ਬੜਾ ਕੁੱਝ ਹੋਣਾ ਬਾਕੀ ਹੈ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੇ ਰਸਤਾ ਕੱਟਣਨਾਲ
 ਹੋਏ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ
 ਜਾਇਜਾ ਲੈਣ ਲਈ
 ਕਮਿਸ਼ਨ ਵੀ ਗਠਿਤ ਨਹੀਂ ਹਇਆ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਯਸ਼ੋਦਾ ਬੇਨ ਨੇ
 ਛਪੰਜਾ ਇੰਚ ਚੌੜੀ ਛਾਤੀ ਤੇ
 ਨਾਮਰਦ ਹੋਣ ਦਾ
 ਠੱਪਾ ਲਾਉਣਾ ਹੈ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਨੇ
 ਗਾਂਧੀਆਂ ਦੇ ਲਾਣੇ ਤੇ
 ਬੰਧੂਆ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਾਉਣਾ ਹੈ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਖਾਕੀ ਵਰਦੀ ਨੇ
 ਸਕੀ ਧੀ ਨਾਲ ਹੋਏ ਬਲਾਤਕਾਰ ਦੀ
 ਰਪਟ ਲਿਖਣ ਲੱਗਿਆਂ
 ਹੰਢਾਉਣੀ ਹੈ
 ਪਿਤਾ ਹੋਣ ਦੀ ਚੀਸ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ ਬਾਦਲਾਂ ਦੀ
 ਚੌਥੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੇ
 ਘੁੱਟਣਾ ਹੈ ਗਲ਼ਾ
 ਤੀਸਰੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਾ
 ਚਿੱਟੇ ਦੀ ਤੋਟ ਵਿੱਚ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਦੇ ਸਪੀਕਰ ਵਿੱਚੋਂ
 ਇਨਕਲਾਬ-ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ ਦਾ
 ਨਾਅਰਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਗੂੰਜਿਆ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਸਿਰਜਣਹਾਰੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ
 ਸੁਪਨਮਈ ਸੰਸਾਰ ਦੀ
 ਤਸਵੀਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਿਰਜੀ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਬੁੱਢੀਆਂ ਨਿਗਾਹਾਂ ਨੂੰ
 ਪ੍ਰਦੇਸ ਗਏ ਪੁੱਤਦਾ
 ਝਉਲਾ ਪੈਣੋਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਟਿਆ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਸਾਡੀਆਂ ਵਿਧਵਾਵਾਂ ਦੇ
 ਸੁਹਾਗ ਜੋੜੇ ਦੇ
 ਸਿਤਾਰੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਥੇ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਸਾਡੇ ਸੂਖਮ ਪੈਰਾਂ ਨੇ
 ਅੰਗਿਆਰਾਂ ਦਾ
 ਚੁੰਮਣ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਿਆ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਸਾਡੇ ਸਬਰ ਦੇ ਪਿਆਲੇ ਦਾ
 ਤਲ਼ਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਢੱਕਿਆ ਗਿਆ।
 ਅਜੇ ਤਾਂ
 ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ
 ਬੜਾ ਕੁੱਝ ਹੋਣਾ ਬਾਕੀ ਹੈ।
 
 

                             [੫]
ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਤੇ ਨਾ ਰੋਇਓ, ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਬਚਾਇਓ।
 ਮੇਰੇ ਲਹੂ ਦਾ ਕੇਸਰ ਰੇਤੇ ਚ ਨਾ ਰਲਾਇਓ।

 ਮੇਰੀ ਵੀ ਜਿੰਦਗੀ ਕੀ? ਬਸ ਬੂਰ ਸਰਕੜੇ ਦਾ
 ਆਹਾਂ ਦਾ ਸੇਕ ਕਾਫ਼ੀ, ਤੀਲੀ ਬੇਸ਼ਕ ਨਾ ਲਾਇਓ।

 ਹੋਣਾ ਨਹੀਂ ਮੈ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੜ ਕੇ ਸਵਾਹ ਇਕੇਰਾਂ,
ਜਦ ਜਦ ਢਲੇਗਾ ਸੂਰਜ ਕਣ ਕਣ ਮੇਰਾ ਜਲਾਇਓ।

 ਵਲਗਣ ਚ ਕੈਦ ਹੋਣਾ ਸਾਡੇ ਨਹੀਂ ਮੁਆਫ਼ਕ,
ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਅਰਥੀ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਹੀ ਜਲਾਇਓ।

 ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਮੌਤ ਤਾਈਂ ਆਉਂਦੇ ਬੜੇ ਚੁਰਾਹੇ
 ਜਿਸ ਦਾ ਹੈ ਪੰਧ ਬਿਖੜਾ ਓਸੇ ਹੀ ਰਾਹ ਲਿਜਾਇਓ।

 ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਤੇ ਨਾ ਰੋਇਓ, ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਬਚਾਇਓ।
 ਮੇਰੇ ਲਹੂ ਦਾ ਕੇਸਰ ਰੇਤੇ ਚ ਨਾ ਰਲਾਇਓ।

8->

AAP - 67
BJP - 3

total - 70
:happy:

Hence Proved..
Malwa region of Punjab is equally educated and aware as of whole capital city Delhi.. :happy:

Zafarnama




Known as the Letter of Victory, Zafarnama was written in Persian by Guru Gobind Singh as a letter of defiance and delivered to the Mughal Emperor Aurangzeb . It was composed by Guru Gobind Singh in one of the darkest times for the Sikhs. Guru Gobind Singh had lost his four sons, while most of the Sikhs had either been scattered or killed on the battlefield.. The letter praises God and then outlines the bloody battle of Chamkaur and the treachery of Aurangzeb and the Mughals who broke their oath not to attack the Sikhs. Zafarnama is important to Sikhs because it contains the doctrine of the use of force being justifiable if all other peaceful means have failed.

--------------------------------------------------------------------------------

 

O Master of miracles, O Eternal and Beneficent One,
 O The Provider of our sustenance, O our Deliverer, Bestower of Grace and Mercy! (1)

 

O Giver of Bliss, O Great Pardoner, Who holds me by the Hand,
 O Remitter of sins, O Bestower of daily bread, O Charmer of our hearts! (2)

 

O King of kings, O Giver of Good, O guidance of the Way.
 O One without colour, without form, without equal! (3)

 

He who has no material possessions, no army, no ground to stand upon,
 Him too, Thou blessest with Heavenly Bliss. (4)

 

Separate from the world, yet most powerful, the Presence, Who givest Thy gifts as if Thou wert here before us. (5)

 

O Thou Pure One, Our Cherisher, our only Giver.
 O Thou Merciful One, who givest to every land! (6)

 

O Greatest of the great, Thou art the God of every land:
 Of Perfect Beauty, Merciful and Giver of sustenance! (7)

 

O Master of intellect, O Embellisher of the meek,
 O Refuge of the poor, O Destroyer of the tyrant! (8)

 

O Protector of the faith, Fountain of eloquence,
 O Knower of the Real, O Author of revelation! (9)

 

O Master of intelligence, O Appreciator of Wisdom,
 O Diviner of secrets, O Omnipresent God! (10)

 

Thou knowest all that happens in the world,
 And Thou resolvest all its problems and doubts. (11)

 

O Thou all-knowing God, O Great One,
 Thou alone art the organiser of our lives. (12)

 

The Memorandum to Aurangzeb

I have no faith in thy oaths,
 Even if thou bringest in God as thy witness. (13)

 

I haven’t even an iota of trust in thee,
 For, all thy ministers and thy courtiers are liars. (14)

 

He who puts faith in thy oath on the Koran,
 He in the end, comes to ruin. (15)

 

But, beware that the insolent crow
 Can lay not its hands upon one whose protection is Huma, the Bird of Heaven. (16)

 

He who seeks the refuge of the tiger
 Can he be harmed by a goat, a deer or a buffalo? (17)

 

Had I vowed even secretly on the book of my faith,
 I would have withdrawn infantry and cavalry from the field. (18)

 

And, what could my forty men do (at Chamkaur), when a hundred thousand men, unawares, pounced upon them? (19)

 

The oath breakers attacked them, of a sudden, with swords, arrows
 and guns. (20)
 

I had, perforce to join battle with thy hosts,
 And I too fought with the muskets and arrows as best as I could. (21)

 

When an affair is past every other remedy,
 It is righteous, indeed to unsheath the sword. (22)

 

Hadn’t I taken thee to thy word upon the Koran,
 I wouldn’t have chosen the path I did. (23)

 

I knew not that thy men were crafty and deceitful like a fox.
 Else I wouldn’t have driven myself to this state. (24)

 

He who swears to me on the Koran
 Ought not to have killed or imprisoned my men. (25)

 

Thy army dressed like blue bottles,
 Charged us, of a sudden, with a loud bang. (26)

 

But, he who advanced from thy ranks beyond his defences,
 Was hit with such deadly aim of my single arrow that he was deluged in blood. (27)

 

But they who aggressed not against us
 Were left unhurt, unmolested by us. (28)

 

When I witnessed thy general, Nahar Khan, advancing for war,
 I gave him the taste of a single deadly arrow. (29)

 

And many of his men who boasted of their valour,
 Fled the battlefield, in utter shame. (30)

 

Then advanced another one of Afghan blood,
 Rushing forth like flood, like a gun-ball, or a deadly arrow. (31)

 

He made many assaults with great courage,
 Some with conscious skill, and others like mad. (32)

 

The more he attacked, the more he was mauled,
 And then while killing two of my ranks,
 He, too, fell dead in the cold dust. (33)

 

But the cowardly and contemptible Khawaja came not forth like a man,
 And hid himself behind a wall. (34)

 

Had I but seen his face,
 I couldn’t but have helped him too with an arrow. (35)

 

At last, many on their side fell on the ground
 Hit by the arrows and the death dealing bullets. (36)

 

There was, indeed, an overpowering rain of these,
 And the earth turned red like the lalla flower. (37)

 

Torn heads and legs lay in heaps,
 As if the earth was covered with balls and sticks. (38)

 

The arrows whizzed, the bows twanged,
 And, it brought forth from the earth only cries and yells. (39)

 

There were other dreadful, vengeful noises too, of weapons and men,
 When men, bravest of the brave, battled like mad. (40)

 

But, what kind of chivalry is this in war,
 That countless hosts should pounce upon a mere forty of us, (41)

 

When the lamp of the world veiled itself,
 And the queen of night came forth with all her splendour. (42)

 

He who trusts, however, in an oath on God,
 His Protection also in He; in need, He shows the Path. (43)

 

So, not even a hair of mine was touched, nor my body suffered,
 For the God, the Destroyer of my enemies, Himself pulled me out to safety.
 (44)
 

I knew not that you, O man, were a perjurer,
 And a worshipper of self, and a breaker of faith. (45)

 

Nay, you keep no faith, nor mind religion,
 Nor know God, nor believe in Mohammed. (46)

 

He who observes the tenents of his faith,
 He makes a promise but never to break it. (47)

 

You have no idea of what an oath on the Koran is:
 Nay, you have no faith in the One God. (48)

 

Now if you were to swear a hundred times on the Koran,
 I’d regard not thy word, not an iota of it. (49)

 

Had you ever a mind to keep thy faith,
 You would have taken courage and come to me. (50)

 

From when you gave your word,
 Swearing in the name of God’s Word, it was incumbent on you to keep your faith. (51)

 

If your majesty were to be present here before me,
 I would have with all my heart posted you with your treachery. (52)

 

Do now what is enjoined upon you,
 And stick to your written and plighted word. (53)

 

The written word and the verbal promise of your envoy,
 Both, should have been fulfilled by you. (54)

 

He alone is a man who keeps his word:
 Not that he has one thing in the heart, and another on the tongue. (55)

 

Your promise was to honour the Qazi’s word,
 If that be true, then come thou to me. (56)

 

If you want to seal thy promise on the Koran,
 I would send the document for sure to thee. (57)

 

If only you were gracious enough to come to the village of Kangar,
 We could then see each other face to face. (58)

 

On the way, there will be no danger to your life,
 For, the whole tribe of Brars accepts my command. (59)

 

Come to me that we may converse with each other,
 And I may utter some kind words to thee. (60)

 

I’d send thee a horseman like one in a thousand,
 Who will conduct thee safe to my home. (61)

 

I’m a slave of the King of kings,
 And ready to obey His Call with all my heart. (62)

 

If He were to order me thus,
 I’d with utmost pleasure present myself to thee. (63)

 

And if you are a believer in One God,
 Tarry not in what I ask you to do. (64)

 

It is incumbent upon you to recognise the God,
 For He told you not to create strife in the world. (65)

 

You occupy the throne, in the name of God, the Sovereign of all creation,
 But strange is thy justice, stranger thy attributes! (66)

 

What sense of discrimination is this? What regard for religion?
 O fie on such a sovereignty! Fie a hundred times!! (67)

 

Stranger than strange are thy decrees, O king,
 But beware that broken pledges boomerang on those who make them. (68)

 

Shed not recklessly the blood of another with thy sword,
 Lest the Sword on High falls upon thy neck. (69)

 

O man, beware and fear thy God,
 For, though flattery or cajolery He can be deceived not. (70)

 

He, the King of kings, fears no one,
 And is the True Sovereign of the earth and heaven. (71)

 

God is the Master of the earth and the sky:
 He is the Creator of all men, all places. (72)

 

He it is who Creates all - from the feeble ant to the powerful elephant,
 And is the Embellisher of the meek and Destroyer of the reckless. (73)

 

His name is: “Protector of the meek”.
And Himself He is dependent upon no ones support or obligation. (74)

 

He has no twist in Him, nor doubt.
 And, He shows man the Way to Redemption and Release. (75)

 

You are bound, indeed by your word on the Koran,
 Let, therefore, the matter come to a good end, as is your promise. (76)

 

It is but meeting that you act wisely,
 And be discreet in all that you do. (77)

 

What, if you have killed my four tender sons,
 When I, like a coiled snake remain behind. (78)

 

It is not brave to put out a few sparks,
 And stir up a fire to rage all the more! (79)

 

What a beautiful thought has Firdausi, the sweet-tongued poet, expressed:
“He who acts in haste, plays the devil”. (80)

 

When you and I will, both repair to the Court of God,
 You will bear witness to what you did unto me. (81)

 

But, if you will forget even this,
 Then, God on High will also forget you from His Mind. (82)

 

God will reward you well for your misdeed,
 Which you launched with all your recklessness! (83)

 

This is the keeping of faith: this the act of goodness,
 To put God above the love of life. (84)

 

I believe not that you know God,
 Since, from you have come only tyrannous acts. (85)

 

The Beneficent God also will know thee not,
 And will welcome not thee with all thy riches. (86)

 

If now you swear a hundred times on the Koran,
 I will not trust you even for a moment. (87)

 

I will enter not your presence, nor travel on the same road,
 Even if you so ordain, I would oblige you not. (88)

 

O Aurangzeb, king of kings, fortunate are you,
 An expert swordsman and a horseman too: (89)

 

Handsome is your person and your intellect high,
 Master of the lands, ruler and emperor. (90)

 

A skilled wielder of the sword and clever in administration,
 A master-warrior and a man of charitable disposition. (91)

 

You grant riches and lands in charity,
 O one of handsome body and brilliant mind. (92)

 

Great is your munificence, in war you are like a mountain,
 Of angelic disposition, your splendor is like that of Pleiades. (93)

 

You are the king of kings, ornament of the throne of the world:
 Master of the world, but far from religion! (94)

 

I warred with the idol-worshipping hill chiefs,
 For, I am the breaker of idols and they their worshippers. (95)

 

Beware, the world keeps not faith with any:
 He who rises also falls and comes to grief. (96)

 

And look also at the miracle that is God,
 That He may destroy a whole host through a single man! (97)

 

What can an enemy do to him whose friend is God?
 For the function of the Great Bestower is: To Bestow. (98)

 

He grants Deliverance and shows also the Way.
 And He teaches the tongue to utter His praises, in love. (99)

 

In the time of need, He blinds the enemy,
 And protects the helpless from all injury and harm. (100)

 

And he who acts in good faith,
 On him, the Merciful One, rains His Mercy. (101)

 

He who serves Him with all his heart,
 God blesses him with the Peace of Soul. (102)

 

What harm can an enemy do to him,
 On whom is the Please of God, our Supreme Guide. (103)

 

The Creator-Lord is ever his refuge, even if tens of thousands of hosts were to proceed against him. (104)

 

If you have the pride of your army and riches,
 I bank upon the Praise of God, the Almighty. (105)

 

You are proud of your empire and material possessions, while I am proud of the Refuge of God, the Immortal. (106)

 

Be not heedless: for the world lasts but a few days,
 And man may leave it, one knows not when. (107)

 

Look at the ever changing faithless world:
 And see what happens to every house, every denizon. (108)

 

If you are strong, torture not the weak,
 And thus lay not the axe to thy empire. (109)

 

If the One God is one’s Friend, what harm can the enemy do,
 Even if he multiplies himself a hundred times? (110)

 

A thousand times let an enemy assault him,
 And yet touch not even a hair on his head. (111)


...
 ਚੁ ਕਾਰ ਅਜ਼ ਹਮਹ ਹੀਲਤੇ ਦਰ ਗੁਜ਼ਸ਼ਤ।

   ਹਲਾਲੱਸਤ ਬੁਦਨ ਬ ਸ਼ਮਸ਼ੀਰ ਦਸਤ।

  (ਜਦੋਂ ਗੱਲ ਬਾਤ ਤੇ ਵਾਰਤਾ ਦੇ ਸਾਰੇ ਉਪਾਅ ਅਸਫ਼ਲ ਹੋ ਜਾਣ ਤਾਂ ਫੇਰ ਤਲਵਾਰ ਚੁੱਕਣ ਜਾਇਜ਼ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)


 ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨਾ ਬੁਰਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਚੁੱਪਚਾਪ ਸਹਿੰਦੇ ਜਾਣਾ ਵੀ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੀ ਬੁਰਾ ਹੈ।ਇਸਲਾਮੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਅਨੁਸਾਰ ਤਕਵਾ (ਨੇਕੀ) ਦੇ ਤਿੰਨ ਦਰਜੇ ਹਨ।ਸਰਬ ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ ਤਕਵਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਕੋਈ ਜ਼ੁਲਮ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖੋ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਤੇ ਸਮਰੱਥਾ ਨਾਲ ਜ਼ਾਲਮ ਨੂੰ ਉਸ ਜ਼ੁਲਮ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰੋ।ਮਧਿਅਮ ਦਰਜੇ ਦਾ ਤੱਕਵਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੂੰਹੋਂ ਉਸ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਭੈੜਾ ਆਖੋ ਅਤੇ ਜ਼ਾਲਮ ਦੀ ਨਿਖੇਧੀ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਆਮ ਕਰੋ, ਜੇ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਦਿਲ ਵਿਚ ਇਸ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਸਮਝੋ ਅਤੇ ਜ਼ਾਲਮ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰੋ, ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਨੀਵੇ ਦਰਜੇ ਦਾ ਤਕਵਾ ਹੈ।'ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮਾ' ਦੇ ਰਚੈਤਾ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਉੱਚਤਮ ਦਰਜ਼ੇ ਦੇ ਤੱਕਵੇ ਦਾ ਸਬੂਤ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।'ਜ਼ਫਰਨਾਮਾ' ਇਸ ਕਰਕੇ ਵੀ ਬੇਮੀਸਾਲ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਅਮਲੀ ਰੂਪ ਵਿਚ ਇਸ ਹਦੀਸ ਦਾ ਪਾਤਰ ਬਣਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਅਨੁਸਾਰ 'ਜ਼ਾਲਮ ਹੁਕਮਰਾਨ ਸਾਹਮਣੇ ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਆਖਣਾ ਜਿਹਾਦ ਹੈ'।'ਜ਼ਫਰਨਾਮਾ' ਦਾ ਪ੍ਰੇਖਣ ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦਾ ਅਸਲ ਉਦੇਸ਼ ਤਾਂ ਇਹੀ ਹੈ।ਏਨੇ ਵੱਡੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਾਮਰਾਜ (ਮੁਗਲ ਸਾਮਰਾਜ) ਨੂੰ ਵੰਗਾਰਨਾ, ਉਸ ਦੇ ਸਮਰਾਟ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਉੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੀ ਅਧਰਮੀ ਹਵਸ ਦਾ ਪਰਦਾ ਫਾਸ਼ ਕਰਨਾ ਬੇਮਿਸਾਲ ਮਰਦਾਨਗੀ ਅਤੇ ਉੱਚ ਕੋਟੀ ਦੀ ਅਖ਼ਲਾਕੀ ਬਰਤਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਤੱਖ ਸਬੂਤ ਹੈ।ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ 'ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮੇ' ਰਾਹੀਂ ਇਸ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਅਨੇਕਾਂ ਕਾਰਿੰਦਿਆਂ ਤੇ ਫੌਜੀ ਆਹੁਦੇਦਾਰਾਂ ਦੀ ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਤੇ ਬਦ-ਕਿਰਦਾਰੀ ਦਾ ਵਰਨਨ ਤਾਂ ਕੀਤਾ ਹੀ ਹੈ (ਜਿਹੜਾ ਇਸ ਰਚਨਾ ਦਾ ਪੁਰਜਨਾਲ ਭਾਗ ਹੈ) ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਦਲੇਰੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਖੁਦ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ, ਦੇ ਇਸਲਾਮ-ਵਿਰੋਧੀ ਕੁਕਰਮਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਆਵਾਜ਼ ਉਠਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭੈੜੇ ਅੰਜਾਮ ਤੋਂ ਬਾਖ਼ਬਰ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਥਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਉਹ ਸਾਰੇ ਸ਼ਿਅਰਾਂ ਨੂੰ ਦਰਜ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ ਪਰ ਇੱਥੇ ਨਮੂਨੇ ਵਜੋਂ ਕੁਝ ਸ਼ਿਅਰ ਦਰਜ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ ਜੋ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸ਼ੁਅਲਾ ਬਿਆਨੀ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਹਨ।ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਦੀਆਂ ਵਧੀਕੀਆਂ, ਉਸ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਪ੍ਰਸਤੀ, ਨਸੀਹਤ ਅਤੇ ਤਾੜਨਾ ਸਭ ਕੁਝ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈ:


   ਤੁਰਾ ਮਨ ਨ ਦਾਨਮ ਕਿ ਯਜ਼ਦਾਂ ਸ਼ਨਾਸ।

   ਬਰਾਮਦ ਜ਼ਿ ਤੂ ਕਾਰਹਾ ਪੁਰਖ਼ਰਾਸ਼।

 (ਤੇਰੇ ਵਰਗੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ, ਜਿਸ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਇੰਨੇ ਜ਼ੁਲਮ ਹੋਏ ਹੋਣ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਵੀ ਖੁਦਾ ਸ਼ਨਾਸ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦਾ)


   ਤੂ ਮਸਨਦ ਨਸ਼ੀ ਸਰਵਰਿ ਕਾਇਨਾਤ।

   ਕਿ ਅੱਜਬ ਅਸਤ ਇਨਸਾਫ਼ ਈਂ ਹਮ ਸਿਫ਼ਾਤ।

   ਕਿ ਅੱਜਬ ਅਸਤ ਇਨਸਾਫ਼ ਦੀ ਪਰਵਾਰੀ।

   ਕਿ ਹੈਫ਼ ਅਸਤ ਸਦ ਹੈਫ਼ ਈਂ ਸਰਵਰੀ।

  (ਤੂੰ ਇੱਡਾ ਮਹਾਨ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਬਣਿਆ ਫਿਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੀਨਦਾਰੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤੇਰਾ ਇਨਸਾਫ 'ਤੇ ਤੇਰੀ ਦੀਨਦਾਰੀ ਬਸ ਇਹੀ ਹੈ? ਲਾਅਨਤ ਹੈ, ਇਸ 'ਤੇ)


   ਕਿ ਅੱਜਬ ਅਸਤੁ ਅੱਜਬ ਫਤੁਵਾ ਸ਼ੁਮਾ।

   ਬਜੁਜ ਰਾਸਤੀ ਸੁਖ਼ਨ ਗੁਫਤਨ ਜ਼ਯਾਂ।

   ਨ ਦਾਨਮ ਕਿ ਈਂ ਮਰਦਿ ਪੈਮਾਂ ਸ਼ਿਕੱਨ।

   ਕਿ ਦੌਲਤ ਪਰੱਸਤ ਅਸਤ ਈਮਾਂ ਫ਼ਿਕੱਨ।

  (ਕਿ ਇਹੀ ਤੇਰੀ ਨੇਕੀ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਝੂਠ ਬੋਲਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਸਾਂ ਇਹ ਵਾਅਦਾ ਫ਼ਰਾਮੋਸ਼ ਆਦਮੀ ਬੇਈਮਾਨ ਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਲੋਭੀ ਹੈ)


   ਚਿਹ ਮਰਦੀ ਕਿ ਅਖ਼ਗਰ ਖ਼ਮੋਸ਼ਾਂ ਕੁਨੀ।

   ਕਿ ਆਤਸ਼ ਦਮਾਂ ਰਾ ਬ ਦੌਰਾਂ ਕੁਨੀ।

   ਬ ਬਾਯਸ ਕਿ ਯਜ਼ਦਾਂ ਪ੍ਰਸਤੀ ਕੁਨੀ।

   ਨ ਗੁਫ਼ਤਾਹ ਕਸਾਂ ਕਸ ਖ਼ਰਾਸ਼ੀ ਕੁਨੀ।

  (ਇਹ ਕੀ ਮਰਦਾਨਗੀ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ।ਤੈਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰੱਬ ਤੋਂ ਡਰੇਂ ਅਤੇ ਐਵੇਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਆਖੇ ਲੱਗ ਕੇ ਨਿਆਸਰਿਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ੁਲਮ ਨਾ ਕਮਾਵੇ)


   ਮਜ਼ਨ ਤੇਗ਼ ਬਰ ਖੂਨਿ ਕਸ ਬੇ ਦਰੇਗ।

   ਤੁਰਾ ਨੀਜ਼ ਖੂੰ ਚਰਖ ਰੇਜ਼ਦ ਬ-ਤੇਗ।

  (ਕਿਸੇ ਬੇਗੁਨਾਹ ਦਾ ਖੂਨ ਵਗਾਉਣ ਲਈ ਤਲਵਾਰ ਨਾ ਚਲਾ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਕ ਦਿਨ ਸਮਾਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ।

 ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਅਖ਼ਲਾਕੀ ਫ਼ਤਹ, ਜਿਸ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ 'ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮਾ' ਹੈ, ਦਾ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸਬੂਤ ਹੋਰ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਜਿਸ ਦੇ ਕਾਰਿੰਦਿਆਂ ਵਲੋਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਸਤਾਉਣ ਵਿਚ ਕੋਈ ਕਸਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ ਗਈ, ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਮਾਰ ਮਕਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਵਾਹ ਲਾ ਦਿੱਤੀ, ਅਜਿਹੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਵੀ ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਤੇ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਦੇ ਤਕਾਜ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਅੱਖੋ ਪਰੋਖੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਜਿਸ ਦਾ ਪ੍ਰਮਾਣ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਸ਼ਿਅਰ ਹਨ:


   ਖੁਸ਼ਸ਼ ਸ਼ਾਹਿ ਸ਼ਾਹਾਨ 'ਅਉਰੰਗਜੇਬ'।

   ਕਿ ਚਾਲਾਕ ਦਸਤ ਅਸਤੁ ਚਾਬੁਕ ਰਕੇਬ।

   ਕਿ ਤਰਤੀਬ ਦਾਨਿਸ਼ ਬਤਦਬੀਰਿ ਤੇਗ।

   ਖੁਦਾਵੰਦਿ ਦੇਗਉ ਖੁਦਾਵੰਦਿ ਤੇਗ਼।

   ਚਿ ਹੁਸਨੂਲ ਜਮਾਲ ਅਸਤ ਰੌਸ਼ਨ ਜ਼ਮੀਰ।

   ਖੁਦਾਵੰਤ ਮੁਲਕ ਅਸਤੁ ਸਾਹਿਬਿ ਅਮੀਰ।


 ਉਪਰੋਕਤ ਅਧਿਐਨ ਸਮੇਂ ਸਾਡੀ ਨਜ਼ਰ 'ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮੇ' ਦੇ ਕੇਵਲ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਤੇ ਨੈਤਿਕ ਪੱਖਾਂ ਤੇ ਹੀ ਰਹੀਂ ਹੈ।ਭਾਵੇਂ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਤੇ ਜੰਗੀ ਘਟਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਇਸ ਅਜ਼ੀਮ ਕਿਰਤ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਲਾਂਭਿਆਂ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਲੱਗਾ ਹੈ।ਪਰ ਇੱਥੇ ਇਹ ਅਰਜ਼ ਕਰਨੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ 'ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮਾ' ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿਚ ਸੱਚਾਈ, ਹੌਂਸਲਾ, ਦਲੇਰੀ, ਮਰਦਾਨਗੀ ਜਾਹੋ-ਜਲਾਲ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਤਾਂ ਹੈ ਹੀ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਯੁੱਗ ਦੀ ਭਵਿਖਬਾਣੀ ਵੀ ਸਾਬਿਤ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹ ਮੁਗ਼ਲ ਸਾਮਰਾਜ ਜਿਹੜਾ ਆਪਣੀ ਵਿਸ਼ਾਲਤਾ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਮਿਸਾਲ ਆਪ ਸੀ, 'ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮੇ' ਦੀ ਸਿਆਹੀ ਹਾਲੇ ਸੁੱਕੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਿੰਜੀ ਹੋਈ ਰੂੰ ਦੀ ਢੇਰੀ ਵਾਂਗ ਖੇਰੂੰ ਖੇਰੂੰ ਹੁੰਦਾ ਦੁਨੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅੱਖੀ ਵੇਖ ਲਿਆ।ਉਸ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ 'ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮਾ' ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਹਾਨ ਰਚੈਤਾ ਦਾ ਨਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ਦੇ ਇਸ ਸ਼ਿਅਰ ਦੀ ਤਫ਼ਸੀਰ ਬਣਿਆ ਜ਼ਿੰਦਾ ਤੇ ਤਾਬਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ


   ਹਰਗਿਜ਼ ਨ ਮੀਰਦ ਆ ਕਿ ਦਿਲਸ਼ ਜ਼ਿੰਦਾ ਸੂਦ ਬ-ਇਸ਼ਕ

   ਸਬਤ ਅਸਤ ਬਰ ਜਰੀਦਾ-ਏ-ਆਲਮ ਦਵਾਮ-ਏ-ਮਾ

ਮੈਂ ਸਿੱਧ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ-ਕਿ ਦੋ ਤੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ,
ਵਰਤਮਾਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮਨੁੱਖੀ ਸ਼ਕਲ ਚਮਚੇ ਵਰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ |
ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ-
ਕਚਿਹਰੀਆਂ,ਬੱਸ ਅੱਡਿਆਂ ਤੇ ਪਾਰਕਾਂ 'ਚ
ਸੌ ਸੌ ਦੇ ਨੋਟ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ |
ਡਾਇਰੀਆਂ ਲਿਖਦੇ ਤਸਵੀਰਾਂ ਲੈਂਦੇ
ਤੇ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਭਰਦੇ ਹਨ,
ਕਨੂੰਨ ਰੱਖਿਆ ਕੇਂਦਰਾਂ ਵਿੱਚ
ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਮਾਂ ਤੇ ਚੜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ |
ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਡਾਕੂ ਦਿਹਾੜੀਆਂ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਮੰਗਾਂ ਮੰਨੀਆਂ ਜਾਣ ਦਾ ਐਲਾਨ,
ਬੰਬਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ |
ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਅਰਥ
'ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇਸ਼' ਦੀ ਏਜੰਟੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ |
ਅਤੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਗੱਦਾਰੀ ਦਾ ਤਗਮਾ
ਵੱਡੇ ਤੋਂ ਵੁਡਾ ਰੁਤਬਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ |
ਤਾਂ......
ਦੋ ਤੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ |
ਵਰਤਮਾਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਮਨੁੱਖੀ ਸ਼ਕਲ ਚਮਚੇ ਵਰਗੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ |
"ਪਾਸ਼"

ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਮਰ ਜਾਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ
ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ 'ਵੇਹਲੜ' ਬਣ
ਜਾਣਾ..
ਦਿਨੇ ਕਰਨੀਆਂ ਇਨਕ਼ਲਾਬ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ..
ਤੇ ਸ਼ਾਮੀਂ ਦਾਰੂ ਪੀ ਕੇ ਸੌਂ ਜਾਣਾ ..
ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਵੇਹਲੜ ਬਣ
ਜਾਣਾ...
ਕਰਨਾ ਕੁਝ ਨਾ ਬਸ ਸੁਪਨੇ
ਹੀ ਦੇਖੀ ਜਾਣਾ..
ਜੀਹਦੇ ਨਹੁੰ ਲਾਹ ਛੱਡੇ ਤੇ ਪਾੜ ਦਿੱਤੇ ਚੱਡੇ,
ਓਹੀ ਦੱਸ ਸਕਦੈ ਕਿ ਪੁਲਸ ਦੀ ਕੁੱਟ
ਕਿੰਨੀ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ..
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਰਤ ਕੀਤੀ ਜਿੰਦਗੀ ਚ,
ਓਹੀ ਜਾਣਦੇ ਨੇ..ਗਰੀਬ ਦੀ ਲੁੱਟ
ਕਿੰਨੀ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ....
ਓਹਨਾ ਕੀ ਮੁੜਨਾ ਘਰਾਂ ਨੂੰ? ਜੋ ਕਦੀ ਕੰਮ ਤੇ
ਗਏ ਹੀ ਨਹੀਂ ..
ਬਸ ਵੇਖਦੇ ਰਹੇ ਮੋਟਰਾਂ ਤੇ ਰੰਗਰਲੀਆਂ
ਮਨਾਉਣ ਦੇ ਬੇਗੈਰਤ ਸੁਪਨੇ .
ਪਰ ਆਪਣੀ ਧਰਤ ਲਈ ਹੱਕ਼ ਮੰਗਣਾ..
ਕਿਸੇ ਹਲਕਾਏ ਭੌਂਕਦੇ ਨੂੰ ਗਲੀ ਚ ਟੰਗਣਾ...
ਨਾ ਤਾਂ ਬੁਰਾ ਹੈ ਨਾ ਹੀ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦੈ..
ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਧਰਤ
ਦੇ ਦਲਾਲ ਬਣਨਾ..
ਭਰਾਵਾਂ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਸਕੇ ਦੁਸ਼ਮਣ
ਨਾਲ ਜਾ ਰਲਣਾ...
ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ
ਦਾ ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਣਾ ,
ਅਤੇ ਫਿਰ ਗੈਸ ਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ
ਸਿਗਰਟ ਸੁਲਗਾਉਣਾ,
ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ...
'IN GOD WE TRUST'
ਵਾਲਾ ਹਰਾ ਹਰਾ ਨੋਟ ਜੇਬ 'ਚ ਪਾਉਣਾ
ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਇਨਕਲਾਬੀ ਕਹਾਉਣਾ,
ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਮਰ ਜਾਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ
ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ..ਕੱਲੇ ਸੁਪਨੇ
ਹੀ ਵੇਖੀ ਜਾਣਾ...ਤੇ ਵੇਹਲੜ ਬਣ ਜਾਣਾ ...
ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ 'ਸਾਥੀ' ਸਲੇਬਸ ਚ ਲਗਦੇ ਨੇ ..
ਸਰਮਾਏਦਾਰ ਨੇ ਸਾਰੇ, ਮਜਦੂਰਾਂ ਨੂੰ ਠਗਦੇ
ਨੇ..
ਨਾ ਕਰੋ ਮਿਤਰੋ ਕਿਸੇ ਐਸੀ ਨਸਲ ਤੇ ਰੋਸ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਮਾਨਸਿਕ
ਸੁਪਨਦੋਸ਼ ..
ਪੜ੍ਹ ਦੋ ਅਖਰ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਅੜ ਜਾਣਾ
ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਵੇਹਲੜ ਬਣ
ਜਾਣਾ ...
ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਮਰ ਜਾਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ
ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਮੋਟਰਾਂ ਤੇ ਰੰਗਰਲੀਆਂ ਮਨਾਉਣਾ
ਤੇ ਅਣਿਆਈ ਮੌਤੇ ਮਾਰੇ ਜਾਣਾ..
ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ..
ਕੱਲੇ ਸੁਪਨੇ ਹੀ ਵੇਖੀ ਜਾਣਾ...ਤੇ ਵੇਹਲੜ ਬਣ
ਜਾਣਾ ...
ਦਿਨੇ ਕਰਨੀਆਂ ਇਨਕ਼ਲਾਬ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ..
ਤੇ ਸ਼ਾਮੀਂ ਦਾਰੂ ਪੀ ਕੇ ਸੌਂ ਜਾਣਾ ..
ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ..ਵੇਹਲੜ ਬਣ
ਜਾਣਾ.....

ਜਦੋਂ ਚੀਕ ਚੀਕ ਕੇ ਹਿੰਦੂ ਮੀਡੀਆ ਵਾਲਾ ਭਾਈ ਰਾਜੋਆਣਾ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦੇਣ ਲਈ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੇ ਮੰਤਰੀ ਸਿਕੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮਲੂਕਾ ਨੂੰ ਫੋਨ Sikander Singh Malukaਮਿਲਾਇਆ ਗਿਆ। ਸ. ਮਲੂਕਾ ਨੇ ਜੇ ਸਵਾਲ ਉਠਾਏ ਉਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਹਿੰਦੂ ਮੀਡੀਆ ਵਾਲੇ ਐਂਕਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਮਲੂਕਾ ਨੇ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਕਿ ਹੁਣ ਤੱਕ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿਚ ਤਿੰਨ ਵੱਡੇ ਬੰਦਿਆ ਦਾ ਕਤਲ ਹੋਇਆ। ਪਹਿਲਾ ਬਿਪਰਵਾਦ ਦਾ ਬਾਪੂ ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ, ਦੂਜਾ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਇੰਦਰਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਿੱਖਾਂ ਵਲੋਂ ਗੱਡੀ ਚੜਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਸ. ਮਲੂਕਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਵਾਂਗਾ ਜੇ ਮੇਰੇ ਇਕ ਸਵਾਲ ਦਾ  ਜਵਾਬ ਤੁਸੀ ਦੇ ਦਿਉ ਕਿ ਸਿਰਫ ਇੰਦਰਾ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਰੀ ਸਿੱਖ ਕਮਿਉਨਿਟੀ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ।। ਮਲੂਕਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਰਾਜੀਵ ਅਤੇ ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਵਾਲਿਆ ਦੀ ਬਰਾਦਰੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਪਰ ਇੰਦਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂਕਿ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਸਿੱਖ ਬਰਾਦਰੀ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਯੋਧਿਆ ਨੇ ਗੱਡੀ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਾਰੀ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦਾ ਕਤਲੇਆਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

 

ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਗਲ੍ਹ ਆਉਣ ਤੇ ਹਿੰਦੂ ਐਂਕਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਿਉਂ ਚੀਕ ਚੀਕ ਆਪਣੀ ਗਲ੍ਹ ਰੱਖਦੇ ਹਨ?

ਇੱਕ ਗਲ੍ਹ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਜਦੋਂ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਦੀ ਗਲ੍ਹ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਹਿੰਦੂ ਐਂਕਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਿਉਂ ਚੀਕ ਚੀਕ ਆਪਣੀ ਗਲ੍ਹ ਰੱਖਦੇ ਹਨ?

Hindu Media could not Answer S S Maluka

NewsX@9: After Afzal Guru, focus now on Rajoana

Ludhiana - Moga - Faridkot - Kotkapura - Ferozepur - Bhatinda - Malout - Muktsar
Starting from Ludhiana, Punjab's industrial home, you can move to Ferozepur , a border town known for its memorials to the Indian freedom fighters. Here, on Ferozepur- Moga road is Zira, a beautiful Jain Swetembar Temple. What is worth seeing here is the finesse of sculpture in the ancient icons and wall paintings. At Faridkot  it gives you an antique feel of magnificent art and architecture manifest in its forts and palaces. Their walls display remarkable paintings, mirror-work and frescoes. also tilla baba farid ji.. Faridkot is a hub for
premier educational institutions. North India\'s only Medical
University, also named after Baba Farid is in Faridkot besides Medical, law, education,
Engineering and Dental Colleges. it was only education Hub before 1947 of northen India after Delhi.. At Bathinda, you can visit the 1800 year-old fort. Malout is an old mandi town, where produce from surrounding areas is brought for sale. Muktsar is associated with the victory of the Sikh forces over Moguls, headed by Sri Guru Gobind Singh in 1705.
 Amritsar – Ram Tirath - Sarai Amanat Khan - Wagah Border – Amritsar
Take a trip back to the times of Ramayana starting at Ram Tirath. Next, at Sarai Amanat Khan, you can have a taste of the Mogul hospitality. And then back to the present at Wagah border where the pageant of the beating of retreat makes for a captivating scene. It is fascinating to watch the evening drill as the change of guards takes place within a handshake’s distance of the Indian and Pakistani forces. Do confirm the timings before you set out on this tour as it might change from season to season.

Amritsar - Dera Baba Nanak - Qadian-Kala naur - Gurdaspur - Pathankot
Start your day on a religious note with a visit to Dera Baba Nanak, the home of first Sikh prophet Guru Nanak during the last years of his life.
The place has a historical Gurdwara built in the great Guru’s memory and preserves the holy robes presented to him at Mecca. Qaidian is the home of the founder of the Ahmedyia sect of Muslims. Move on to Mogul times at Kalanaur where Akbar the great was coronated. And then find your way out to some of the best tourist destinations in India at Pathankot, the link city to Jammu & Kashmir and the hills of Himachal.

Amritsar - Tarn Taran-Hari-Ke-Pattan - Goindwal Sahib - Sultanpur Lodhi – Kapurthala( Kanjli lake) – Jalandhar
The Gurdwara of Tarn Taran with its majestic golden dome and large pool of holy healing waters is sure to lift you spiritually for the rest of your journey. The shrine stands to commemorate the sacrifices of the 5th Guru, Shri Arjan Dev ji. Hari-Ke-Pattan, a wild life sanctuary of international repute offers its serene natural environs. Next is the journey to Goindwal Sahib, in fact a route to salvation! This holy shrine was the seat of 3rd Sikh Prophet Guru Amar Das ji. Inside the Gurdwara, 84 steps lead to a deep well. And as the legend goes, if one recites the prayers of Jap ji Sahib at each step after a bath in the well, one crosses the 84,000 lifecycles to attain Moksha (salvation). At Sultanpur lodhi Sri Guru Nanak Dev ji spent 12 years in the service of Nawab Daulat Khan Lodhi. Then he began his first holy travel towards the east and the south to preach the word of God in 1500 A.D. At Kapurthala apart from the beautiful palaces and buildings, you can choose to relax at Kanjli lake and watch exotic migratory birds fly in.

Amritsar - Baba Bakala – Kartarpur - Jalandhar
At Baba Bakala, the 9th Prophet of Sikhism Sri Guru Teg Bahadur Ji assumed the seat of Sikhism after the demise of the child Guru, Shir Hari Krishan ji. Kartarpur is the home of the authentic, handwritten copy of Sri Guru Granth Sahib. The holy book was complied and edited by the 5th prophet with his seal, here. After this sacred experience, stop over at the most ancient city of Punjab- Jalandhar. Today it is internationally reputed for the manufacture of sports goods and landmarks associated with the Hindu religion.

Chandigarh - Ropar (Rup Nagar) - Anandpur Sahib - Bhakra - Nangal - Ropar - Chandigarh
Flip the pages of history at Ropar. Famous for its archaeological findings, the place today, is better known as Rupnagar. Go trekking in the valley of River Sutlej, from Kiratpur Sahib to Anandpur Sahib (the seat of Sikhism for almost 80 years). You can explore many a historical landmarks on the way. The place is also a pilgrim’s paradise with a host of beautiful Gurudwaras, the most prominent being Sri Keshgarh Sahib, where Khalsa was created in 1699 by the 10th Guru, Shri Gobind Singh ji. The world's highest straight gravity dam is located at Bhakra.



Patiala - Nabha - Malerkotla - Ludhiana - Fatehgarh Sahib - Chandigarh
At Patiala, you can explore everything on a traveller’s itinerary from palaces and museums to sports, cuisine and fashion. Nabha is a small place of great historical significance. It is the venue of the freedom struggle where Pandit Nehru had come to court arrest. Malerkotla is a hub of Punjabi ethnic wear and quite popular for suit embroideries, insignias and handicrafts and artifacts. Then there are Fatehgarh Sahib and Sirhind with some splendid monuments belonging to the Muslim era. Chandigarh, the most well-planned city was designed by a French Architect and is also known as the Paris of India.

Jalandhar - Hoshiarpur (either back to Jalandhar or Ropar-Chandigarh)
Well connected both by rail and road, the ancient town of Hoshiarpur offers its laid back charms. The place is famous for its Vedic Research Institute, Bhrigusamhita system of astrology, inlay work and lacquer finish furniture, musical instruments and an archaeological museum.

u can also plan for
Amritsar - Faridkot - Bathinda - mohali

dsso yar admins or hor staff member,, sada kinnu kaahnu ban krta :D: :D:

vigdya jatt aka kinnu aka ni jatt tera mast malang jeha

...
ID - http://punjabijanta.com/profile/behl.him/