Author Topic: Shayari by Munna Bhai (Read 26886 times)

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #100 on:** May 02, 2009, 08:41:31 AM »

ਗ਼ਲਤ ਸਮਝਿਆ ਸੀ ਤੂੰ
ਮਾਂ !
ਜਦ ਮੈਂ ਲੋਕ-ਗੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ
ਨਿਰਾਸਤਾ ਦਾ ਸੁਰ ਹੋ ਆਖਿਆ ਸੀ
"ਕਣਕਾਂ ਲੰਮੀਆਂ ਨੀ ਮਾਏ
ਧੀਆਂ ਕਿਉਂ ਜੰਮੀਆਂ ਨੀ ਮਾਏ ";
ਤੇ ਤੂੰ ਇਸ ਨੂੰ
ਹਲਫੀਆ ਬਿਆਨ ਮੰਨ ਲਿਆ
ਮੇਰਾ ਤੇਰੀ ਕੁੱਖ ਤੋਂ
ਦਸਤ-ਬਰਦਾਰੀ ਦਾ,
ਅਤੇ
ਹੁਣ
ਲੱਭਦੀ ਹੈ ਨਿੱਤ
ਬਿਜਲਈ ਅੱਖ
ਬਿੜਕ ਮੇਰੇ ਹੋਣ ਦੀ
ਕੁੱਖਾਂ ਦੀ ਪੈਲੀ ਵਿਚ,
ਤੇ ਫੇਰ ਜੜੋਂ ਪੁੱਟ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਮੈਨੂੰ
ਕਣਕ ਚੋਂ ਕੰਗਿਆਣੀ ਜਿਵੇਂ,

Punjabi Janta Forums - Janta Di Pasand · « **Reply #100 on:** May 02, 2009, 08:41:31 AM »

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #101 on:** May 02, 2009, 08:41:52 AM »

ਕਵੀ ਜੀ!
ਆਪਾਂ ਕਿਹੜੇ ਕਤਲ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ?
ਪੁੱਠੀ ਵਗਦੀ ਹਵਾ ਨਾਲ
ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਵੀ ਜੁੜੇ ਹਨ

ਜੇ ਆਪਾਂ ਕਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਗਾਲ਼ ਕੱਢੀ ਹੈ
ਤਾਂ ਇਸ ਕਤਲ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਦੀ
ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ
ਜੇ ਕਦੀ ਭੈਣ ਦੀ ਗਾਲ਼ ਕੱਢੀ ਹੈ
ਤਾਂ ਇਸ ਕਤਲ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਦਾ
ਕੋਈ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ
ਜੇ ਕਦੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਗਾਲ਼ ਕੱਢੀ ਹੈ
ਤਾਂ ਇਸ ਕਤਲ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਦਾ
ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹੱਕ ਨਹੀਂ

ਕੁੱਖਾਂ ਅੰਦਰਲੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ
ਹਵਾ ‘ਚ ਖਿਲਰੀਆਂ
ਮਾਵਾਂ ਭੈਣਾਂ ਦੀਆਂ ਗਾਲ਼ਾਂ ਸੁਣ ਕੇ
ਜੰਮਣੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ
ਮਮਤਾ ਮੂਰਤਾਂ ਮਾਵਾਂ ਨੂੰ
ਝੂਠੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ
ਅਣਜੰਮੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੀ
ਸੱਚੀ ਜਿਦ ਅੱਗੇ ਝੁਕਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ

ਕਵੀ ! ਆਪਾਂ ਕਿਹੜੇ ਕਤਲ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ?

ਜਸਵੰਤ ਜ਼ਫਰ

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #102 on:** May 02, 2009, 08:42:13 AM »

ਕੰਧ ਸਰਹੰਦ ਅਸਾਂਨੂੰ
ਪੁੱਛੇ ਇੱਕ ਸਵਾਲ
ਉਮਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੈ
ਅੱਜ 5-7 ਸਾਲ..

ਰਾਤ ਨੂੰ ਖੜਕਾ ਹੋਵੇ
ਅਸੀਂ ਡਰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ
ਬਿਜਲੀ ਚਲੀ ਜਾਵੇ
ਅਸੀਂ ਠਰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ

ਕੀ ਲੜ ਸਕਦੇ ਹਾਂ
ਚਮਕੌਰ ਦੀ ਜੰਗ
ਕੀ ਪਹਿਨ ਸਕਦੇ ਹਾਂ
ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇ ਰੰਗ?

ਹੈ ਹਿੰਮਤ,
ਨੀਹਾਂ ਵਿਚ ਖੜਨ ਦੀ
ਹੈ ਹਿੰਮਤ,
ਜ਼ੁਲਮ ਮੂਹਰੇ ਅੜਨ ਦੀ

ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ
ਉਹ ਹਿੰਦ ਦਾ ਰਾਖਾ
ਸਾਡੀ ਸਮਝ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੈ
ਸਰਹੰਦ ਦਾ ਸਾਕਾ

ਖੇਡੀ ਮੌਤ ਦੀ ਖੇਡ
ਸੀ ਉਹ ਖੇਡ ਬੇਮਿਸਾਲ
ਕੰਧ ਸਰਹੰਦ ਅਸਾਂਨੂੰ
ਪੁੱਛੇ ਇੱਕ ਸਵਾਲ
ਉਮਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੈ
ਅੱਜ 5-7 ਸਾਲ..

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #103 on:** May 02, 2009, 08:42:38 AM »

ਕਦਰ ਕਰੀ ਨਾ ਬੇਪਰਵਾਹ ਸੱਜਣਾ ਨੇ,

ਅਸੀ ਐਵੈ ਹੱਕ ਜਿਤਾਉਦੇ ਰਹੇ,

ਕੁੱਲੀ ਆਪਨੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਰ ਹਨੇਰਾ,

ਅਸੀ ਦੀਪ ਓਹਨਾ ਦੇ ਘਰ ਜਗਾਓਦੇ ਰਹੇ,

ਬੁਝੱਣ ਦਿੱਤੇ ਨਾ ਦੀਪ ਅਸੀ ਖੁਸ਼ੀਆ ਦੇ,
ਕੱਢ ਖੂਨ ਜ਼ਿਗਰ ਦਾ ਅਸੀ ਪਾਉਦੇ ਰਹੇ,

ਦੁਸ਼ਮਣ ਵੀ ਦੁਖੀ ਸਨ ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਤੇ,

ਪਰ "ਬਰਾੜ" ਸਾਡੇ ਯਾਰ ਹੀ ਸ਼ਗਨ ਮਨਾਉਦੇ ਰਹੇ....

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #104 on:** May 02, 2009, 08:52:52 AM »

ਗਿੱਲੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਕਬਰ
ਆਪਣੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ‘ਚ ਪਾ
ਜੈ-ਰੋਇਆ ਮਨ ਬਿਜੜਾ
ਰੋਜ਼ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾ ਏ
ਇੱਕ ਅਦਦ
ਪੜਬੀਜਣੇ ਦੀ ਭਾਲ ‘ਚ
ਜਿਸ ਦਾ ਮੂੰਹ
ਉਸ ਮਿੱਟੀ ‘ਚ ਨੱਪ
ਉਹਦੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਥੱਲੇ
ਰਾਤ ਦੇ ਨ੍ਹੇਰੇ ‘ਚ ਡਰੇ
ਦਿਲ ਦੀ ਇੱਕ ਰਾਤ
ਰੋਸ਼ਨ ਕਰ ਲਏ !!

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #105 on:** May 02, 2009, 08:53:20 AM »

ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਦਾ ਆਸ਼ਿਆਂ ਉੱਜੜ ਗਿਆ
ਮੌਸਮੀ ਪੰਛੀ ਬਿਠਾਇਆ ਉੜ ਗਿਆ

ਧੁਰ ਨਸਾਂ ਵਿਚ ਰੁਮਕਦੇ ਮੇਰੇ ਖੂਨ ਦਾ
ਆਖਿਰੀ ਕਤਰਾ ਅਖੀਂ ਨੁੱਚੜ ਗਿਆ

ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਨੱਕਾਸ਼ ਦਿਲ ਤੇ ਉਕਰਿਆ
ਜਿੰਨਾ ਤੈਨੂੰ ਮੇਟਿਆ ਉੱਘੜ ਗਿਆ

ਅੱਖ ਭਰ ਤਕ ਲੈਣ ਦਾ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰਾ
ਹਿਰਖ ਐਨਾ? ਕੀ ਹੈ ਤੇਰਾ ਥੁੜ ਗਿਆ

ਸਾਹ ਕਥੂਰੀ ਭਰਦੀਆਂ ਪੌਣਾਂ ਫਿਰਨ
'ਕੌਣ ਮੇਰੇ ਸ਼ਹਰ ਆ ਕੇ ਮੁੜ ਗਿਆ' *

ਕੀ ਕਰਾਂਗੇ ਦਾਸਤਾਂ ਜੇ ਹੋ ਗਏ
ਨਾਮ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਜੁੜ ਗਿਆ

ਨੂਰ ਸਾਰੇ ਆਲਮਾਂ ਦਾ ਬਣ ਤੇਰੀ
ਮੁਸਕੜੀ ਬੁੱਲੀਂ ਤੇਰੇ ਸੁੱਕੜ ਗਿਆ

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #106 on:** May 02, 2009, 08:56:16 AM »

ਆ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਕਿਤੇ ਬਹਿ ਸੱਜਣਾ
ਦਰਦ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਛੇੜਾਂ

ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਆਂਉਦੀ
ਇਹ ਨਿੱਤ ਪਿਆਸੀ
ਖੂਹ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਗੇੜਾ

ਤੈ ਜਖਮ ਦਿੱਤਾ
ਨਾਲੇ ਬੰਨੀ ਪੱਟੀ
ਕੱਲਾ ਕਿੰਝ ਮੈ ਦੇੜਾਂ

ਦੁੱਖ ਦੁੱਖਦੇ ਬਾਅਲੇ
ਝੱਲ ਨਹੀ ਹੁੰਦੇ
ਮੈ ਆਪਣਾ ਆਪ ਨਿਬੇੜਾਂ

ਜੱਸ ,, ਧੂੜ ਹੋਇਆ
ਤੇਰੀਆ ਰਾਹਵਾਂ ਦੀ
ਤਨ ਮਨ ਪਈਆ ਤੇੜਾਂ

ਆ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਕਿਤੇ ਬਹਿ ਸੱਜਣਾ
ਦਰਦ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਛੇੜਾਂ

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #107 on:** May 02, 2009, 08:56:45 AM »

ਬਦਲਿਆ
ਇਹ ਬਦਲਦੀ ਦੁਨੀਆ
ਇਹ ਬਦਲਦਾ ਮੌਸਮ
ਪਲ ਪਲ ਬਦਲ ਰਿਹਾਂ ਏ
ਬੰਦਿਆ ਤੇਰੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਕਿੱਥੇ ਹੈ.......

ਇਹ ਲਿੱਪਣ ਪੋਚਣ
ਇਹ ਗਹਿਣੇ ਗੱਟੇ
ਜਿਸ ਤੇ ਰਾਝਾਂ ਮਰਦਾ ਸੀ
ਹੀਰੇ ਤੇਰੀ ਉਹ ਮੁੱਸਕਾਨ ਕਿੱਥੇ ਹੈ.......

ਇਹ ਉਚੀਆਂ-ਉਚੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾ
ਇਹ ਮਸ਼ੀਨ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਜੋ ਪੈਸੇ ਦੀ ਦੋੜ ਵਿੱਚ ਗਵਾਚ ਗਿਆ ਏ
ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਕਿੱਥੇ ਹੈ.........

ਇਹ ਲੁਕੀ ਹੋਈ ਦੁਨੀਆਂ
ਇਹ ਨਕਾਬਾ ਪਿੱਛੇ ਲੁਕੇ ਚਹਿਰੇ
ਤੂੰ ਕਿਉ ਲੁਕਿਆ ਪਿਆ ਏ
ਤੇਰੀ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕਿੱਥੇ ਹੈ......

ਉਹ 'munne' ਹੋਰ ਨਾ ਬੋਲੀ
ਨਾ ਭੇਦ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਖੋਲੀ
ਲਾ ਦੇਣਗੇ ਫਾਹੇ ਇਹ
ਫਿਰ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਊ
ਇਨਸਾਨ ਤੋ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈਵਾਨ ਇੱਥੇ ਹੈ........

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #108 on:** May 02, 2009, 08:59:59 AM »

ਕੀਹਨੂੰ ਮਾਰ ਆਵਾਜ਼ ਪੁੱਛਾਂ , ਕਰਾਂ ਕਿਸ ਨਾਲ ਗੱਲ..
ਮੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ ਨਹੀਂ , ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਪਲ..

ਮੇਰੇ ਸਭ ਚਾਅ ਅਧੂਰੇ , ਮੇਰੇ ਸਭ ਖੁਆਬ ਮੋਏ..
ਮੇਰੇ ਕਦਮ ਵੀ ਆਣ ਦਰ ਦੁਖਾਂ ਦੇ ਖਲੋਏ...
ਹੁਣ ਧਸਦਾ ਹੀ ਜਾਵਾਂ , ਕੈਸੀ ਦੁਖਾਂ ਦੀ ਦਲਦਲ..
ਮੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ ਨਹੀਂ , ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਪਲ..

ਬੜੀਆਂ ਬਦਲੀਆਂ ਰੁੱਤਾਂ , ਬਦਲੀ ਵਕਤਾਂ ਨੇ ਚਾਲ,
ਬਦਲੇ ਦਿਨ ਤੇ ਤਰੀਕਾਂ, ਬਦਲੇ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਸਾਲ ,
ਜੇ ਕੁਝ ਬਦਲਿਆ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਮੇਰਾ ਅੱਜ ਤੇ ਕਲ...
ਮੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ ਨਹੀਂ , ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਪਲ..

ਕੀਤਾ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ, ਹਟੇ ਨਾ ਦੁਖਾਂ ਦਾ ਇਹ ਰੋਗ,,
ਹਰ ਪਲ ਮਰਦਾ ਹਾਂ, ਹਰ ਪਲ ਮਨਾਵਾਂ ਸੋਗ..
ਕਿੰਨੀ ਹੋਰ ਦੇਰ ਲੱਗੂ , ਕਦ ਪੱਕੂ ਸਬਰਾਂ ਦਾ ਫਲ..
ਮੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ ਨਹੀਂ , ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਪਲ..

'deep' ਸੋਚੀਂ ਪਿਆ ਬੈਠਾ, ਦਿਲ 'ਚ ਉਠਦੇ ਸਵਾਲ,
ਕਦ ਹੋਰਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਹੋਣਾ , ਮੇਰਾ ਵੀ ਚੰਗਾ ਹਾਲ ,,
ਬੋਲਦਾ ਵੀ ਨੀ ਰੱਬ, ਉਹ ਵੀ ਦੱਸਦਾ ਨੀ ਹੱਲ...
ਮੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ ਨਹੀਂ , ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਪਲ..

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #109 on:** May 02, 2009, 09:01:01 AM »

ਨਫਰਤ ਦੀ ਧੁਣੀ ਧੁਖਾ ਕੇ ਨਾ ਦੇਖ ,
ਨੁਹਬਤ ਦੀ ਚਿਤਾ ਜਲਾ ਕੇ ਨਾ ਦੇਖ
ਰਸ ਚੁਸਦੇ ਭਵਰੇ ਨਾਜੁਕ ਕਲੀਆਂ ਦਾ,
ਭੰਵਰਿਆਂ ਦੇ ਕਰੀਬ ਜਾ ਕੇ ਨਾ ਦੇਖ
ਭਾਂਬੜ ਬਣ ਕੇ ਨਚ ਜਾਣਗੇ ਅਰਮਾਨ ਤੇਰੇ,
ਫਰੇਬ ਦੀ ਖੇਧ ਰਚਾ ਕੇ ਨਾ ਦੇਖ
ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਤਾ ਖਿਡਾਉਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਦਿਲ,
ਬੇਵਫਾਈ ਦਾ ਪੱਥਰ ਚਲਾ ਨਾ ਦੇਖ
ਕੀਮਤ ਕੌਣ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਦੇ ਸਕਦਾ,
ਮੁਹੱਬਤ ਨੂੰ ਨਾ ਨੀਲਾਮ ਕਰਾਕੇ ਨਾ ਦੇਖ
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪੈਸੇ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਨਹੀ,
ਗਰੀਬ ਦਾ ਮਜਾਕ ਉਡਾਕੇ ਨਾ ਦੇਖ.

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #110 on:** May 02, 2009, 09:06:09 AM »

ਕਿਵੇ ਭੁਲਾਵਾ ਮਿਲਿਆ ਇਸ਼ਕ ਸੁਗਾਤਾ ਨੂੰ,
ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਚੇਤੇ ਆਉਦੀ ਕਾਲੀਆ ਰਾਤਾ ਨੂੰ,
ਜਿਹਦਾ ਹਰ ਇਕ ਬੋਲ ਮੇਰੇ ਲਈ ਅਮਰਿਤ ਸੀ,
ਮੈ ਕਿਵੇ ਬਿਸਾਰਾ ਦਿਲ ਚੋ ਉਸਦੀਆ ਬਾਤਾ ਨੂੰ,
ਮੈ ਤਾ ਉਸਨੂੰ ਜਿੰਦਗੀ ਆਪਣੀ ਮੰਨਦਾ ਸੀ ਪਰ ਓਹ ਕਮਲੀ ਸਮਝ ਸਕੀ ਨਾ " munne " ਦੇ ਜ਼ਜਬਾਤਾ ਨੂੰ..

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #111 on:** May 02, 2009, 09:06:43 AM »

ਕੁਝ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਸੀ ਪਰਖਿਆ ਮੈਂ,
ਕੁਝ ਮੇਰੀ ਯਾਰੀ ਪਰਖ ਗਏ,
ਲੱਖ ਬੁਰਾ ਕਿਹਾ ਪਰ ਰੁਸੇ ਨਾ,
ਕੁਝ ਬਿਨਾ ਕਹੇ ਹਿ ਹਰਖ ਗਏ,
ਕੁਝ ਵਾਰਦੇ ਸੀ ਜਾਨ ਮੇਰੇ ਤੋਂ,
ਕੁਝ ਆਈ ਮੁਸੀਬਤ ਸਰਕ ਗਏ,
ਕੁਝ ਜਖਮ ਦਿੰਦੇ ਵੀ ਥੱਕੇ ਨਾ,
ਕੁਝ ਸੀਨਾ ਬੰਨ ਕੇ ਤੜਫ ਗਏ,
ੳਹ ਦੋਸਤ ਵਿਸ਼ੁ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹਿ ਭੁਲਣੇ,
ਜੋ ਬਣ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਰਫ ਗਏ.....

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #112 on:** May 02, 2009, 09:07:27 AM »

ਪਡ਼-ਪਡ਼ ਆਲਮ ਫਾਜ਼ਿਲ ਹੋਇਆਂ,

ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਡ਼ਿਆ ਈ ਨਈਂ,
ਜਾ-ਜਾ ਵਡ਼ਦਾਂ ਮੰਦਰ-ਮਸੀਤੀਂ,

ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਵਡ਼ਿਆ ਈ ਨਈਂ,
ਐਵੇਂ ਰੋਜ਼ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨਾਲ ਲਡ਼ਦਾਂ,

ਕਦੇ ਨਫ਼ਸ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਡ਼ਿਆ ਈ ਨਈਂ,
ਬੁੱਲੇ ਸ਼ਾਹ ਅਸਮਾਨੀ ਉਡੱਦਿਆਂ ਫਡ਼ਦਾਂ,

ਜਿਹਡ਼ਾ ਘਰ ਬੈਠਾ ਉਹਨੂੰ ਫਡ਼ਿਆ ਈ ਨਈਂ….

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #113 on:** May 02, 2009, 09:10:19 AM »

ਰਬ ਤੋਂ ਸਹਾਰਾ ਕੀ ਲਵਾਂ , ਮੇਰਾ ਸਹਾਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈ //
ਤੈਥੋਂ ਕਿਨਾਰਾ ਕੀ ਕਰਾਂ , ਮੇਰਾ ਕਿਨਾਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈ /

ਨਾ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਮੈਂ ਕਦੇ , ਦਿਲਬਰ ਮਿਲੂ ਤੇਰੇ ਜਿਹਾ ,
ਦਿਲਬਰ ਮੇਰੇ ,ਹਮਦਮ ਮੇਰੇ, ਜੱਗ ਤੋਂ ਨਿਆਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈ /

ਪਰਬਤ ਵੀ ਨੇ, ਨਦੀਆਂ ਵੀ ਨੇ, ਝਰਨੇ ਵੀ ਨੇ, ਤੇ ਫੁੱਲ ਖਿੜੇ ,
ਬੇਸ਼ਕ ਪਿਆਰੇ ਨੇ ਮਗਰ, ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈ /

ਮੈਂ ਧੂੜ ਸੀ , ਮੈਂ ਕੂੜ ਸੀ , ਹਰ ਥਾਂ ਤੇ ਨਾ-ਮਨਜ਼ੂਰ ਸੀ ,
ਜਿਸ ਲੇਖ ਮੇਰੇ ਬਦਲ 'ਤੇ, ਕਿਸਮਤ ਸਿਤਾਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈ /

ਮੇਰਾ ਸਹਾਰਾ ਯਾਰ ਤੂੰ , ਚਾਨਣ - ਮੁਨਾਰਾ ਯਾਰ ਤੂੰ ,
ਨਾ ਕਰ ਕਿਨਾਰਾ ਯਾਰ ਤੂੰ , ਅੱਖਾਂ ਦਾ ਤਾਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈ /

ਤੇਰਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣ ਸਕੇ , ਇਹ "munne" ਦੀ ਔਕਾਤ ਨਈ ,
ਪਰ ਤੂੰ ਕਿਨਾਰਾ "munne" ਦਾ, ਉਸਦਾ ਸਹਾਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈ /

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #114 on:** May 02, 2009, 09:10:46 AM »

ਅਸਾਂ ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਿਆ ਸਦਾ ਚੰਗੇ
ਉਹਨਾ ਸਾਦੇ ਹੀ ਲਹੂ ਵਿਚ ਹੱਥ ਰੰਗੇ

ਸਾਦੇ ਸਬਰ ਦੀ ਅਜ ਅਖੀਰ ਹੋਈ
ਤੇਰੇ ਵਾਂਗ ਕੋਈ ਕਿਥੋਂ ਤੀਕ ਸੰਗੇ

ਭੈੜੈ ਲੱਭ ਪੇਂਦੇ ਭੈੜੀ ਨੀਅਤਾਂ ਤੋਂ
ਲੱਖਾਂ ਪਰਦਿਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਰਹਿਣ ਨੰਗੇ

ਬਾਜ਼ੀ ਸਦਾ ਈ ਕੈਦੋਂ ਨੇ ਜਿਤਣੀ ਏ
ਅੱਖਾਂਨਾਲ ਪੀ ਕੇ ਰਾਂਝੇ ਰਹਿਣ ਟੰਗੇ

ਰਾਤੀਂ ਤਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਖੇਡਦੇ ਨੇ
ਦਿਨੇ ਵਾਅਦਿਆਂ ਦੇ ਜਿਹੜੇ ਲੈਣ ਪੰਗੇ

ਜਿਹਦੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਤਾਂਘ ਏ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ
ਉਹਦੇ ਕਹਿਰ ਕੋਲੋਂ ਕਾਇਨਾਤ ਕੰਬੇ

ਸਾਨੂੰ ਮਿਹਣਿਆਂ ਨਾਲ ਕੀ ਮਾਰਦਾ ਏਂ
ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਚੰਗੇ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਚੰਗੇ

'deep' ਦਿਲੇ ਦੇ ਕਮਲ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ
ਭੈੜਾ ਕੂੜੇ ਜਹਾਨ ਤੋਂ ਪਿਆਰ ਮੰਗੇ

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #115 on:** May 02, 2009, 09:11:41 AM »

ਹਰ ਨੱਖਰਾਂ ਤੇਰਾ ਸਿਰ ਮੱਥੇ
ਜੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਥੋੜੀ ਥਾਂ ਦੇਵੇ

ਮੇਰਾ ਇੱਕਲੇਪਨ ਦਾ ਕੋੜ ਲੱਥੇ
ਜੇ ਹਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ ਹਾਂ ਦੇਵੇ

ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀਆਂ ਮਲਮਾਂ ਤੂੰ ਮਲਕੇ
ਜੇ ਮੇਰੇ ਅੱਲੇ ਜਖਮ ਸੁਖਾ ਦੇਵੇ

ਅੱਖੀਆਂ ਤਾਂ ਰੋਣਾਂ ਸਿੱਖ ਬੈਠੀਆਂ
ਜੇ ਬੁੱਲੀਆਂ ਨੂੰ ਹੱਸਣਾਂ ਸਿਖਾ ਦੇਵੇ

ਮੈਨੂੰ ਸੁਰ ਤਾਲ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹੋਵੇ
ਜੇ ਕਿਤੇ ਝਾਂਜਰ ਤੂੰ ਛਣਕਾਂ ਦੇਵੇ

ਦਿਲ ਮਸੀਤ ਦੇ ਦੀਵੇ ਜਗ ਜਾਵਣ
ਜੇ ਵਿੱਚ ਤੇਲ ਪਿਆਰ ਦਾ ਪਾ ਦੇਵੇ

ਤੂੰ ਰੱਬ ਬਣ ਜਾਣਾ ਉਮਰਾਂ ਲਈ
ਜੇ ਮੇਰੇ ਵਿਛੜੇ ਯਾਰ ਭੁਲਾ ਦੇਵੇ

ਮੇਰੇ ਤਰਲੇ ਇਬਾਦਤ ਵਰਗੇ ਨੇ
ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸਮਝਾ ਦੇਵੇ

ਮੇਰੇ ਗੀਤਾਂ ਦਾ ਤਾਂ ਮੁੱਲ ਪੈਣਾਂ
ਜੇ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹੋ ਗਾ ਦੇਵੇ

munne , ਦਾ ਵੀ ਜੱਗ ਤੇ ਨਾਂ ਰਹਿ ਜਾਊ
ਜੇ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਬੂਟਾ ਲਾ ਦੇਵੇ

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #116 on:** May 02, 2009, 09:13:01 AM »

ਖਿਡੌਣਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਾਂਗਾ ਤੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਦਾ,
ਰੱਖ ਕੇ ਭੁੱਲ ਜਾਵੀਂ ਜਾਂ ਇਹਦੇ ਨਾ ਖੇਡਦੀ ਰਹੀਂ|
ਤੇਰੇ ਦਿੱਤੇ ਜ਼ਖਮ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਦਿਖਾਉਣੇ,
ਫੂਕਾਂ ਮਾਰੀਂ ਜਾਂ ਜ਼ਖਮ ਉਚੇੜਦੀ ਰਹੀਂ|
ਤੇਰੇ ਹੀ ਬੂਹੇ ਤੇ ਆਵਾਂਗਾ ਹਰ ਜਨਮ,
ਬੂਹਾ ਖੁੱਲਾ ਰੱਖੀਂ ਜਾਂ ਬੂਹਾ ਭੇੜਦੀ ਰਹੀਂ|
ਮੇਰੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਵੇਖੀਂ ਮੌਤ ਤੱਕ ਹੋਊ,
ਜਿੰਨੇ ਮਰਜ਼ੀ ਤੂੰ ਨਵੇਂ ਸਹੇੜਦੀ ਰਹੀਂ|
ਤੂੰ ਲੱਭੇਂਗੀ ਮੈਂ ਤੈਂਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਭਣਾ,
ਤਾਰ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਕੱਲੀ ਬਹਿ ਕੇ ਛੇੜਦੀ ਰਹੀਂ|
ਲੋਕ "italy" ਦੇ ਕਹਿਣਗੇ ਤੂੰ ਬਰਬਾਦੀ "munne" ਦੀ,
ਫਿਰ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਇਹ ਨਿਬੇੜਦੀ ਰਹੀਂ|

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #117 on:** May 02, 2009, 09:14:11 AM »

ਜ਼ਹਿਨ ਰੋਕਦਾ ਰਿਹਾ
ਜ਼ਹਿਨ ਰੋਕਦਾ ਰਿਹਾ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ, ਤੇਰੀ ਬੇਰੁਖੀ ਤੋਂ ਬਾਖਬਰ,
ਪਰ ਨਾ ਤਾਂ ਮੰਨਦੈ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੰਨਦੀ ਏ ਨਜ਼ਰ

ਤੇਰੇ ਹਸਦੇ ਵਸਦੇ ਬਾਗਾਂ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਉੱਜੜਨ ਨੂੰ ਆਉਂਦੇ ਰਹੇ,
ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਤਮੰਨਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਸੂਲਾਂ ਨਾਲ ਕਰਕੇ ਦਰ ਗੁਜ਼ਰ

ਲੰਘਦੇ ਰਹੇ ਵਿੱਚੋਂ ਗਲੀ ਤੇਰੀ, ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਜਦਾ ਕਰ ਸੱਜਣਾ,
ਹਰ ਸ਼ਬ ਲੰਘਾਤੀ ਰੋਂਦਿਆਂ ਤੇ ਤੜਫਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਸਹਿਰ

ਭੁੱਲਕੇ ਵੀ ਨੈਣ ਲਾਉਂਦੀ ਨਾ, ਸਜ਼ਾਏ ਇਸ਼ਕ ਤੋਂ ਜੇ ਵਾਕਿਫ ਹੁੰਦੀ,
ਕਿ ਪਲਕਾਂ ਤੇ ਢੋਣਾ ਪੈਣਾ ਏ ਇੱਕ ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਬੋਝ ਉਮਰ ਭਰ

ਤੇਰੇ ਸਾਏ ਦੀ ਸੂਹ ਲੈਂਦਿਆਂ ਈ, ਅਕਸਰ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ ਹੋਏ,
ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਤੇਰੇ ਆਉਣੇ ਦੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਜਾਏਗੀ ਮੇਰੀ ਖਬਰ

ਤੇਰੀ ਅੱਖ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਚੂਰ, ਪਰੀਤ ਅੱਜ ਵੀ ਬੜੀ ਮਗਰੂਰ ਏ
ਬੇਸ਼ਕ ਕਿ ਲਭਦੀ ਫਿਰਦੀ ਏ ਉਸੇ ਤੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਨੂੰ ਦਰ ਬਦਰ....

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #118 on:** May 02, 2009, 09:14:32 AM »

ਇਸ ਮੀਂਹ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਵੇਖਦੀ ਹਾਂ ਮੈਂ,
ਮੇਰੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਧੁਲਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ|
ਜਿਹੜੀ ਧੁੰਧਲੀ ਜਿਹੀ ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਸੀ ਮੈਂ ਵੇਖੀ,
ਅੱਜ ਇਹ ਮੀਂਹ ਸਾਫ ਉਹਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਏ|
ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਉਸ ਤਸਵੀਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ,
ਉਹ ਸੁਪਨਾ ਹੋਰ ਹਸੀਨ ਹੋਈ ਜਾਂਦਾ ਏ|
ਜਿਹਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਉਸ ਵਿਚ ਮੈਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਖੜਾ
ਉਹਦਾ ਚਿਹਰਾ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਦਿਸਦਾ ਜਾਂਦਾ ਏ|
ਮੈਂ ਰਹੀ ਸੀ ਅੱਜ ਤੱਕ ਟੋਲਦੀ,
ਉਹ ਚਿਹਰਾ ਅੱਜ ਸਾਫ ਹੁੰਦਾ ਏ|
ਪਰ ਹੋਰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਵੇਖਣ ਤੇ,
ਇਹ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਏ|
ਨੀਝ ਲਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ਮੈਂ,
ਇਹ ਤਾਂ ਸਰਬ ਸਮਰਥ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਏ|
ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਹੀ ਇਹ ਕੌਣ ਹੈ,
ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਲਈ ਜਾਂਦਾ ਏ|
ਇਹਸਾਸ ਹੋਇਆ, ਸਮਾਂ ਔਖਾ ਏ,
ਇਹ ਮੇਰਾ ਰੱਬ ਗਲਵੱਕੜੀ ਪਾਈ ਜਾਂਦਾ ਏ|
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਖੜਾ ਮੇਰੀ ਢਾਲ ਬਣਕੇ,
ਮੈਨੂੰ ਹਿੰਮਤ ਤੇ ਹੌਂਸਲਾ ਦੇਈ ਜਾਂਦਾ ਏ|
ਤੂੰ ਬੱਚੀ ਮੇਰੀ, ਮੈਂ ਨਾਲ ਤੇਰੇ,
ਇਹ ਦਿਲਾਸਾ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇਈ ਜਾਂਦਾ ਏ|
ਮੈਂ ਯਕੀਨ ਕਰਾਂ ਪੂਰਾ ਉਸ ਰੱਬ ਤੇ,
ਇਹ ਯਕੀਨ ਉਹ ਆਪ ਦਵਾਈ ਜਾਂਦਾ ਏ|

ਮਾਨ ਸਾਹਿਬ · « **Reply #119 on:** May 02, 2009, 09:14:56 AM »

ਵੀ ਕਾਫ਼ਿਰ, ਤੂੰ ਵੀ ਕਾਫ਼ਿਰ, ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਜਗ ਕਾਫ਼ਿਰ ਦਿੱਸੇ
ਵਖਰੇ ਰਸਤੇ ਇਕ ਮੰਜ਼ਿਲ ਦੇ, ਸਾਰੇ ਮੈਨੂੰ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਦਿੱਸੇ

ਕਲ ਅਜ ਤੇ ਫ਼ਿਰ ਕਲ ਇੱਕੋ ਹੀ, ਕਿੱਸਾ ਹੈ ਦੁਹਰਾਇਆ ਜਾਣਾ
ਟੁੱਟੇ ਤੀਰ ਤੇ ਟੰਗਿਆ ਤਰ੍ਕਸ਼, ਮਿਰਜ਼ੇ ਦੇ ਆਇਆ ਹੈ ਹਿੱਸੇ

ਡਰ ਨਾ ਕੈਦੋਂ ਤੋਂ ਤੇ ਚਰਾ ਕੇ ਮੱਝਾਂ, ਖਾ ਤੂੰ ਘਿਉ ਦੀ ਚੂਰੀ
ਫ਼ਿਰ ਕੋਈ ਵਾਰਿਸ ਆਣ ਧਰਤ ਤੇ, ਲਿਖੇਗਾ ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਕਿੱਸੇ

ਦੇਖ ਪਿਆਰ ਦੀ ਉਹੀ ਕਹਾਣੀ, ਦਿਲ ਕੇਰੇ ਫ਼ਿਰ ਖੂਨ ਦੇ ਹੰਝੂ
ਜਿਓਂ ਲਗ ਚੁੰਨੀ ਦੀ ਛਹੁ, ਚਮੜੀ ਦਾ ਕੋਈ ਛਾਲਾ ਫ਼ਿੱਸੇ

Author Topic: Shayari by Munna Bhai (Read 26886 times)

Punjabi Janta Forums - Janta Di Pasand

Related Topics

Who's Online

Recent Posts