Aati hai yaad teri to fiza bhi sath deyti hai,

    Tan-Badan uss barsaat mein bheegte hai,

 Rooh ko chu jati hai tadap tumse milney ki,

   Ek aur bahana ban jata hai deewaney pann ka.

    Women

Dupatta (chunni or scarf)
Tikka (jewellery on the forehead)
Jhumka (earrings)
Paranda (braid tassle)
Kameez (shirt)
Salwaar (pants)



Women wear typical punjabi outfits, a salwaar kameez with a slightly short kameez and a baggy salwaar. Usually the kameez is a contrasting color from the dupatta and salwaar. Sometimes women also wear sharraras (ghagara with split pants). The dupatta is not necessarily worn on the head, and in gidda the dupattas used are heavily embroidered. Women wear a lot of jewellery - bangles, tikka, jhumkas, necklace and nath (nose ring).

But what makes the outfit typically punjabi is the paranda - the tassle that is woven into the braid. The fancier the better, the longer the better, and often the braid is wrapped with golden gotta to make it even more prominent. It is not by accident there are so many punjabi songs about it (Kali teri gutt, te paranda teraa laal ne). A common metaphor for the paranda is a black snake (saap), that winds and weaves as she dances.

gidda

 Women have a different but no less exuberant dance called gidda. The dancers enact verses called bolis, which represent folk poetry at its best. The subject matter of these bolis is wide ranging indeed – everything from arguments with the sister-in-law to political affairs figure in these lively songs. Aside from the drums, the rhythm of this dance is set by the distinctive hand-claps of the dancers Giddha is a very vigorous folk dance and like other such dances it is very much an affair of the legs. So quick is the movement of the feet in its faster parts that it is difficult for the spectator even to wink till the tempo falls again. The embroidered -duppattas- and heavy jewelry of the participants whose number is unrestricted further exaggerate the movements. The vitality of Bhangra can also be seen in the Giddha dance of the women of Punjab. This dance translates into gestures, bolian-verses of different length satirizing politics, the excesses committed by husbands, their sisters and mothers, loneliness of a young bride separated from her husband, evils of society or expressing guileless deep love.

The dance is derived from the ancient ring dance. One of the girls plays on the drum or -dholki- while others form a circle. Some times even the dholki is dispensed with. While moving in a circle, the girls raise their hands to the level of their shoulders and clap their hands in unison. Then they strike their palms against those of their neighbors. Rhythm is generally provided by clapping of hands.

Giddha is a very vigorous folk dance and like other such dances it is very much an affair of the legs. So quick is the movement of the feet in its faster parts that it is difficult for the spectator even to wink till the tempo falls again. The embroidered -duppattas- and heavy jewelry of the participants whose number is unrestricted further exaggerate the movements.

During the dance -giddha- songs called -bolis- are also sung. One participant generally sings the -bolis- and when the last but one line is reached, the tempo of the song rises and all start dancing. In this manner -bolis- alternate with the dance sequence which continue for a considerable period of time.

Mimicry is aso very popular in -Giddha-. One girl may play the aged bridegroom and another his young bride; or one may play a quarellsome sister in law and another a humble bride. In this way Giddha provides for all the best forum for giving vent to one-s emotions.

Teray gally mai jo bahoon ko dal rakhtay hain

  Tujhay mana nay ka kaisa kamal rakhtay hain

   Tujhay maloom hai tujhay soochnay ki khatir

      Bohot say kam muqaddar pay tal rakhtay hain.......

 
jo full ugia c chikad vch,kuj ta augun honge.
  koshish kru k ohdi khoobsurti na beyaan kra,
    nai ta eh nain bathera ronge.

 masjid vch skoon c,eh sun mandir wale kive saunge.
  mandir vch mainu khushi mili,sun lok mandir nu dhaunge.
   kise da koi wajood nahi,eh dharam de raakhe e rab rwaunge.

 ik note te likhia ki kuj,par anpad hi mull paunge.
  bharishtachaari,rishwatkhori,dosh lag gya neta te.
   hun jihna c vota paaia oh kithe thiaunge.

  " SUKH " hass na pvi ohdi majoodgi ch,
      nai ta 100 ilzaam ohde sir honge

 ਬੱਲੇ-ਬੱਲੇ ਬਈ ਕਾਲੀ ਕੁੜਤੀ ਪੀ੍ਤ ਕੋਰ ਦੀ
   ਉੱਤੇ ਨਾਂ ਵੇ ਚੰਨਣ ਸਿੰਘਾ ਤੇਰਾ, ਵੇ ਕਾਲੀ ਕੁੜਤੀ ਪੀ੍ਤ ਕੋਰ ਦੀ............

  ਫੀਤਾ-ਫੀਤਾ-ਫੀਤਾ
   ਵੇ ਤੇਰੇ ਘਰ ਨਈਉ ਵੱਸਣਾ, ਵੇ ਤੁੰ ਮਿਡਲ ਪਾਸ ਨਾ ਕੀਤਾ....
        ਵੇ ਤੇਰੇ ਘਰ ਨਈਉ ਵੱਸਣਾ.............

  ਸਰੁ ਜਿਹੇ ਕੱਧ ਵਰਗਾ ਮੁੰਡਾ ਤੁਰਦਾ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ,
  ਬੜਾ ਮੋੜਿਆ ਨਈਂ ਜੇ ਮੁੜਦਾ, ਅਸੀਂ ਵੇਖ ਲਿਆ ਸਮਝਾ.ਕੇ...
    ਸਈਉ ਨੀ ਮੈਨੂੰ ਰੱਖਣਾ ਪਿਆ ਮੁੰਡਾ ਗਲ ਦਾ ਤਵੀਤ ਬਣਾ ਕੇ
        ਸਈਉ ਨੀ ਮੈਨੂੰ ਰੱਖਣਾ ਪਿਆ.......

   ਨਿੱਕੀ ਨਿੱਕੀ ਕਣੀ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰਸੇੰਦਾ, ਬੁਰ ਜਿਹੀ ਹੈ ਪੈਂਦੀ
     ਅੱਜ ਦਿਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਅੱਖ ਕੁੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ....
          ਅੱਜ ਦਿਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਅੱਖ ਕੁੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ....

 
  Na sawal ban kay mila karoo, na jawab ban kay mila karo

  Meri zindagi meray khuwab hain,Mujhay khuwab ban kay mila karo

   Mujhay achay log buhat milay main un kay qaraz say mer gaya

      Jo ho sakay to kabhi kabhi mujhay kharab ban kay mila karo....

 
ਬੁੱਲੀਆਂ ਉੱਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਤੇ ਦਿਲ ’ਚ ਦਰਦ ਸਮੋਈ ਬੈਠਾ ਹਾਂ,
  ਸੱਜਣਾ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ , ਉਸ ਰੱਬ ਨੂੰ ਭੁਲਾਈ ਬੈਠਾ ਹਾਂ,
    ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਰੀ ਇਹ ਕਿਹੜੀ ਰੁੱਤੇ , ਪੱਤਝੜ ਬਣ ਬਹਿ ਗਈ ਏ,
  ਇਸ ਜਿੰਦ ਦੇ ਸਾਹ ਮੁੱਕ ਚਲੇ ਨੇ, ਬਸ ਖਾਹਿਸ਼ ਇੱਕੋ ਰਹਿ ਗਈ ਏ |

  ਬਿਰਹਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਤੜਪ ਤੜਪ ਕੇ , ਕੋਈ ਗੀਤ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਲਿਖਾਂ
   ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੇ ਤੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ , ਵਿੱਚ ਛੁਪਿਆ ਜਿਹਾ ਪੈਗਾਮ ਲਿਖਾਂ
 ਤੈੰਨੂ ਕੱਲੇ ਬਹਿ ਕੇ ਦੱਸੀਏ ਨੀ ਸਾਡੀ ਉਮੀਦ ਕਿਹੜੀ ਕਿਹੜੀ ਢਹਿ ਗਈ ਏ
   ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਉਮਰ ਲੁਟਾਉਣ ਦੀ ਮੇਰੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਇੱਕੋ ਰਹਿ ਗਈ ਏ |

  ਸੱਜਣਾ ਤੇਰੇ ਕਰੀਬ ਆ ਕੇ , ਤੇਰਾ ਹੱਥ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫ਼ੜਾਂ,
    ਤੇਰੀ ਛੋਹ ਭੁੱਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸ ਨਿੱਘ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਂ,
  ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾਵਾਂ ਧੜਕਣ ਆਪਣੀ , ਜਿੱਥੇ ਲਹੂ ਬਣ ਬਹਿ ਗਈ ਏਂ |
   ਤੈਨੂੰ ਘੁੱਟ ਗਲਵੱਕੜੀ ਪਾਉਣ ਦੀ ਮੇਰੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਇੱਕੋ ਰਹਿ ਗਈ ਏ |

 ਇਹ ਜਹਾਨ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਬੈਠ ਦੋ ਗੱਲਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਾਂ,
  ਤੇਰੀ ਯਾਦ ’ਚ ਲਿਖੇ ਹੋਏ ਗੀਤ, ਤੇਰੇ ਮੁੱਖੜੇ ਤੋਂ ਇਕ ਵਾਰ ਸੁਣਾਂ,
   ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਾਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਮੇਰੀ ਹਿੰਮਤ ਕਿੰਝ ਢਹਿ ਗਈ ਏ |
     ਤੇਰੀ ਬੁੱਕਲ ’ਚ ਬਹਿ ਕੇ ਮਰਨ ਦੀ ਮੇਰੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਇੱਕੋ ਰਹਿ ਗਈ ਏ |

 ਸੱਜ ਧਜ ਕੇ ਆਵੀਂ ਜਨਾਜ਼ੇ ਤੇ, ਤੇ ਪਹਿਨੀ ਜੋੜਾ ਵਿਆਹ ਦਾ,
  ਲਾਸ਼ ਮੇਰੀ ਤੇ ਕਫ਼ਨ ਤੂੰ ਚੜਾਵੇਂ , ਤੇ ਗੀਤ ਗਾਵੀਂ ਸ਼ਗਨਾਂ ਦਾ,
 ਅਰਥੀ ਨੂੰ ਤੋਰੇਂ ਕਫ਼ਨ ਚੁੰਮ ਕੇ , ਦਿਲ ’ਚ ਤਾਂਘ ਜਿਹੀ ਰਹਿ ਗਈ ਏ |
   ਬੁੱਲਾਂ ਤੇਰਿਆਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਮੇਰੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਇੱਕੋ ਰਹਿ ਗਈ ਏ |

  ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੁੱਖੜੇ ਇਸ ਸੋਹਣੇ ਤੋਂ, ‘.......’ ਆਪਣਾ ਕਹਿੰਦੀ ਸੁਣਾਂ,
   ਮੋਹ ਭਿੱਜੇ ਦੋ ਬੋਲ ਸੁਣਕੇ, ਇਸ ਦੁਨਿਆਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਛੱਡ ਤੁਰਾਂ,
  ਫ਼ਿਰ ਜੱਨਤ ਜਾਵਾਂ ਸੁਕੂਨ ਨਾਲ , ਤਮੰਨਾ ਇਹੋ ਰਹਿ ਗਈ ਏ|
     ਰਿਸ਼ਤਾ ਪਾਕ ਇਹ ਜੋੜਨ ਦੀ ਮੇਰੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਇੱਕੋ ਰਹਿ ਗਈ ਏ |

 Kyon rakhaan hun main apni kalam vich syaahi

  Jad koi armaan dil vich machalda hi nahi

   Pata nahi kyon saare shak karde ne mere te

    Jad koi sukya phul meri kitaab vich milda hi nahi

  Pyaar te bohat kardi aa us nu

  Par ki karaan o pathar-dil pigalda hi nahi

   Je rab mile te us kolon apna pyaar mangangi

      Par sunya hai oh kise naal milda hi nahi......

  Aapki aisi baatein hume pagaal banati hai

    hum hosh main aayen kaise ye koi jadu jagati hai

      na rehta hai dil kabu main na hi saans kabu aati hai

          teri aankhon main dekh ke humhe haya aati hai.......