ਰੋਪੜ ਨੇੜੇ ਇਕ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸ਼ਾਮਲਾਟ ਵਿਚ ਗੂਹੜੇ ਸਿਆਲ ਦੀ ਉਤਰਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਕ ਸਰਕੜੇ ਦੀ ਝੁੱਗੀ ਅੰਦਰ ਲਾਲਟੈਣ ਦੇ ਨਿੰਮੇ ਚਾਨਣੇ ਵਿਚ ਸਖਤ ਚਮਕਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵਾਲਾ, ਪੈਰੋਂ ਨੰਗਾ ਬਜ਼ੁਰਗ ਪਸ਼ੂਆਂ ਕੋਲ ਇਕੱਲਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਤਪਾਕ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਉਸ ਵਾਸਤੇ ਸੁਨੇਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਲਾਵਾਰਸ ਲਾਸ਼ਾਂ ਵਾਲੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ (ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ) ਹਮਦਰਦੀ ਵਜੋਂ ਐ...ਲਾਨਿਆ ਇਕ ਲੱਖ ਰੁਪਈਆ ਲੈਣ ਤੋਂ ਨਾਂਹ ਕਰ ਦੇਵੇ ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਕਰੋਪੀ ਸਹੇੜ ਲਵੇ। ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਦੇਣ ਲਈ ਚੰਦ ਛਿਲੜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਦਾ ਇਕੋ ਜੁਆਨ ਪੁੱਤ ਨਾਹੱਕ ਖੋਹ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਗੱਲ ਕਹਿਣ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਲਫਜ਼ ਨਹੀਂ ਅਹੁੜ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਰਹੇ ਸਾਂ ਕਿ ਇਹ ਗੱਲ ਮੈਂ ਨਹੀਂ, ਦੂਜਾ ਆਖ ਦੇਵੇ। ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਸਾਡੀ ਮਨਸ਼ਾ ਸਮਝ ਲਈ ਤੇ ਸਾਡੀ ਦੁਬਿਧਾ ਦੂਰ ਕਰਦਿਆਂ ਅਗੂੰਠਾ ਸਾਹਮਣੇ ਕਰਕੇ ਬੜੇ ਠਰੰਮੇ ਤੇ ਭਰਵੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ - ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕਹਿਣ ਆਓ ਓ ਨਾ, ਕਿ ਮੈਂ ਪੁੱਤ ਦਾ ਮੁੱਲ ਨਾ ਵੱਟਾਂ, ਲਿਆਓ ਕਿੱਥੇ ਗੂਠਾ ਲਾਵਾਂ। ਉਸ ਦੀ ਦੀਦਾ ਦਲੇਰੀ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਚੀਰ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਸਾਡੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਪੰਚ, ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਸਮੇਤ ਸਰਕਾਰੀ ਮਸ਼ੀਨਰੀ ਨੇ ਝੁਕਾਉਣ ਲਈ ਪੂਰਾ ਟਿੱਲ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਭਾਂਡਾ ਛੇਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਪੁੱਤ ਦੀ ਮੌਤ ਨੂੰ ਲਹਿਰ ਦੇ ਪਰਸੰਗ ਵਿਚ ਰੱਖ ਕੇ ਸ਼ਹਾਦਤ ਵਜੋਂ ਵੇਖਦਾ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਪਹੁੰਚਣ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਪਰਵਾਨਗੀ ਵਜੋਂ ਲਿਆ ਤੇ ਸੱਧਰ ਪੂਰੀ ਹੋਣ ਵਾਂਗ ਉਸ ਸਾਡਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ। {ਖਾਲਸਤਾਨ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਇਕ ਲੇਖਾ ਇਹ ਵੀ; ਸੇਵਕ ਸਿਘ; ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਟਾਈਮਜ਼; ਸਾਲ ਅਠਵਾਂ, ਅੰਕ ਇਕੱਤੀਵਾਂ; 09 ਨਵੰਬਰ 2011 ਤੋਂ 15 ਨਵੰਬਰ, 2011; ਪੰਨੇ: 17 ਅਤੇ 39}