ਆਰੀ ਆਰੀ ਆਰੀ.....
ਨਿਸ਼ਾਤ ਸ਼ਰਮੇ ਨੇ ਕਰਲੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੀ ਤਿਆਰੀ,
ਬਾਹਮਣਾਂ ਦੀ ਫੌਜ ਲੈਕੇ ਆਕੇ ਬੜਕ ਹਵਾਰੇ ਨੂੰ ਮਾਰੀ,
ਹਵਾਰੇ ਨੇ ਜੈਕਾਰਾ ਛੱਡਿਆ ਨਾਲੇ ਭਬਕ ਸ਼ੁਰ ਨੇ ਮਾਰੀ,
ਇੱਕ ਹੀ ਘਸੁੰਨ ਛੱਡਿਆ ਜਿਹੜਾ ਵੀਹਾਂ ਮਣਾਂ ਤੋਂ ਭਾਰੀ,
ਸ਼ਰਮੇ ਨੂੰ ਐਂ ਲੱਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਘੁੰਮਦੀ ਪਿਥਵੀ ਸਾਰੀ,
ਮੰਮੀਏ ਬਚਾ ਲਾ ਨੀ,ਮੇਰੀ ਪੈਂਟ ਲਿਬੜ ਗੀ ਸਾਰੀ....
ਮੰਮੀਏ ਬਚਾ ਲਾ ਨੀ,ਮੇਰੀ ਪੈਂਟ ਲਿਬੜਗੀ ਸਾਰੀ..

ਰੜਕੇ ਰੜਕੇ ਰੜਕੇ
ਹਾਈਕੋਰਟ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੀ,ਉਥੇ ਥੱਪੜ ਹਵਾਰੇ ਦਾ ਖੜਕੇ,
ਸ਼ਰਮੇ ਦੇ ਪੈਣ ਲੱਗੀਆਂ ਤਾਂ ਲੈ ਗੇ ਪੁਲਸੀਏ ਫੜਕੇ,
ਯਾਰ ਹਵਾਰਾ ਬਈ,ਖੜ੍ਹਾ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਉਥੇ ਗੜ੍ਹਕੇ,
ਸ਼ਰਮੇ ਦੀ ਬਾਹਮਣੀ ਨੂੰ ਗਸ਼ ਪੈਗੀ ਖਬਾਰ ਵਿਚ ਪੜਕੇ,
ਲੁਕ ਛਿਪ ਦਿਨ ਕੱਟਲਾ,ਕਹਿੰਦੀ, ਲੈਣਾ ਕੀ ਸਿੰਘਾਂ ਨਾਲ ਲੜਕੇ,,,
ਤੈਨੂੰ ਛੱਡਦੇ ਨੀ,ਜਿਥੇ ਮਰਜ਼ੀ ਬਹਿਜੀ ਵੜਕੇ..ਤੈਨੂੰ ਛੱਡਦੇ ਨੀ...

ਪਾਣੀ.ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ..
ਸ਼ਰਮੇ ਦੀ ਬਾਹਮਣੀ ਦੀ ਬਈ ਹੋਗੀ ਉਲਟ ਕਹਾਣੀ,
ਸ਼ਰਮੇ ਦੀ ਹਵਾਲਾਤ ਵਿਚ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਗੀ ਕੁਤੇਖਾਣੀ
ਸ਼ਰਮਾ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਦਾ ਕਹਿੰਦਾ ਭੇਜਦੇ ਰਜਾਈ ਪੁਰਾਣੀ
ਲੋਗੜ ਕੰਮ ਆਜੂਗਾ,ਸੇਕ ਦੇ ਦੂਗਾ ਹਾਣ ਦਾ ਹਾਣੀ,
ਵੈਰਨੇ ਮਰ ਗਿਆ ਨੀ,ਗੱਲ ਦਾ ਝੂਠ ਨਾ ਜਾਣੀ,,,ਵੈਰਨੇ ਮਰ ਗਿਆਂ ਨੀ
______________________________________

ਸਮਝ ਨਹੀ ਅੳਦੀ ਉਹ ਹੀ ਦੋਬਾਰਾ ਲਿਖਾ ਜਾ ਉਸ ਤੋ ਅੱਗੇ ਲਿਖਾ,
ਰੱਬ ਹੀ ਜਾਣੇ ਮੇਰਾ ਪਿਛਲਾ ਖੱਤ ਉਹਨੇ ਪੜਿਆ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀ.....||
______________________________________

ਸਾੜਸਤੀ ਵਾਲਾ ਮੌਸਮ ਐਨਾ ਨਜ਼ਦੀਕ ਆਇਆ ਹੈ ।
ਹਰ ਫੁੱਲ ਸਦਮੇ ਅੰਦਰ ਹਰ ਪੌਦਾ ਮੁਰਝਾਇਆ ਹੈ ।

ਕਦੇ ਪਰਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿਕੇ ਵੀ ਹਸਤੀ ਸ਼ਾਂਤ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ
ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਘਰੀ ਵੀ ਗਮ ਬਣ ਜਾਂਦਾਂ ਹਮਸਾਇਆ ਹੈ ।

ਸਾਡਾ ਇਹ ਪਾਗਲਪਣ ਦੇਖੋ ਅਸੀ ਛੇਤੀ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦੇ
ਖੰਭ ਸੜੇ ਤਿਤਲੀਆਂ ਦੇ ਅਸੀ ਸੱਥਰ ਵਿਛਾਇਆ ਹੈ ।

ਇਹ ਗਲਤੀ ਵੀ ਅਸੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਬਲਦੀ ਅੱਗ ਦੇ ਨੇੜੇ
ਬਿਨ ਸੋਚਿਆਂ ਹੀ ਮੋਮ ਦਾ ਇਕ ਘਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ।

ਫਰਕ ਸਾਡੇ ਤੇ ਓਹਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਇੰਨਾ ਜਰੂਰ ਹੈ
ਅਸੀ ਦਰੱਖਤ ਲਾਏ ਨੇ ਓਸਨੇ ਆਰਾ ਲਗਵਾਇਆ ਹੈ ।

ਬਹੁਤੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਦਿਲ ਦੇ ਸਾਫ ਨਹੀ ਹੁੰਦੇ
ਉਪਰੋ ਚਿਟੇ ਖੱਦਰ ਦਾ ਓਹਨਾਂ ਸਵਾਂਗ ਰਚਾਇਆ ਹੈ ।

ਇਹ ਅਦਾਲਤ ਉਸਦੀ ਇਹ ਕਨੂੰਨ ਵੀ ਉਸਦਾ ਹੈ
ਅਸੀ ਤਾਂ ਅਰਜ਼ ਹੀ ਕੀਤੀ ਹੁਕਮ ਉਸਨੇ ਸੁਣਾਇਆ ਹੈ ।
_____________________________

ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਉੱਪਰ ਛਾਈ
ਮੈਂ ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ ਦਹਿਸ਼ਤ ਵੇਖੀ ਏ
ਮੈਂ ਮੁਰਝਾਏ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗੂੰ
ਮਜ਼ਲੂੰਮ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵੇਖੀ ਏ
ਦੋ ਟੁਕੜੇ ਅੰਨ ਹੀ ਮਿਲੇ ਆਖਿਰ
ਮਜ਼ਦੂਰ ਨੂੰ ਮੇਹਨਤ ਮਜ਼ਦੂਰੀ
ਮੈਂ ਖੂਨ ਚੂਸਦੀ ਨਿਰਧਨ ਦਾ
ਧੰਨਵਾਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਵੇਖੀ ਏ
ਧਰਤੀ ਦੇ ਕੋਨੇ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ
ਸੂਲੀ ਨਿੱਤ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨਿਰਦੋਸ਼ੇ
ਮੈਂ ਸੱਚੇ ਲੋਕਾਂ ਤੇ ਲਗਦੀ
ਝੂਠੀ ਹੀ ਤੋਹਮਤ ਵੇਖੀ ਏ
ਜਦ ਜੇਠ ਹਾੜ ਦੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਨੂੰ
ਦੌਲਤਮੰਦ ਛਾਂਵਾਂ ਮਾਣਦੇ ਨੇ
ਤਦ ਭਿੱਜੀ ਵਿੱਚ ਪਸੀਨੇ ਦੇ
ਮਜ਼ਦੂਰ ਦੀ ਮੇਹਨਤ ਵੇਖੀ ਏ
ਇੰਸਾਫ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਪਰ ਬੈਠਾ
ਸ਼ੈਤਾਨ ਕਰੇ ਸਾਉਦੇ ਬਾਜ਼ੀ
ਮੈਂ ਸੁਪਨੇ ਵਿਕਦੇ ਵੇਖੇ ਨੇ
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਕੀਂਮਤ ਵੇਖੀ ਏ
ਜਦ ਜਕੜੀ ਜਾਵੇ ਮਾਸੂਮੀਂ
ਹਾਲਾਤ ਦੀਆਂ ਜੰਜ਼ੀਰਾਂ ਵਿੱਚ
ਫਿਰ ਵੇਸ਼ਵਾ ਬਣਕੇ ਮਜਬੂਰਨ
ਮੈਂ ਨੱਚਦੀ ਗੈਰਤ ਵੇਖੀ ਏ
ਪੈਹਿਰੇ ਵਿੱਚ ਪੈਹਿਰੇਦਾਰਾਂ ਦੇ
ਸੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਮਮਤਾ ਕਤਲੀ ਗਈ
ਵਿਰਲਾਪ ਸੁਣੇ ਨੇ ਮਾਂਵਾਂ ਦੇ
ਪੁੱਤਰਾਂ ਦੀ ਮਈਅਤ ਵੇਖੀ ਏ
_______________

    ਮੇਰੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰਥ
    ਅਕਸਰ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਭਟਕੇ ਰਾਹੀਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
    ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਤੋਂ ਹੀ ਮੋੜ ਦਿੰਦੀ ਐਂ
    ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਦੱਬੀ-ਕੁਚਲੀ ਸੱਧਰ ਦੇ ਜਨਾਜ਼ੇ ਨੂੰ
    ਬੰਦ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੀ ਵਿਰਲ ਚੋਂ ਦੇਖਦਿਆਂ
    ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚਿੱਥ ਇੱਕ ਲੰਮਾਂ ਹਉਂਕਾ ਲੈਂਦੀ ਐਂ
    ਤੇ ਮੇਰੇ ਅਨੰਤ ਸਫਰ ਦੇ ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ
    ਆਪਣੀ ਤਕਦੀਰ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਲੈਣ ਲਈ
    ਰੱਬ ਦੇ ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਮਲੂਕ ਜਿਹਾ ਤਰਲਾ ਕਰਦੀ ਐਂ ।
    ____________________________

ਚਲੋ ਫਾਸਲੇ ਬਨਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।
ਸਭ ਰਿਸ਼ਤੇ ਭੁਲਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏੇ ।

ਪੀੜ ਹੋਵੇ ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੀ ਹੈ ਵਾਸਤਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ
ਖੁਦਗਰਜ਼ੀਆਂ ਵਧਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।

ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਕੋਈ ਹੋਵੇ ਜੇ ਲਾਚਾਰ ਬੇਸਹਾਰਾ
ਓਹਨੂੰ ਰਜ ਕੇ ਸਤਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।

ਹਾਦਸੇ ਅਜੀਬ ਹੁੰਦੇ ਰੋਜ ਮਿਲਦੇ ਜ਼ਖਮ
ਮਰਹਮ ਨਾਂ ਲਗਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।

ਜਿਹ੍ਰੜਾ ਪਿੱਟਦਾ ਢਡੋਰਾ ਸੱਚੀ ਸੁੱਚੀ ਦੋਸਤੀ ਦਾ
ੳਹਤੋ ਕੰਨੀ ਕਤਰਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।

ਪਾਪ ਜ਼ੁਲਮ ਫਰੇਬ ਜਿੰਨੇ ਮਰਜੀ ਪਏ ਹੋਣ
ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਲੰਘ ਜਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।
_________________________

ਇਹ ਮੌਸਮ ਉਦੋਂ ਜਿਹਾ ਮੌਸਮ ਨਹੀਂ ।
ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗੂ ਮਹਿਕਦਾ ਗੁਲਸ਼ਨ ਨਹੀ ।
ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਜੋੜੀਏ ਸ਼ਬਦ ਕੁਝ ਸਕੂਨ ਦੇ
ਕੋਈ ਦਰ ਐਸਾ ਲਭੀਏ ਜਿਸ ਦਰ ਤੇ ਮਾਤਮ ਨਹੀਂ ।
ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਬੇਰੁਖੀ ਨਾਲ ਅਲਵਿਦਾ ਜੇ ਕਹਿ ਦਿਆਂ
ਆਮ ਜਿਹਾ ਬੰਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਐਨਾ ਤਾਂ ਗੌਤਮ ਨਹੀਂ ।
ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਜਾਗ ਕਿਵੇਂ ਜੁਗਨੂੰ ਤਲਾਸ਼ੀਏ
ਹਨੇਰਿਆਂ ਨੂੰ ਚੀਰਨਾ ਇਹਨੀਂ ਦਿਨੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ।
ਵੇਦਨਾਂ ਦਾ ਦਾਇਰਾ ਹੋਰ ਕਰੀਏ ਮੋਕਲਾ
ਸਦਮੇ ਵਿਚ ਹਰ ਫੁੱਲ ਹੈ ਟਹਿਕਦੀ ਜੰਨਤ ਨਹੀਂ ।
ਉਸਰੇਗਾ ਇਕ ਤਾਜ ਮਹਿਲ ਆਪਣੇ ਵੀ ਵਾਸਤੇ
ਚਲੋ ਉਜਾੜਾਂ ਮੱਲੀਏ ਆਪਣੀ ਇਹ ਕਿਸਮਤ ਨਹੀਂ ।
____________________________

ਦਮ ਤੋੜਦੀਆਂ ਹਸਰਤਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਬਣਕੇ ਆ
ਸੁੰਨੀਆਂ ਇਹ ਮਹਿਫਲਾਂ ਮਹਿਮਾਨ ਬਣਕੇ ਆ ।
ਤਿੜਕ ਰਹੀਆਂ ਸਧਰਾਂ ਰੁਲ ਰਹੀ ਹੈ ਆਬਰੂ,
ਦਿਲ ਨੂੰ ਢਾਰਸ ਦੇਣ ਲਈ ਸਨਮਾਨ ਬਣਕੇ ਆ ।
ਖੁਦਗਰਜ਼ੀ ਦਾ ਜੋਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਗਵਾਚ ਜਾਣਗੇ,
ਸਾਝਾਂ ਦੇ ਤਾਣੇ ਜੋ ਬੁਣੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣਕੇ ਆ ।
ਅਨਹੋਣੀ ਕੋਈ ਆਰਜ਼ੂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਤੈਰਦੀ,
ਵਜੂਦ ਜੋ ਤਲਾਸ਼ਦਾ ਉੁਹ ਹਾਣ ਬਣਕੇ ਆ ,
ਗਰੀਬ ਜਿਹੀ ਰੁੱਤ ਹੈ ਸੁਪਨੇ ਬੇਰੰਗ ਹੋਣਗੇ,
ਕਰਜੇ ਮਾਰੀ ਆਤਮਾ ਧਨਵਾਨ ਬਣਕੇ ਆ ।
ਧਰਤੀ ਦਾ ਵਾਰਸ ਦੇਖਲਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਹੋ ਗਿਆ,
ਇਸ ਦਾ ਸੀਨਾ ਠਾਰੀਏ ਕਿਰਸਾਨ ਬਣਕੇ ਆ
________________________

ਜੇ ਤੁਰੇ ਤਾਂ ਤੁਰਾਂਗੇ ਤੂਫਾਨ ਬਣਕੇ ।
ਜੇ ਖੜੇ ਤਾਂ ਖੜਾਂਗੇ ਚਟਾਨ ਬਣਕੇ ।
ਕੋਹਰਾਮ ਮੱਚਿਆ ਹੋਇਆ ਇਥੇ ਬੜਾ
ਝੂਲੋ ਤੁਸੀਂ ਦੋਸਤੀ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਬਣਕੇ ।
ਬੰਬ ਬੰਦੂਕਾਂ ਬਾਰੂਦ ਨਾ ਉਗਾਓ ਇਥੇ
ਧਰਤੀ ਤੇ ਰਹੋ ਸਾਊ ਇਨਸਾਨ ਬਣਕੇ ।
ਇਸ ਦੀ ਕੁੱਖ ਦੀ ਨਾ ਕਰੋ ਚੀਰਫਾੜ
ਮਿੱਟੀ ਜਰਖੇਜ ਕਰੋ ਕਿਰਸਾਨ ਬਣਕੇ ।
ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਹਰ ਰੂਪ ਨੂੰ ਕਰੋ ਨਫਰਤ
ਵਰਨਾਂ ਹੈ ਤਾਂ ਵਰੋ ਕਿਰਪਾਨ ਬਣਕੇ ।
ਸਦੀਵੀ ਨਹੀਂ ਪੜਾਅ ਇਥੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦਾ
ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਵਿਚਰੋ ਮਹਿਮਾਨ ਬਣਕੇ ।
ਕੋਈ ਪਰਿੰਦਾ ਆਇਆ ਮਸਾਂ ਦਰਾਂ ਉਤੇ
ਚੋਗ ਖਿਲਾਰੀਏ ਚਲੋ ਮੇਜਬਾਨ ਬਣਕੇ ।
_____________________

ਬਲਦੀ ਅੱਗ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਸਾਥ ਹੰਢਾਈਏ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ?
ਹਰ ਇਕ ਚਿਹਰਾ ਅਜਨਬੀ ਹੈ ਯਾਰ ਬਣਾਈਏ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ?
ਨਫਰਤਾਂ ਦੇ ਤੀਰ ਖਾ ਕੇ ਪੀ ਕੇ ਜ਼ਹਿਰ ਜੁਦਾਈ ਦਾ
ਇਸ਼ਕ,ਮੁਹੱਬਤ ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ ਸੋਹਲੇ ਗਾਈਏ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ?
ਦਿਨ ਤਾਂ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮਿਲਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦੀ ਆਸ
ਕਾਲੀ ਲੰਮੀ ਤੇ ਡਰਾਉਣੀ ਰਾਤ ਲੰਘਾਈਏ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ?
ਪੀੜ ਤਾਂ ਟੁਟਣ ਦੀ ਹੈ ਉਹ ਫੁੱਲ ਹੈ ਜਾਂ ਦਿਲ ਹੈ
ਬਾਗ ਵਿਚੋਂ ਟਹਿਕਦਾ ਫੁੱਲ ਤੋੜ ਲਿਆਈਏ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ?
ਬਿਖੜੇ ਰਾਹਾਂ ਦਾ ਪੈਂਡਾ ਵਿਸਰ ਗਿਆ ਹੈ ਕਾਫਿਲਾ ਵੀ
ਇਕੱਲੇ ਤੁਰ ਕੇ ਜਿ਼ੰਦਗੀ ਦਾ ਪੰਧ ਮੁਕਾਈਏ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ?
_____________________________