This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.
Messages - ਰਾਜ ਔਲਖ
Pages: 1 ... 73 74 75 76 77 [78] 79 80 81 82 83 ... 99
1541
« on: November 30, 2011, 02:05:51 AM »
ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਖੇੜੇ ਮਸਤ ਹਵਾਵਾਂ, ਛਾ ਜਾਵਣ ਸਭ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ
ਜਦ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਆਕੇ ਸਜਣਾ, ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਪੈਰ ਇਹ ਤੇਰੇ।
ਮੁਸ਼ਕਲ ਫੇਰ ਸੰਭਾਲ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਕਮਲਾ ਦਿਲ ਇਹ ਮਸਤ ਦਿਵਾਨਾ
ਦੀਦ ਤਿਰੀ ਦਾ ਜਲਵਾ ਯਾਰਾ, ਮੈਨੂੰ ਆਕੇ ਈਕਣ ਘੇਰੇ।
ਲੋਅ ਨਿਰਾਲੀ ਲੂੰ ਲੂੰ ਚਮਕੇ, ਇਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਅਜ ਤੇ ਭਲਕੇ
ਛੁਹ ਤੇਰੀ ਨੂੰ ਪਾਕੇ ਯਾਰਾ, ਛਾ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਸੋਨ ਸਵੇਰੇ।
ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਸਜਾਈ, ਦੀਪਕ ਜੁਗਨੂੰ ਚਮਕਣ ਤਾਰੇ
ਕਲਕਲ ਨਦੀਆਂ ਰਾਗ ਸੁਣਾਵਣ, ਫੁਲ ਆਸਾਂ ਦੇ ਖਿੜਦੇ ਮੇਰੇ।
ਪੌਣਾ ਦੇ ਹਥ ਘੱਲ ਸੁਨੇਹੇਂ, ਸੂਰਜ ਆਪ ਬੁਲਾਵੇਂ ਯਾਰਾ
ਰਸਤੇ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰਦਾ ਆਵੇ, ਲਟ ਲਟ ਕਰਦਾ ਕਿਰਨਾ ਕੇਰੇ।
ਮੇਰੇ ਗੀਤਾਂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਦੇ ਵੀ ਮੁਖੜੇ ਚਹਿਕਣ ਮਹਿਕਾਂ ਵੰਡਣ
ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਰੌਣਕ ਯਾਰਾ, ਫਿਰ ਕਮਲਾਏ ਮੁਖ ਤੇ ਮੇਰੇ।
________________________________
1542
« on: November 30, 2011, 01:56:46 AM »
sukriya ji,,,,
1543
« on: November 30, 2011, 01:36:06 AM »
ਜੇ ਅਜੇ ਦੂਰ ਹੈ ਸਵੇਰਾ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਕਸੂਰ ਹੈ ਮੇਰਾ,
ਕਿਉˆ ਕੋਸੀਏ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ , ਜੇ ਮਨਾਂ \'ਚ ਹੈ ਹਨੇਰਾ\'
___________________________
1544
« on: November 30, 2011, 12:52:12 AM »
ਬੰਜਰ ਧਰਤੀ ਛੱਡ ਕੇ ਬੱਦਲ ਸਾਗਰ ਉੱਤੇ ਵਰ ਚੱਲੇ ਨੇ।
ਦੇਖੋ ਸ਼ਹਿਰ ਵਸਾਵਣ ਵਾਲੇ ਫੁੱਟਪਾਥਾਂ ਤੇ ਮਰ ਚੱਲੇ ਨੇ।
ਕੰਡੇ ਦੀ ਇਕ ਚੋਭ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਛਾਲੇ ਵਾਂਗੂ ਫਿਸਦੇ ਜਿਹੜੇ,
ਮਰਨ ਜੀਣ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਈ ਵਾਅਦੇ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰ ਚੱਲੇ ਨੇ।
ਪੜਨ ਦੀ ਰੁੱਤੇ ਬੇਰ ਵੇਚਦੇ ਉੱਚੀ ‐ਉੱਚੀ ਹੋਕਾ ਲਾ ਕੇ,
ਬਚਪਣ ਅਤੇ ਜਵਾਨੀ ਆਪਣੀ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਨਾਂਵੇ ਕਰ ਚੱਲੇ ਨੇ।
ਢਹਿੰਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸਬਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਬੰਨ ਲਿਆ ਏ,
ਦੁੱਖ ਦੀਆਂ ਉੱਠਦੀਆਂ ਤੇਜ ਛੱਲਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਕੰਢੇ ਵੀ ਖਰ ਚੱਲੇ ਨੇ।
ਧੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਦੇ ਰਖਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਮਿਟਣੇ ਵਾਲੇ,
ਜੰਗਜੂ ਕੌਮ ਦੇ ਲਾਡਲੇ ਪੁੱਤਰ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਰ ਚੱਲੇ ਨੇ।
ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜਦ ਹੁਕਮ ਹੋ ਗਿਆ ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸੰਗਸਾਰ ਕਰਨ ਦਾ,
ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਇੱਕ ਪੱਥਰ ਉਹ ਵੀ ਸੀਨੇ ਧਰ ਚੱਲੇ ਨੇ।
ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਅੱਗ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਕਾਹਲੀ ਸੀ,
ਲੜਦੇ-ਲੜਦੇ ਵਕਤ ਨਾਲ ਹੁਣ ਉਹ ਬੰਦੇ ਵੀ ਹਰ ਚੱਲੇ ਨੇ।
ਜੀਵਣ ਦੇ ਨਾਲ ਲੜਦੇ-ਲੜਦੇ ਕੇਸ ਮੋੜ ਤੇ ਆ ਪਹੁੰਚੇ ਆਂ,
ਪੇਟ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਅਣਖਾਂ ਵਾਲੇ ਅੱਗ ਦਾ ਸਾਗਰ ਤਰ ਚੱਲੇ ਨੇ।
________________________________
1545
« on: November 30, 2011, 12:49:32 AM »
thnx,,,
1546
« on: November 30, 2011, 12:06:37 AM »
thnx,,,
1547
« on: November 29, 2011, 11:32:09 PM »
ਕੁਝ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਨੇ,ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲੱਗਦੇ ਨੇ।
ਕੁਝ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਵੀ ਹੈਗੇ ਨੇ,ਜੋ ਆਪਣੇ ਹੋਕੇ ਠੱਗਦੇ ਨੇ।
ਕੁਝ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਜਿਹੇ,ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਜੋ ਮਹਿਕਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਕਦੇ ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿੱਛੜੇ ਸੀ,ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ।
ਕੁਝ ਸਾਗਰ ਦੀ ਛੱਲ ਜਿਹੇ,ਜੋ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾਂ ਫੜ ਹੁੰਦੇ,
ਕੁਝ ਦਿਲ ਤੇ ਉਂਕਰੇ ਖਤ ਵਰਗੇ,ਜੋ ਅੱਗ ਲਾਇਆਂ ਨਾਂ ਸੜ ਹੁੰਦੇ।
ਕੁਝ ਕੱਕੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਪੈੜਾਂ ਜਿਹੇ,ਜੋ ਫੂਕ ਮਾਰਿਆਂ ਢਹਿ ਜਾਂਦੇ,
ਜ਼ਖਮ ਹਰੇ ਕੁਝ ਰੱਖਦੇ ਨੇ,ਬਣ ਖੰਜਰ ਸੀਨੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦੇ।
ਕੁਝ ਜਾਨੋਂ ਪਿਆਰੇ ਬਣ ਗਏ ਨੇ,ਜਿਉਂ ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਹ ਵਰਗੇ,
ਫੜ ਮੈਨੂੰ ਪਾਰ ਲੰਘਾਇਆ ਹੈ,ਮੰਜਿਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਰਾਹ ਵਰਗੇ।
ਜਨਮਾਂ ਦੇ ਸਾਥੀ ਬਣ ਗਏ ਨੇ, ਰਾਂਝੇ ਮਿਰਜੇ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਜਿਹੇ।
ਵਾਰਸ ਤੇ ਪੀਲੂ ਲਿਖ ਗਏ ਜੋ, ਸੱਚੇ ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਗੀਤ ਜਿਹੇ,
ਕੁਝ ਬਾਰਾਂ ਬੋਰ ਦੀ ਗੋਲੀ ਜਿਹੇ,ਸੀਨੇ ਵੱਜਣ ਠਾਹ-ਠਾਹ ਕਰਕੇ,
ਦਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਖਾਰਾਂ ਰੱਖਦੇ ਨੇ,ਪਰ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਵਾਹ-ਵਾਹ ਕਰਦੇ।
ਮੇਰੀ ਇੱਕ ਹਾਕ ਤੇ ਜਾਨ ਦੇਣ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਮਰਨ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ,
ਕੁਝ ਮੇਰੇ ਮੁਰਸ਼ਦ ਵਰਗੇ ਨੇ,ਸਿਰ ਪੈਰੀਂ ਧਰਨ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ।
_________________________________
1548
« on: November 29, 2011, 11:03:53 PM »
ਦਿਨ ਸਭ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂ?
ਤੇ ਲੋਕ ਹਨੇਰੇ ਤੋਂ ਕਿਉਂ ਡਰਦੇ ਨੇ?
ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਰੌਸ਼ਨੀ ਤੋਂ ਡਰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ਗਮ ਤਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ’ਚ ਹੀ ਪਲਦੇ ਨੇ।
ਮੰਜ਼ਿਲ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ-ਜਾਂਦਾ ਮੈਂ,
ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਤੁਰਦਾ ਥੱਕ ਗਿਆ ਹਾਂ।
ਦੇਹ ਮੇਰੀ ਦਾ ਵੀ ਬੋਝਾ ਢੋਂਦੇ,
ਹੁਣ ਭਾਰ ਪੈਰ ਨਾ ਝੱਲਦੇ ਨੇ।
ਗੁਜਰੇ ਹੋਏ ਵੇਲੇ ਯਾਦ ਕਰ-ਕਰ,
ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਝੱਲਿਆ ਪਛਤਾਉਂਦਾ ਏਂ,
ਜੋ ਬੀਤ ਗਏ ੳੋਹ ਮੁੜ ਨਹੀਂ ਆਉਣੇ,
ਉਹ ਸਮੇਂ ਨਾ ਹੁਣ ਸੰਗ ਰਲਦੇ ਨੇ।
___________________
1549
« on: November 29, 2011, 09:20:53 PM »
thnx ji,,,
1550
« on: November 29, 2011, 08:52:17 PM »
ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ ,ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ ,
ਮੁੱਲ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਥ੍ਹੋੜਾ ਲੱਖਾਂ
ਓਹੀ ਜਾਨਣ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਨਾ ,
ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ
ਚਾਨਣ ਹੁੰਦਿਆਂ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰਾ ,
ਕਦੇ ਨਾ ਤੱਕਆ, ਸ਼ਾਮ ਸਵੇਰਾ
ਨਾ ਇਹ ਦੌੜੇ ਨਾ ਹੀ ਖੇਡੇ ,
ਖਾਂਦੇ ਵੇਖੇ ਥਾਂ ਥਾਂ ਠੇਡੇ ,
ਰੁਲਦੇ ਡਿੱਠੇ ਵਾਂਗਰ ਕੱਖਾਂ ,
ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ , ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ
ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ ਵੇਖ ਨਾ ਰੱਜਣ,
ਹੁਸਨ ਪਏ ਲੱਖ ਪਰਦੇ ਕੱਜਣ ,
ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਕੇ,
ਦੋਸਤ ਮਿੱਤਰ ਮਿਲਕੇ ਹੱਸਣ
ਪਰ ਬਿਨ ਅੱਖਾਂ ਬਾਝੋਂ, ਤਰਸਣ ,
ਫਿੱਕੇ ਹਾਸੇ ਐਵੇਂ ਤੱਕਾਂ,
ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ , ਇਹ ਦੋ ਅਖਾਂ
ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਅਜਬ ਨਜ਼ਾਰੇ,
ਐਵੇਂ ਮਨ ਨੂੰ ਝੂਠੇ ਲਾਰੇ ,
ਨਂੈਣ ਨਾ ਲੈਂਦੇ ਜਾਣ ਉਧਾਰੇ ,
ਅੱਖਾਂ ਬਿਨ ਕਈ ਬਿਨਾਂ ਸਹਾਰੇ ,
ਫਿਰਦੇ ਹਨ ਕਈ ਕਰਮਾਂ ਮਾਰੇ,
ਹ੍ਹੱਥ ਵਿਚ ਟੋਹਣੀ ,ਥਿੜਕਣ ਲੱਤਾਂ ,
ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ , ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ
ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ ਜੱਗ ਦਾ ਚਾਨਣ ,
ਅੱਖਾਂ ਹੀ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਜਾਨਣ ,
ਅੱਖਾਂ ਹੀ ਬਸ ਰਮਜ਼ ਪਛਾਨਣ ,
ਅੱਖਾਂ ਹੀ ਇਹ ਜੀਵਣ ਮਾਨਣ ,
ਤਾਂਹੀਂਓ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖਾਂ ,
ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ , ਇਹ ਦੋ ਅੱਖਾਂ
________________
1551
« on: November 29, 2011, 08:31:00 PM »
ਡਾਲੀ ਨਾਲੋ ਤੋੜ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ,
ਹਾਰ ਗਲਾਂ ਵਿਚ ਪਾਏ
ਦੋ ਪਲ ਖੁਸ਼ੀ ਮਨਾ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ,
ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਰੁਲਾਏ
ਕਈਆਂ ਰੱਖ ਗਮਲਿਆਂ ਅੰਦਰ ,
ਘਰ ਵਿਚ ਖੂਬ ਸਜਾਏ ,
ਰੰਗਾਂ ਤੋ ਬੇਰੰਗ ਹੋਏ ਜਦ ,
ਮੁਰਝਾਏ ਕੁਮਲਾਏ ,
ਮੁੱਕ ਗਈ ਜਦ ਮਹਿਕ ਸੁਗੰਧੀ ,
ਕੂੜੇ ਵਿੱਚ ਸੁਟਾਏ
ਪੂਜਾ ਪਾਠ ਆਰਤੀ ਕਰਕੇ ,
ਘਰ ਵਿਚ ਸ਼ਗਨ ਮਨਾਏ
ਹਾਏ ਮਤਲਬ ਖੋਰੀ ਦੁਨੀਆ ,
ਕੈਸੇ ਰੰਗ ਵਿਖਾਏ
ਕੰਡਿਆਂ ਦੇ ਸੰਗ ਰਹਿੰਦੇ ਸਾਂ ,
ਭਾਵੇ ਦੁੱਖ ਵੀ ਸਹਿੰਦੇ ਸਾਂ ,
ਸੱਭਨਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਆਂਦੇ ਸਾਂ
ਮਹਿਕਾਂ ਖੂਬ ਲੁਟਾਂਦੇ ਸਾਂ
ਨਾ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕੋਈ ਝੋਰਾ ,
ਖੂਬ ਰੌਣਕਾਂ ਲਾਂਦੇ ਸਾਂ
ਪਰ ਡਾਲੀ ਤੋ ਟੁੱਟ ਕੇ ਲੋਕੋ ,
ਅਸਾਂ ਡਾਢੇ ਦਰਦ ਹੰਢਾਏ
_____________
1552
« on: November 29, 2011, 12:03:16 PM »
ਇੱਸ ਮਨ ਚੋਂ ਮਰਦਾ ਨਹੀਂ ਰਾਵਣ ,
ਕਿੱਦਾਂ ਆਵੇ , ਰਾਮ ਰਾਜ ।
ਬਦੀਆਂ ਤੇ ਬੁਰਿਆਈਆਂ ਕਰਕੇ ।
ਅੱਜ ਵੀ ਸੜਦਾ ਪਿਆ ਸਮਾਜ ।
ਸੜਦੀ ਸੀਤਾ ਵਰਗੀ ਧੀ ,
ਜੇ ਨਾ ਲਿਆਵੇ ਬਹੁਤਾ ਦਾਜ ।
ਸੱਚ ਨੂੰ ਫ਼ਾਂਸੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ,
ਝੂਠੇ ਦਾ ਉੱਘੜੇ ਨਾ ਪਾਜ ।
ਸੋਨੇ ਦੀ ਨਹੀਂ ਲੰਕਾ ਸੜਦੀ ,
ਝੂਠੇ ਦਾ ਚੱਲਦੈ ਕੰਮ ਕਾਜ ।
ਸੜਦਾ ਹੈ ਕਾਗਜ਼ ਦਾ ਰਾਵਣ ,
ਸਾਲੋ ਸਾਲ ਬਨ੍ਹਾ ਕੇ ਤਾਜ ।
ਮਰਦੀ ਨਹੀਂ ਹਾਲੇ ਬੁਰਿਆਈ ,
ਸੱਚ ਹੈ ਝੂਠੇ ਦਾ ਮੁਹਤਾਜ ।
ਲੋਕੀ ਮੁੜਦੇ ਫ਼ੂਕ ਕੇ ਰਾਵਣ ,
ਫਿ਼ਰ ਰਾਵਣ ਦੇ ਓਹੋ ਕਾਜ
______________
1553
« on: November 29, 2011, 11:46:17 AM »
ਦੁੱਧ ਵਿਚ ਪੈ ਕੇ ਵਿੱਕਦਾ ਪਾਣੀ
ਸ਼ੋ ਕੇਸਾਂ ਵਿਚ ਪਈ ਮਧਾਣੀ
ਜਾਂ ਫਿਰ ਕਿਤੇ ਸਟੇਜਾਂ ਉੁੱਤੇ
ਦਿਸਦੀ ਇਸ ਦੀ ਯਾਦ ਪੁਰਾਣੀ
ਜਾਂ ਫਿਰ ਕਿਧਰੇ ਕਿੱਲੀ ਉੱਤੇ
ਘੂਰ ਰਹੀ ਹੈ ਝੀਥਾਂ ਥਾਂਣੀਂ
ਨਾ ਕੋਈ ਨਾਰ ਰਿੜਕਣਾ ਪਾਵੇ
ਅਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਪੜ੍ਹਦ੍ਹੀ ਬਾਣੀ
ਮੱਖਣ ਲੱਸੀ ਵਿਕਣ ਦੁਕਾਨੀਂ
ਦੇਸੀ ਘਿਓ ਦੀ ਖਤਮ ਕਹਾਣੀ
ਨਾ ਉਹ ਫਿਰ ਘੁਮਕਾਰਾਂ ਲੱਭਣ
ਨਾ ਕੋਈ ਰਿੜਕੇ ਬੈਠ ਸੁਆਣੀ
ਦੁਧ ਮਲਾਈਆਂ ਖੋਆ ਬਰਫੀ
ਸ਼ੱਭ ਕੁਝ ਨਕਲੀ ਜਾਣ ਗੁਆਣੀ
ਨਾ ਚੂੜਾ ਨਾ ਝਾਂਜਰ ਛਣਕੇ
ਪੀੜ੍ਹਾ ਡਾਹ ਗਿੱਧਿਆ ਦੀ ਰਾਣੀ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਚਾਹ ਦੀਆਂ ਘਰ ਘਰ ਗੱਲਾਂ
ਨਸ਼ਿਆਂ ਵਿਚ ਡੁੱਬ ਗਈ ਜਵਾਨੀ
ਅੱਜ ਤਾਂ ਲਗਦੈ ਜਿਵੇਂ ਮਧਾਣੀ
ਬਣ ਗਈ ਸਭਿਆ ਚਾਰ ਨਿਸ਼ਾਨੀ
ਦੁਧ ਵਿਚ ਵਿੱਕਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਪਾਣੀ
ਵੇਖੀ ਪਈ ਉਦਾਸ ਮਧਾਣੀ
ਚਾਟੀ ਕਿਤੇ ਮਧਾਣੀ ਕਿਧਰੇ
ਭੁੱਲ ਗਈ ਲਗਦੀ ਜਾਗ ਲਗਾਣੀ
__________________
1554
« on: November 29, 2011, 11:31:51 AM »
ਕਵੀਆਂ ਨੇ
ਕਹਿਣਾ ਏ ਇੱਕ ਦਿਨ
ਵਾਹ! ਕੀ ਇਸ਼ਕ ਸੀ
ਤੇਰਾ ਤੇ ਮੇਰਾ
ਪਰ
ਇੱਕ ਸਵਾਲ ਏ
ਮੇਰੇ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿੱਚ
ਕੀ ਅਸੀਂ ਕਦੇ
‘ਸੀ’ ਹੋ ਪਾਵਾਂਗੇ?
_________
1555
« on: November 29, 2011, 11:21:33 AM »
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਹਾਂ ਪ੍ਰਾਹੁਣਾ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ।
ਤੁਰ ਜਾਣਾ ਸੁਕਰਾਤ ਵਾਂਗੂੰ ਪੀ ਪਿਆਲਾ ਜ਼ਹਿਰ ਦਾ।
ਦਰਦ ਬੜਾ ਨੇ ਦੇ ਰਹੇ ਫੁੱਲ ਜੋ ਮਾਰੇ ਯਾਰ ਨੇ,
ਦੁੱਖ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੋਂਵਦਾ ਪੱਥਰ ਮਾਰੇ ਗ਼ੈਰ ਦਾ।
ਗੀਤ ਉਹ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਗੂੰਜਣੇ ਗਾਏ ਜੋ ਹਵਾ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ,
ਆਖਿਰੀ ਹੈ ਇਹ ਬੋਲ ਮੇਰਾ, ਇਸ ਸਰਾਪੀ ਬਹਿਰ ਦਾ।
ਰਾਤਾਂ ਦੀਆਂ ਇਹ ਰੌਣਕਾਂ ਰਹਿਣ ਤੇਰੇ ਲਈ ਸਦਾ,
ਆਖਰੀ ਲਮਾਹ ਸਮਝ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਅਭਾਗੇ ਪਹਿਰ ਦਾ।
ਬਣਾਇਆ ਕਦੇ ਸੀ ਆਸ਼ੀਆਂ, ਸਮੁੰਦਰ ਕੰਢੇ ਰੇਤ ਤੇ,
ਥਪੇੜਾ ਨਾ ਸੀ ਸਹਿ ਸਕਿਆ, ਉਂਠੀ ਕਾਤਿਲ ਲਹਿਰ ਦਾ।
ਹਸਤੀ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਵੇਚ ਕੇ ਕੀ ਲਿਆ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ,
ਸਿਲ੍ਹਾ ਹੈ ਮਿਲਿਆ ਮੈਨੂੰ ਮਜ੍ਹਬਾਂ ਦੇ ਉਂਠੇ ਕਹਿਰ ਦਾ।
____________________________
1556
« on: November 29, 2011, 10:17:11 AM »
ਆਓ! ਫਿਰ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਸਿੱਖੀਏ
ਆਓ! ਪਹਿਲ਼ੀ ਵਾਰ ਸੀਟ 'ਤੇ ਬੈਠੀਏ,
ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਆਪਣੇ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰੀਏ,
ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਆਪਣੇ ਟੀਚੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀਏ
ਤੇ ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੀਏ ਕੇ ਸੀਟ ਪਿੱਛੇ ਆਪਣਿਆਂ
ਦਾ ਹੱਥ ਹੈ ਤੇ ਬੇਗਾਨੇ ਅਕਸਰ ਸਦਾ ਲਈ
ਡੇਗ ਦਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ,
ਆਓ! ਆਪਣਿਆਂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖੀਏ।
ਆਓ! ਫਿਰ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਸਿੱਖੀਏ।
ਆਓ! ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪੈਡਲ ਮਾਰੀਏ,
ਸਿੱਖੀਏ ਕੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ
ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ,
ਡਿੱਗਣ 'ਤੇ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਉੱਠਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਡਿੱਗਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੇ
ਤੁਸੀਂ ਸੀਟ 'ਤੇ ਨਾ ਬੈਠੇ
ਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਬੈਠ ਪਾਓਗੇ,
ਆਓ! ਇਸ ਸਬਕ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਿੱਖੀਏ।
ਆਓ! ਫਿਰ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਸਿੱਖੀਏ।
ਆਓ! ਉਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਦੇਖੀਏ
ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਦੱਸੇ
ਸਾਈਕਲ ਨੂੰ ਆਸਰਾ ਦੇਣਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ,
ਦੂਰ ਜਾ ਕੇ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਿਆਂ,
ਪਿਤਾ ਦਾ 'ਬਾਏ-ਬਾਏ' ਕਰਦਾ ਹੱਥ ਤੇ
ਤੁਹਾਡਾ ਉਹ ਅਹਿਸਾਸ,
"ਮੈਨੂੰ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਆ ਗਿਆ।"
ਆਓ! ਉਸ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਫਿਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੀਏ,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਦੁੱਖ ਬਹੁਤ ਨੇ,
ਆਓ! ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਸਾਂਭਣਾ ਤੇ ਮਨਾਓਣਾ ਸਿੱਖੀਏ।
ਆਓ! ਫਿਰ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਸਿੱਖੀਏ।
ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ
ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਸਿਖਾਓਗੇ,
ਤੁਸੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋਗੇ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਦੁਹਰਾਓ ਹੈ,
ਕਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸੀਟ ਉੱਤੇ ਕਦੇ ਸੀਟ ਪਿੱਛੇ,
ਕਦੇ ਤੁਸੀਂ ਹੌਸਲਾ ਲੈਂਦੇ ਹੋ ਕਦੇ ਦਿੰਦੇ ਹੋ,
ਕਦੇ ਖ਼ੁਦ ਡਿੱਗਦੇ ਕਦੇ ਡਿੱਗਦੇ ਨੂੰ ਚੱਕਦੇ ਹੋ,
ਆਓ! ਇਸ ਫ਼ਲਸਫ਼ੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਿੱਖੀਏ।
ਆਓ! ਫਿਰ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਸਿੱਖੀਏ।
______________________
1557
« on: November 29, 2011, 09:19:20 AM »
ਲਾਹੌਰ ਦਿਲ ਹੈ
ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਾ
ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ, "ਜਿਨ੍ਹੇ
ਲਾਹੌਰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ
ਉਹ ਅਜੇ ਜੰਮਿਆਂ ਹੀ ਨਹੀਂ"
ਤੇ ਮੈਂ
ਜੰਮਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਲਾਹੌਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
ਮੇਰਾ ਨਾ ਲਾਹੌਰ ਦਾ ਜਨਮ ਹੈ
ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ-ਵਡੇਰੇ
ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਸਨ
ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਮੇਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵੀ
ਕੋਈ ਲਾਹੌਰ ਤੋਂ ਉੱਜੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਆਇਆ
ਪਰ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਸਾਂਝ ਲਈ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਲਾਹੌਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
ਕੀ ਕੋਈ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕੇ
ਬਾਬਾ ਫ਼ਰੀਦ
ਪਾਕਿ ਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਹਿੰਦ ਦਾ ?
ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਵੀ
ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ \'ਤੇ ਰਾਜ ਕਰੇ
ਉਹ ਵੀ ਨਾ ਪਾਕਿ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਹਿੰਦ
ਮੰਗਦਾ
ਮੈਂ ਵੀ ਓਥੇ ਜਾ ਮਰਦਾਨੇ ਦੀ ਰਬਾਬ ਨਾਲ
ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦਾ ਹੀ ਅਮਰ-ਗੀਤ ਗਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਲਾਹੌਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ
ਸ਼ਿਫ਼ਤੀ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਵਾਸ ਹੈ
ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਲਾਹੌਰ
ਦਾ ਰਾਹ ਯਾਦ ਹੈ
ਕਿਉਂਕਿ ਬੁੱਢੇ ਘੋੜੇ ਕਦੇ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦੇ
ਪਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਹ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ
ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਜਵਾਨ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਕੀ ਹੈ?
ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਜਵਾਨ ਘੋੜੇ ’ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ
ਉਸ ਰਾਹ \'ਤੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਲਾਹੌਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਇਸ ਸਚਾਈ ਤੋਂ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਮੋੜ ਰਿਹਾ ਕੇ
ਭਰਾਵਾਂ ਦਾ ਬਟਵਾਰਾ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ
ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਟੱਬਰ ਵਾਂਗ
ਰੁੱਸਣਾ-ਮਨਾਓਣਾ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ
ਇਹਨਾਂ ਭਰਾਵਾਂ ਬੰਨ੍ਹੇ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ
ਇਕ-ਦੂਜੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਡਾਂਗ ਵੀ ਚੁੱਕੀ ਹੈ
ਪਰ ਭਰਾ ਤਾਂ ਹਰ ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ ਵਿਚ ਗਲ਼ਵੱਕੜੀ ਵੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਹ ਗਲ਼ਵੱਕੜੀ ਦਾ ਦੀਦਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਲਾਹੌਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
________________
1558
« on: November 29, 2011, 09:08:13 AM »
ਫੁੱਲ ਕਹੋ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਕਹੋ ਨਿਹਮਤ ਕਹੋ।
ਪਰ ਨਾ ਲੋਕੋ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਪੱਥਰ ਕਹੋ।
ਬੁਹਤ ਲਿਖ ਚੁੱਕੇ ਹੋ ਕਿੱਸੇ ਹੁਸਨ ਦੇ
ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਮਜ਼ਲੂਮ ਦਾ ਕਿੱਸਾ ਲਿਖੋ ।
ਬਾਲਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹੋ ਦੀਵੇ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ
ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ ਵੀ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰੋ।
ਆਦਮੀ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਤੋਂ ਦੋਸਤੋ
ਮੋੜ ਲਉ ਮੁਖ ਤੇ ਕਿਨਾਰਾ ਕਰ ਲਵੋ।
ਹਰ ਲੜਾਈ ਹੱਕ ਤੇ ਇਨਸਾਫ਼ ਦੀ
ਹੌਸਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਨਿਤ ਲੜਦੇ ਰਵੋ।
ਪਾਲ ਛੇੜੋ ਤਾਨ ਕੋਈ ਅਮਨ ਦੀ
ਜੰਗ ਦੇ ਰਾਗਾਂ ਤੋਂ ਤੋਬਾ ਕਰ ਲਵੋ।
__________________
1559
« on: November 29, 2011, 09:03:45 AM »
thnx bro,,,
1560
« on: November 29, 2011, 08:35:09 AM »
ਇਸ਼ਕ-ਇਸ਼ਕ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਆਖੇ, ਪਰ ਕਰੇ ਕੋਈ ਬੇਪਰਵਾਹ,
ਇਹ ਇਸ਼ਕ ਤਾਂ ਲੱਖੋ, ਕੱਖ ਕਰੌਦਾ, ਇਦ੍ਹਾ ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਣੇ ਥਾਹ।
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਪੱਟੇ ਪੈਰੀ ਘੂੰਗਰੂ ਬੰਨ੍ਹਕੇ, ਨੱਚਣ ਥਾ-ਥਈ-ਥਾ,
ਇਸ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਬਣ ਕੇ ਕੰਜਰੀ, ਸੀ ਨੱਚਿਆ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ।
ਇਸ਼ਕ ਤਾਂ ਵਿੱਚ ਥਲਾਂ ਦੇ ਸਾੜੇ, ਇਹ ਡੋਬੇ ਵਿੱਚ ਚਨਾਹ,
ਇਸ਼ਕ ਤਾਂ ਰਾਂਝੇ ਕੰਨ ਪੜਵਾ ਕੇ, ਪਾਇਆ ਕਿਹੜੇ ਰਾਹ?
ਇੱਕ ਸੱਚੇ ਆਸਿ਼ਕ ਬਿਨ ਮੌਤ ਨੂੰ ਜੱਫੀ, ਕੋਣ ਪਾਵੇ ਖਾ-ਮਖਾਹ,
ਟੋਅ (ਮਾਣ) ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਰੰਗ ਨਿਆਰੇ, ਆਖੇ ਵਾਹ-ਬਈ-ਵਾਹ।
_________________________________
Pages: 1 ... 73 74 75 76 77 [78] 79 80 81 82 83 ... 99
|
Show Posts