਲ੍ਹਾਰ ਅੰਦਰ ?
            ਹਿੰਦੂ ਤੇ ਮੋਮਨਾਂ ਦਾ ਸਾਂਝਾ ਗੁਰ- ਪੀਰ ਤੂੰ ਹੈਂ,
           ਉੱਚਾ ਨਾ ਨੀਵਾਂ ਕੋਈ ਤੇਰੇ ਦਰਬਾਰ ਅੰਦਰ।
                        ਮੱਥੇ ਤੇ ਨੂਰ ਚਮਕਦਾ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਹੈ ਖ਼ੁਮਾਰੀ,
                          ਸੁਰਤੀ ਤੇਰੀ ਜੁੜੀ ਹੈ ਹਰਦਮ ਨਿਰੰਕਾਰ ਅੰਦਰ ।
                                         ਦੱਸਿਆ ਤੂੰ ਨਾਮ ਜਪਨਾ, ਕਿਰਤ ਕਰ ਵੰਡ ਛੱਕਣਾ,
                            ਦਿਤਾ ਪੈਗ਼ਾਮ ਸੱਚ ਦਾ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਅੰਦਰ । 
               ਤੇਰੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦਿਨ ਤੇ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਚਾ ਹੈ ਚ੍ਹੜਿਆ,
             ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਆਂਵਦੀ ਤੇਰੇ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਅੰਦਰ।
              ਸਭ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਦਾਤਾ ਮੰਗੀਆਂ ਮੁਰਾਦਾਂ ਪਾਉਂਦੇ,
              ਲੱਖ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀਆਂ ਤੇਰੇ ਦੀਦਾਰ ਅੰਦਰ।
              _________________________

ਮੈ ਤੇਰੇ ਵਜੂਦ ਨੂੰ ਨਕਾਰ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ,
ਤੇਰੇ ਅਹਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਤਾਰ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ।
ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਤੇ ਕੁਝ ਹਾਸੇ ਦਿੱਤੇ ਨੇ
ਏਸੇ ਕਰਕੇ ਦੁੱਖਾਂ ਕੋਲ ਤੈਨੂੰ ਹਾਰ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ।
ਏਹ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਖੇਡ ਤਮਾਸ਼ੇ ਤੇ ਕੁਝ ਖੇਡ ਖਿਡੌਣੇ ਨੇ ,
ਤੇਰੀ ਖਲਕਤ ਨਾਲ ਕਰ ਖਿਲਵਾੜ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ।
ਤੂੰ ਏ ਇੱਕ ਲਲਾਰੀ ਤੇ ਤੂੰ  ਕੀ ਕੀ ਰੰਗਦਾ ਏ ,
ਤੇਰੇ ਰੰਗਾਂ ਦਾ ਕਰ ਵਪਾਰ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ।
ਜਿਸਨੂੰ ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ ਤੁੰ ਰੱਖਦੈ ਨਾ ਉਹ ਡੋਲਦਾ ਏ
ਕੋਈ ਬਦਰੂਹੀ ਸ਼ਕਲ ਵਾਲਾ , ਉਹਨੂੰ ਮਾਰ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ।
ਸਜਦੇ ਕਰਦੈ ਤੇਰੀ ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਨੂੰ
ਮੇਰੇ ਰਹਿਬਰ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋ ਸਾਰ ਨਹੀ ਸਕਦਾ
_______________________