ਪਿਪਲ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਜਿੱਥੇ ਅੱਲੜ ਛਾਂਵਾਂ,ਪੀਘਾਂ ਦੇ ਅਰਸ਼ੀ ਝਲਕਾਰੇ,
ਖੂਹ ਦੀ ਗਾਧੀ ਤੇ ਜੱਟ ਬੈਠਾ ਜੱਨਤ ਨੂੰ ਪਿਆ ਤਾਹਨੇ ਮਾਰੇ,
ਜਿੱਥੇ ਧੀਦੋ ਦੀ ਵੰਝਲੀ ਨੇ ਕੀਲ ਲਏ ਕਈ ਮਸਤ ਸ਼ਬਾਬ,
ਓਹ ਮੇਰਾ ਪੰਜਾਬ ਦੋਸਤੋ ਓਹ ਮੇਰਾ ਪੰਜਾਬ,

ਅਸੀ ਪਿਆਰ ਓਹਨੂੰ ਕਰਦੇ ਸੀ ਹੱਧ ਨਾਲੋ ਵੱਧ,
ਜਾਨ ਦੇ ਕੇ ਯਾਰੀ ਨਿਭਾ ਦਿੱਤੀ...
ਕੀਤੇ ਠੰਡ ਨਾਲ ਨਾ ਹੋ ਜਾਣ ਓਹਦੇ ਅੰਗ ਨੀਲੇ,
ਅਸੀ ਆਪਣੀ ਚਿਤਾ ਜ੍ਲਾ ਦਿਤੀ...
ਲਗਦਾ ਰਹੇ ਸੇਕ ਓਹਨੂ ਕੋਸਾ-ਕੋਸਾ,
ਅਸੀ ਰੂਹ ਤਕ ਆਪਣੀ ਮੁੱਕਾ ਦਿਤੀ...
ਸੋਚਦੇ ਸੀ ਕਿ ਸਾਡੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੇ ਓਹਨੂ,
ਸਾਡੀ ਸੱਚੀ ਮੋਹਬੱਤ ਦਿਖਾ ਦਿਤੀ...
ਪਰ ਓ ਇਹੀ ਕਿਹੰਦੇ ਰਹੇ, ਕਿ ਏਨੀ ਛੇਤੀ ਕਿਉ ਧੂਣੀ ਬੁਜਾ ਦਿੱਤੀ….

ਜ੍ਦੋ ਅਸੀ ਮਿਲੇ ਸੀ ਤਾ ਸੀ ਅਜਨਬੀ,
ਪਰ ਪ੍ਤਾ ਈ ਨੀ ਲਗਾ ਕਦੋ ਤੂੰ ਸਾਡਾ ਯਾਰ ਹੋ ਗਿਆ,
ਏਸ ਦਿਲ ਨੇ ਪੱਲ ਪੱਲ ਕੀਤਾ ਯਾਦ ਤੈੰਣੂ,
ਏਸ ਨੂੰ ਏਨਾ ਤੇਰੇ ਤੇ ਏਤ੍ਬਰ ਹੋ ਗਿਆ,
ਇਬਾਦਤ ਛੱਡ ਤੀ ਉੱਸ ਸੱਚੇ ਰੱਬ ਦੀ,
ਏਨਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ,
ਪਰ ਅੱਜ ਤੂੰ ਭੁਲ ਗਿਆ ਏ ਸਾਨੂੰ ਸੋਹਣੇਆ ਯਾਰਾ,
ਸਾਥੋ ਵੱਧ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਤੈੰਣੂ ਖੁਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ,
ਬ੍ਸ ਏਕ ਗਲ ਦੱਸ ਦੇ ਮੇਨੂੰ ਯਾਰਾ,
ਓ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਆ ਜਿਹਦੇ ਕਰਕੇ ਮੈ ਤੇਰਿਆ ਨਜ਼ਰਾ ਚ ਏਡਾ ਗੁਨਾਹ੍ਗਾਰ ਹੋ ਗਿਆ,
ਕੇ ਤੂੰ ਹੱਸ ਕੇ ਤਾ ਮਿਲਦਾ ਪਰ ਦਿਲੋ ਨਹੀ,
ਤੇ ਏਡਾ ਵੱਡਾ ਕਦੋ ਤੋ ਕ੍ਲਾਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ…

ਹਸਨਾ ਭੁਲ਼ਗਏ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਂਦੀ,
ਨਾ “ਓਹ” ਆਵੇ ਨਾ ਯਾਦ ਹੈ ਜਾਂਦੀ,
ਤਿਲ ਤਿਲ ਕਰ ਸਾਡੇ ਸਾਹ ਮੁੱਕ ਚਲੇ,
ਭੇਜੇਯਾ ਸੁਨੇਹਾ ਅੱਜ ਓਹਦੇ ਵੱਲੇ,
ਮਿਲ ਜਾ ਅੱਖ ਸੁੱਕਣ ਤੋਂ ਪਿਹਲਾ,
ਨਬਜ਼ ਮੇਰੀ ਦੇ ਰੁੱਕਣ ਤੋ ਪਿਹਲਾ,
ਸੂਰਜ ਸਾਮਨੇ ਰਾਤ ਨ੍ਹੀ ਹੁੰਦੀ ,
ਸਿਵਿਆ ਵਿਚ ਮੁਲਾਕਾਤ ਨੀ ਹੁੰਦੀ….

ਜਿੰਦ ਆਪਣੀ ਤੇਰੇ ਨਾ ਕਰ ਜਾਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ,
ਇੱਕ ਪਲ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲਈ ਮਰ ਹੀ ਜਾਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ,
ਰੱਬ ਕੋਲੋ ਮੰਗਣੀ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇਰੇ ਵਾਸਤੇ,
ਇਸ ਲਈ ਮੇਰਾ ਰੱਬ ਕੋਲ ਜਾਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰਦਾ....

ਕੁਝ ਸੱਜਣ ਯਾਰੀ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਨ ਸਮਝ ਕੇ ਲਾਉਦੇਂ ਨੇ ,
ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਲਈ ਕੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਜਤਾਂਉਦੇ ਨੇ ,
ਇਸ਼ਕ ਸਕੂਲੋਂ ਕੱਚੀ ਪੈਲੀ ਕੌਈ-ਕੌਈ ਕਰਦਾ ਪਾਸ ।
ਕੁਝ ਸੱਜਣ ਐਸੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਬੋਲੇ ਬੋਲ ਪਗਉੰਦੇ ਜੋ ,
ਵਕਤ ਪਏ ਤਾਂ ਦਿਲ ਦਾ ਕਰਜਾ ਸਿਰ ਦੇ ਨਾਲ ਚੁਕਾਉਦੇ ਜੋ ,
ਯਾਰੀ ਤੇ ਸਰਦਾਰੀ ਆਂਉਦੀ ਕਿਸੇ-ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਰਾਸ ।

ਸੰਗ ਸ਼ਰਮ ਦੇ ਗਹਿਿਣਆਂ ਦੇ ਨਾਲ
ਜੱਚਦੀ ਕੁੜੀ ਕੁਆਰੀ |

ਗੱਭਰੂ ਪੁੱਤ ਓਹੀ ਚੰਗਾ
ਜਿਹੜਾ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਆਗਿਆਕਾਰੀ |

ਘਰ ਦਾ ਦਿਵਾਲਾ ਕੱਢ ਦਿੰਦੀ
ਸ਼ੱਕ ਤੇ ਵਹਿਮ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ |

ਇੱਕੋ ਰਿਸ਼ਤਾ ਮਾਂ ਦਾ ਜੱਗ ਤੇ
ਰੱਬ ਦੇ ਵਾਂਗ ਸਤਿਕਾਰੀ |

ਇੱਕੋ ਲਾ ਕੇ ਕਿਤੀ ਗੱਲ ਘੁਮਾਵੇ
ਕੋਟ-ਕਚਿਹਰੀ ਸਾਰੀ |

ਇੱਕੋ ਬਣਦੀ ਸਰਕਾਰ ਹਰ ਪਾਸੇ
ਜਿਹੜੀ ਬਣਾਓੁਂਦੀ ਬਹੁਮਤ ਭਾਰੀ |

ਇੱਕੋ ਗਵੱਈਆ ਜਿਓੂਂਦਾ ਜਿਹੜਾ
ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ "ਮਰ-ਜਾਣਾ" ਕਹੇ ਵਾਰੀ-੨............

ਦੁਨੀਆਂ ਮੰਗੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ।
ਫਿਰ ਮਹਿਕਾਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਉਹੀ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਨੂੰ ।
ਕਿਹੜੇ ਦੇਸ ‘ਚ ਸੌ ਗਿਆਂ ਜਾਕੇ, ਲੰਬੀਆਂ ਤਾਣਕੇ ?
ਹਾਲ ਵੇਖ ਲੈ ਗੀਤਾਂ ਦਾ ਅੱਜ, ਅੱਖੀ ਆਣਕੇ ।
ਮਾਰ ਦੁਹੱਥੜ ਪਿੱਟੂ ਤੂੰਬੀ, ਕਲਾ਼ ਬਾਜ਼ਾਰ ਨੂੰ ।
ਫਿਰ ਮਹਿਕਾਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀ…………..
ਤੇਰੇ ਗੀਤਾਂ ਜੰਗਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਖੂਹ ਲਵਾਏ ਨੇ ।
ਮਹਿਕ ਖ਼ਜ਼ੀਨੇ ਸਭ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ, ਕੋਲ ਸੰਭਾਏ ਨੇ ।
ਇੱਕੋ ਹੱਥ ਨਾ’ ਦੱਸ ਟੁਣਕਾਕੇ, ਜੱਟਾ ਤਾਰ ਨੂੰ ।
ਫਿਰ ਮਹਿਕਾਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀ……….
ਜੱਲਾਦਾਂ ਤੋ ਪੂਰਨ ਮਾਰਨ ਨੂੰ, ਨਾਂਹ ਕਰਵਾਈ ਏ ।
ਹਰ ਚੀਜ਼ ਬਣਾਉਟੀ ਗੀਤਾਂ ਸਦਕਾ, ਨਜ਼ਰੀ ਆਈ ਏ ।
ਮਰਨ ਭੁੱਖੇ ਉਹ ਲੋਕੀ ਜੋ ਨਾ, ਕਰਦੇ ਕਾਰ ਨੂੰ ।
ਫਿਰ ਮਹਿਕਾਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀ……..
ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ ਗੀਤ ਤੇਰੇ ਦਾ, ਕਰਾਂ ਖ਼ੁਲਾਸਾ ਵੇ ?
ਅੱਜ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਚਰਤਾ ਦਾ, ਬਣ ਗਿਆ ਖ਼ਾਸਾ ਵੇ ।
ਕੌਣ ਵੰਡਾਊ ਮਾਂਬੋਲੀ ਸਿਰ, ਪਦੇ ਭਾਰ ਨੂੰ ?
ਫਿਰ ਮਹਿਕਾਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀ…….
ਸੱਜਣ ਠੱਗ ਸਿਰ ਚੁੱਕੀ ਅਪਣੇ, ਖੁੰਬਾਂ ਵਾਂਗ ਖੜ੍ਹੇ ।
ਜਾਂ ਫਿਰ ਟਕੂਏ, ਬਰਛੇ, ਪਿਸਟਲ, ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜੇ ।
ਬੇਹਯਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਵਿਰਸੇ, ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ।
ਫਿਰ ਮਹਿਕਾਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀ………
ਰੂਹ ਅਪਣੀ ਨੂੰ ਕਲਾਕਾਰ ਚੰਗੇ, ਵਿੱਚ ਭਰਦੇ ਤੂੰ ।
ਦੂਰ ਨਾ ਜਾਵੀ ਮੁੜ ਪਰਮਿੰਦਰ ‘ਤੇ, ਰਹਿਮਤ ਕਰਦੇ ਤੂੰ ।
ਐਰ ਗ਼ੈਰ ਕੀ ਜਾਣੇ ਗੀਤ, ਕਲਾ ਦੀ ਸਾਰ ਨੂੰ ?
ਫਿਰ ਮਹਿਕਾਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀ…… । ਕੁੱਝ ਗਾਕੇ ਨਵਾਂ ਸੁਣਾ ਜਾ ।
ਦੁਨੀਆਂ ਮੰਗੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ।

ਈਦ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਰ ਈਦ ਮੇਰੀ,
ਅੰਤ ਉਮਰਾਂ ਦਾ ਮਾਣ ਵੀ ਤੋੜ ਗਏ,
ਐਸੇ ਟੱਕਰੇ ਸਾਨੂੰ ਬੇਪਰਵਾਹ ਸੱਜਣ,
ਇਸ਼ਕ ਨੂੰ ਬਿਸਮਿਲ ਕਰਕੇ ਛੋੜ ਗਏ...

ਹੱਦ ਹੋ ਗਈ ਏ ਪਾਰ ਮੇਰੇ ਮਰਸੀਆਂ ਦੀ,
ਬਦਲ ਲਈ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਏ ਮੇਰੇ ਦੁਖਾਂ ਨੇ ਵੀ,
ਦਿੱਤੀਆਂ ਸੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਜੋ ਕਦੇ,
ਅੱਜ ਉਹ ਮੋੜ ਖੂਨ ਸਧਰਾਂ ਦਾ ਨਿਚੋੜ ਗਏ
ਐਸੇ ਟੱਕਰੇ ਸਾਨੂੰ ਬੇਪਰਵਾਹ ਸੱਜਣ,
ਇਸ਼ਕ ਨੂੰ ਬਿਸਮਿਲ ਕਰਕੇ ਛੋੜ ਗਏ...

ਬੇਕਰਾਰ ਦਿਲ ਕਦ ਤੱਕ ਕਰੇਗਾ ਉਡੀਕ,
ਬੁਲਬੁਲ-ਏ-ਬੇਤਾਬ ਦੇ ਕਦ ਜਾਗਣੇ ਨਸੀਬ,
ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਭਿੱਜੇ ਮੇਰੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾ ਲਿਖੇ ਹੋਏ,
ਅੱਜ ਉਹ ਪੈਗਾਮ-ਏ-ਇਸ਼ਕ ਸਭ ਮੋੜ ਗਏ,
ਐਸੇ ਟੱਕਰੇ ਸਾਨੂੰ ਬੇਪਰਵਾਹ ਸੱਜਣ,
ਇਸ਼ਕ ਨੂੰ ਬਿਸਮਿਲ ਕਰਕੇ ਛੋੜ ਗਏ...

ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿੰਝ ਜੀ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਇਹ ਲੋਗ,
ਬਿਨਾ ਸੱਜਣਾ ਦੇ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦ ਬਣ ਗਈ ਏ ਸੋਗ,
ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਡੁੱਬਣਾ ਨਹੀ,
ਜਾਂਦੀ ਵੇਰਾਂ ਬਿਰਹਾਂ ਦੇ ਸੈਲਾਬ ਵਿੱਚ ਰੋੜ ਗਏ,
ਐਸੇ ਟੱਕਰੇ ਸਾਨੂੰ ਬੇਪਰਵਾਹ ਸੱਜਣ,
ਇਸ਼ਕ ਨੂੰ ਬਿਸਮਿਲ ਕਰਕੇ ਛੋੜ ਗਏ...

ਗੀਤ ਹੀਜਰ ਦਾ ਕੋਣ ਸੁਣਾਵੇ,
ਸਾਹਵਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕੋਣ ਆਵੇ,
ਪਿਆਰ ਪਾ ਕੇ, ਕੋਣ ਸਤਾਵੇ,
ਉਮਰਾਂ ਬੀਤਦੀਆਂ ਜਾੰਦੀਆਂ
ਵਿਚ ਖੁਸ਼ਬੂ ਕੋਣ ਮਹਕਾਵੇ,
ਬੁੱਤ ਤਾਂ ਇਸ ਪਿਆਸ ਜੋਗਾ ਰਹਿ ਗਿਆ,
ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਬੱਦਲ ਬਣ ਵੱਰ ਜਾਵੇ ਕੋਣ,
ਇਹ ਤਾਂ ਤਨਹਾਈਆਂ ਦਾ ਯਾਰ ਬਣ ਬੈਠਾ ਅ,
ਇਸ ਬੁੱਤ ਨੁੰ ਸਮਝਾਵੇ ਕੋਣ.......
ਕੋਣ ਇਹਨੂੰ ਚੋਂਹਦਾ, ਕੋਣ ਇਹਦਾ ਮੁੱਲ ਪੋਂਦਾ,
ਬੁੱਤ ਨੂੰ ਦਿਖਾਵੇ ਕੋਣ
ਸਾਵਣ ਝੜੀਆਂ ਏਸੀਆਂ ਲਾਈਆਂ,
ਬਣ ਬਿਰਹਨ ਤੜਪਾਫੇ ਕੋਣ,
ਬੁੱਤ ਤਾਂ ਏਵੇਂ ਹੀ ਆਸ਼ਿਕ ਬਣਿਆ ਫਿਰਦਾ ਹੈ,
ਇਸ ਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਰਮਜ ਸਿਖਾਵੇ ਕੋਣ,
ਜਿੰਦਗੀ ਤੁਰ ਚੱਲੀ ਇਹਨਾਂ ਰਾਵਾਂ ਵਿਚ,
ਬਣ ਮਸੀਹਾ, ਇਹਨੂੰ ਰਾਹ ਦਿਖਾਵੇ ਕੋਣ
ਸ਼ਾਇਰ ਤਾਂ ਦੁਨਿਆ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ,
ਬੁੱਤ ਵੀ ਬਣਿਆ ਫਿਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਪਾਪੀ ਮਰ ਜਾਨੇ ਨੂੰ ਸਮਝਾਵੇ ਕੋਣ,
ਸਾਹਿਲ ਤੇ ਤੁਰਿਆ ਫਿਰਦਾ ਹੈ,
ਗਹਰਾਈ ਵਿਚ ਲੈ ਜਾਵੇ ਕੋਣ.........