This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.
Topics - ĞĨĹĹ ŚÁÁß
Pages: [1] 2 3 4 5 6 ... 18
1
« on: May 04, 2010, 11:27:11 AM »
SAT SHRI AKAL JI
DOSTO PJ TEAM KHAS KAR GS TE KOHINOOR ( K P ) NU LAGDA AA KE GILL DE TOPICS PJ SRVR NU SLOW KARDE AA.
TE DUJA MERE TOPICS VICH TUSI SARE SPAMING KARDE OO.
ESS KARKE MAI APNE SARE TOPICS REMOVE KAR RIHA PJ TON
JIS NAAL BAHUT SARE PJ MEMBERS DIYAN POSTS VI DELETE HO JANGIYAN ..
MAI ISS THREAD CH OHNA SABH DOSTA KOLO MAAFI MANGDA JINA DIYAN POSTS DELETE HO RAHIAN NE
25,000 TON VI JEYADA REPLY KITE TUSI MERE TOPICS TE JO EH DASDE AA KE TUSI PASAND KARDE C OHNA TOPICS NU
JINA NE AJJ TAK INA PYAR DITA MERE TOPICS NU TE MERI POETRY NU OHNA DOSTA DA DIL DIYAN GEHRAIAN TON SHUKRIYA
JEHRE VI DOST MERI POETRY PARHNA CHAHUNDE AA OH MENU PM KAR LAIN MAI DAS DEVAGA KE KITHE PARH SAKDE OO TUSI
IK VARI PHIR DONO HATH JORH KE MUAAFI OHNA DOSTA KOLO JINA DE POSTS DELETE HOYE JA HO RAHE AA MERE TOPICS VICH
RABB RAKHA
2
« on: May 03, 2010, 02:45:57 PM »
3
« on: April 27, 2010, 01:28:06 PM »
jad muho kise da mai naa laina sikheya
rabb kehn nalo pehlan maa kehna sikheya
gall nhi c aundi muh kholna ni aunda c
ohdo kiha maa jado bolna ni aunda c
pairan utte bethn ton pairan te khlon tak
maa meri kadi vi nhi sutti mere saun tak
jo vi han mai ajj ohde jagrateya da faLL ae
sari raat jehnu naal jagne da baLL ae
koi vi na dukh nerhe aoun jehne dita ae
vaal vi na bingga mera hon jehne dita ae
hathan vich ungliyan de ke oh bithaun vali
aap reh ke bhukheyan te menu oh rajjaun vali
lahu vich rachi hoyi sugat ohde jeene di
nigh ohdi goddi da te thand ohde seene di
suneya jamane ch farishte vi hunde ne
naal sah lain vale rishte vi hunde ne
maa nu mai dekheya frishta ni dekheya
maa nalo vadda koi rishta ni dekheya
jehdeyan mai saahan nalo sah laina sikheya
rabb kehn nalon pehlan maa kehna sikheya
4
« on: April 22, 2010, 02:09:41 PM »
bari barsi khatn geya c, :balle:
khat k leanda register, :okk:
jehra padn to badh reply na karu, :angry:
miss pooja ohdi sister.............. :blah:  : :bigsilencer:
5
« on: April 22, 2010, 01:56:01 PM »
jo morhan utte kharhde ne oh lafange hi hon eh jaroori tan nhi
jo chitte kapre pa ke rakhn ohi chnge hon eh vi jaroori tan nhi
jo dharam da hooka dinde ne oh dharmi hi hon eh jaroori tan nhi
jo karm karm kar kehnde ne oh karmi hi hon eh vi jaroori tan nhi
jo sach da dawa karde ne oh sache hi hon eh jaroori tan nhi
jo gllan chngiya karde ne oh aap vi achhe hi hon eh vi jaroori tan nhi
jo aksar chup hi rehnde ne oh gunge hon eh jaroori tan nhi
jo mithiyan gllan karde ne oh dil de vi chnge hon eh vi jaroori tan nhi
jo chal nhi sakde apne pairan te oh rukke hon eh jaroori tan nhi
jo parhde geeta,kuran ,granthan nu oh sharda vich jhuke hon eh vi jaroori tan nhi
jo bethe mandir gurdware ch oh sant,babe,sadhu hon eh jaroori tan nhi
jo ghumde phirde sadka te oh bekaabu hi hon eh vi jaroori tan nhi
jo akh chon athru veh rahe ne oh dukhi hi hove eh jaroori tan nhi
jo har pal hasde rehnde ne oh khushi hi hon eh vi jaroori tan nhi
jo shaan hai meri ghar de bahar oh andar vi hove jaroori tan nhi
jo darshan ho jan rabb de oh gurdwara,masjid,mandir hi hove eh vi jaroori tan nhi
jo kiti har fareyad kabool ho jave eh jaroori tan nhi
jo "sabi" marjana likhda aa sabh fajool hi hove eh vi jaroori tan nhi
6
« on: April 21, 2010, 05:06:18 PM »
ਜਦੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਇਕੀ ਦੀ ਦਸ਼ਾ ਤੇ ਦਿਸ਼ਾ ਬੇਹੱਦ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਆਲਮ ‘ਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੀ ਹੈ,ਓਸ ਵੇਲੇ ਡਾ:ਸਤਿੰਦਰ ਸਰਤਾਜ ਨਾਂਅ ਦਾ ਇੱਕ ਸੁਰ ਫਿਜ਼ਾ ਵਿਚ ਗੂੰਜਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਸੁਰੀਲੀਗਾਇਕੀ ਤੇ ਸਿੱਧ ਪੱਧਰੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਵਾਲੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ, ਡੂੰਘੇ ਭਾਵਾਂ ਨੂੰਅਭਿਵਿਅਕਤ ਕਰਦੇ, ਸਮਾਜ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭੈੜਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤਿਬਿੰਬਤ ਕਰਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੇਚਰਚੇ ਚਹੁੰਕੂਟੀਂ ਹੋਣ ਲੱਗੇ। ਲੜਾਈ ਮਾਰਕੁਟਾਈ, ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਨਾਂਅ ‘ਤੇ ਆਸ਼ਕੀ, ਕੁੜੀਆਂਨੂੰ ਉਧਾਲ ਕੇ ਲੈ ਜਾਣ ਵਰਗੇ ਬੇਹੱਦ ਖਤਰਨਾਕ ਰੁਝਾਨਾਂ ਨੂੰ ਹਵਾ ਦਿੰਦੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਨੂੰ ਨਸ਼ਿਆਂ ਤੇ ਬਾਜ਼ਾਰਵਾਦ ਦੀ ਦਲਦਲ ਵਿਚ ਧੱਕਦੇ ਗੀਤਾਂ ਤੋਂ ਅੱਕੇ ਜਾਗਦੀ ਜ਼ਮੀਰ ਵਾਲੇਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸੁੱਖ ਦਾ ਸਾਹ ਲਿਆ। ਸਤਿੰਦਰ ਦੀ ਗਾਇਕੀ ਤੇ ਗੀਤਾਕਾਰੀ ਨੇ ਨਵੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂਜਗਾਈਆਂ।
ਪਰ ਅਚਾਨਕ ਸਾਡਾ ਇਹ ਲਾਡਲਾ ਗਾਇਕ ਵਿਵਾਦਾਂ ਵਿਚ ਘਿਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ‘ਤੇ ਹੋਰਾਂਸ਼ਾਇਰਾਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਚੋਰੀ ਕਰਕੇ, ਤੋੜ ਮਰੋੜ ਕੇ ਗਾਉਣ ਦਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲੱਗਾ। ਇਹ ਇਲਜ਼ਾਮਧਰਿਆ ਸ਼ਾਇਰ ਤਿਰਲੋਕ ਜੱਜ ਹੁਰਾਂ। ਇੰਟਰਨੈਟ ‘ਤੇ ਇਹ ਚਰਚਾ ਬੜੇ ਹੀ ਯੋਜ਼ਨਾਬੱਧ ਅਤੇ ਅਤਿਸੰਗਠਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਚਲਾਈ ਗਈ। ਮਗਰੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਅਖਬਾਰ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇਮੁੱਖ ਪੰਨੇ ‘ਤੇ ਸ਼ਾਇਆ ਕੀਤਾ। ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਜਿਹੜੇ ਸਤਿੰਦਰ ਸਰਤਾਜ ਦੀ ਚੜ੍ਹਤ ਤੋਂ ਭੈਅਭੀਤ ਸਨ, ਕੁੜ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਲੱਭ ਗਿਆ, ਸਤਿੰਦਰ ਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਦਿਖਾਉਣਦਾ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਾਲਮਨਵੀਸਾਂ ਨੂੰ ਡਾ: ਸੰਿਤੰਦਰ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦਾ ਪੋਸਟ ਮਾਰਟਮ ਕਰਨ ਦਾਇਲਹਾਮ ਹੋਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੇਹੱਦ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ, ਸਤਿੰਦਰ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਕੱਲੀ ਕੱਲੀਲਾਈਨ ਸੁਣੀ, ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ਘਟੀਆ ਗਾਇਕ ਹੋਣ ਦਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਮੜ੍ਹਨ ਲਈ ਕੁੱਝ ਚੰਗੇ ਭਲੇਗੀਤਾਂ ਦੇ ਮੱਥੇ ਬਦਨਾਮੀ ਦਾ ਟਿੱਕਾ ਲਾਉਣ ਦੀਆਂ ਹੋਛੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਇਨ੍ਹਾਂਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਕੁੱਝ ਨਵੇਂ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਦਰਸਾਉਣ ਵਾਲੇਅਤੇ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਧਿਰਾਂ ਦੇ ਆਪੇ ਬਣੇ ਅਖੌਤੀ ਵਾਰਿਸ ਮੂਹਰਲੀਆਂ ਸਫਾਂ ਵਿਚ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਗਏ ਹਨ। ਓਥੇ ਉਦੋਂ ਹੋਰ ਵੀ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਕੇਂਦਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਸਭਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨਪ੍ਰੋ: ਅਨੂਪ ਵਿਰਕ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਟੋਲੇ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਦਿਸੇ। ਸ਼ਾਇਰਸੁਰਿੰਦਰ ਸੋਹਲ ਨੂੰ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਇਕੀ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਦਾ ਸ਼ੈਦਾਅ ਕੁੱਦਿਆ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇਵੀ ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਲੇਖ ਲਿਖਕੇ ਡਾ:ਸਤਿੰਦਰ ਵਿਰੋਧੀ ਮੁਹਾਜ਼ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਭਰਪੂਰ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲੁਆਈ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਸ ਆਰਟੀਕਲ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਹਰ ਥਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।
ਮੇਰੇ ਕੁੱਝ ‘ਸੁਹਿਰਦ’ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਰਤਾਜ ਦੇ ਗੀਤ ਯਾਮ੍ਹਾ ਅਤੇ ਬਿੱਲੋ ਬੇਹੱਦ ਚੁਭੇਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਸਾਬਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਾਇ ਸਿਰਫ ਗੀਤਦੇ ਮੁੱਖੜੇ ਸੁਣ ਕੇ ਹੀ ਬਣਾ ਲਈ ਹੈ। ਕਾਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਡਾ: ਸਤਿੰਦਰ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਮਨਾਂਅੰਦਰ ਕੋਈ ਵੀ ਮੈਲ ਰੱਖੇ ਬਿਨਾਂ, ਇਨ੍ਹ੍ਹਾਂ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣ ਤੇ ਸਮਝ ਲਿਆ ਹੁੰਦਾ।ਬਿੱਲੋ ਦੇ ਆਲੋਚਕਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਗੀਤ ਵਿਚ ਸਵੇਰੇ ਛੇਤੀ ਜਾਗਣ ਦਾ ਪੈਗ਼ਾਮ, ਸਵੇਰ ਦੀ ਸੈਰਕਰਨ, ਸੁਸਤੀ ਛੱਡਣ, ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਗੋਦ ਦੇ ਨਿੱਘ ਨੂੰ ਮਾਣਨ ਦਾ ਮਸ਼ਵਰਾ ਕਿਉਂ ਰਾਸ ਨਹੀਂਆਇਆ। ਉਹ ਦੀ ਜਾਣਦੇ ਹੋਣਗੇ। ਪਰ ਇਹ ਲਾਈਨਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਇਨਸਾਫ ਜ਼ਰੂਰ ਮੰਗਦੀਆਂ ਹਨ :
ਤੱਕ ਤੂੰ ਵੀ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ,
ਕਿਸੇ ਮੰਦਰ ਮਸਜਿਦ ਵੜਦੇ ਨੂੰ,
ਗੁਰਸਿੱਖ ਨੂੰ ਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ,
ਜੋ ਸੁਭ੍ਹਾ ਨੂੰ ਸ਼ਬਨਮ ਗਿਰਦੀ ਏ
ਉਹ ਲੱਖ ਰੁਪਈਏ ਕਿੱਲੋ ਜੀ.. .
ਇਸ ਤੋਂ ਤਾਂ ਇੰਞ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਇਹਨਾਂ ਸਭ ਮਹਾਨ ਆਲੋਚਕਾਂ (ਜੇ ਅਲੋਚਨਾ ਦਾ ਧਰਮਜਾਣਦੇ ਹੋਣ) ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ ‘ਬਿੱਲੋ’ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਮਾਸ਼ੂਕ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾਸੰਬੋਧਨ ਹੈ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ‘ਚ ਸਿਰਫ ਮਾਸ਼ੂਕ ਹੀ ‘ਬਿੱਲੋ’ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਤਨੀਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ‘ਚ ‘ਵਸਤੂ’ ਹੀ ਹੈ।
ਇਹੀ ਹਾਲ ਯਾਹਮੇਂ ਵਾਲੇ ਗੀਤ ਦਾ ਵੀ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਡਾ: ਸੰਿਤੰਦਰ ਦੇ ਸੂਫੀ ਲਿਬਾਸਤੋਂ ਵੀ ਚਿੜ੍ਹ ਹੈ। ਉਹ ਇਸਦੀ ਤੁਲਨਾ ਜੈਜੀ ਬੀ ਦੇ ਖੜ੍ਹੇ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦਓਸ ਬੰਦੇ ਨੇ ਕਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ ਤੇ ਹੋਰ ਸੂਫੀ ਸ਼ਾਇਰਾਂ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖੀਆਂ।ਉਸ ਨੂੰ ਡਰ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਬੱਚੇ ਜਾਂ ਨੌਜਵਾਨ ਡਾ:ਸਤਿੰਦਰਵਾਲਾ ਲਿਬਾਸ ਨਾ ਧਾਰਨ ਕਰ ਲੈਣ। ਸਦਕੇ ਜਾਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੈ ਐਸੇ ਸਮੀਖਿਅਕਾਂ ਦੇ।
ਕੀ ਇਹ ਸਮੀਖਿਅਕ ਤੇ ਲੇਖਕ ਸਭਾ ਦੇ ਵੱਡੇ ਅਹੁਦੇਦਾਰ ਇਹ ਦੱਸਣ ਦੀ ਜ਼ਹਿਮਤ ਕਰਨਗੇ ਕਿਉ੍ਹਨਾਂ ਨੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਦੇ ਲੱਚਰ ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਆਵਾਜ਼ ਉਠਾਈ ਹੈ? ਸਮਾਜ ਅੰਦਰ ਬੇਹੱਦਗੰਭੀਰ ਸਕੰਟਾਂ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਮਾਰਦੀ ਅਜੋਕੀ ਗਾਇਕੀ, ਸਕੂਲਾਂ ਕਾਲਜਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਦਿਆਮੰਦਰਾਂ ਤੋਂ ਆਸ਼ਕੀ ਦੇ ਅੱਡਿਆਂ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਚਾਰਨ ਵਾਲੀ ਗਾਇਕੀ, ਪਰਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਖਵਾ ਕੇ ਆਸ਼ਕ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਪਾਠ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੀ ਗਾਇਕੀ, ਸਮਾਜ ਵਿਚਜਾਤ ਪਾਤ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੀ ਗਾਇਕੀ ਕੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਸੁਣਾਈ ਨਹੀਂਦਿੱਤੀ? ਜੇ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਬੋਲਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਲੇਖਕ,ਸਮੀਖਿਅਕ ਜਾਂ ਲੇਖਕ ਸਭਾ ਨੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ? ਕਿਉਂ ਦਿਨ ਰਾਤ ਗੰਦ ਫੈਲਾਅ ਰਹੇ ਟੀਵੀਚੈਨਲਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੇਖਕ ਸਭਾ ਕੋਈ ਐਕਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦੀ? ਬੋਲਣ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂਚੈਨਲਾਂ ਦੇ ਪੈਨਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਚਾਰ ਛਿੱਲੜ ਜੋ ਖਰੇ ਕਰਨੇ ਹੁੰਦੇ ਆ।
ਇੱਥੇ ਹੀ ਬੱਸ ਨਹੀਂ, ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਇਸ ਸਾਰੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਡਾ: ਸਤਿੰਦਰ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚਬੋਲਣ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਡੂੰਘੀ ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਹੈ। ਉਹ ਵਿੰਗ ਵਲ ਪਾ ਕੇਸਾਨੂੰ ਡਾ:ਸਤਿੰਦਰ ਦੇ ‘ਚਮਚੇ’ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹਨ। ਪਰ ਸਾਡਾ ਮਤਲਬ ਡਾ:ਸਤਿੰਦਰ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂਪੰਜਾਬੀ ਗਾਇਕੀ ਅੰਦਰ ਆਏ ‘ਕੁੱਝ ਚੰਗੇ ਰੁਝਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜਨਾ ਹੈ।
ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਡਾ: ਸਤਿੰਦਰ ਫੇਰ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਕੁੱਝ ਬੋਲਦਾ ਕਿਉਂਨਹੀਂ। ਸਰਤਾਜ ਇਸ ਵੇਲੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਦੌਰੇ ‘ਤੇ ਹਨ। ਅਪਰੈਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹਫਤੇ ਉਸ ਨੇ ਓਥੋਂਦੇ ਇੱਕ ਰੇਡੀਓ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿਚ ਸੁਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਿਆਂ ਸਪਸ਼ਟਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਆਖਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ 2002 ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਆਪਣੀਆਂ ਮਹਿਫਲਾਂ ਸਜਾ ਰਿਹਾਹੈ। ਸ਼ੁਰੂ ਦੇ ਦੋ-ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਉਹ ਖੁਦ ਲਿਖਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ( ਤੇ ਹੁਣ ਵਾਂਗ ਉਸ ਦਾ ਰੇਟਵੀ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਏ ਨਹੀਂ ਸੀ-ਲੇਖਕ) ਇਸ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਇਰਾਂ ਦਾ ਕਲਾਮ ਗਾਉਂਦਾ ਸੀ।ਤੇ ਸ਼ਾਇਰਾਂ ਦਾ ਨਾਂਅ ਵੀ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਾਇਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇਆਫੀਸ਼ਲੀ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਵਾ ਕੇ ਰਿਲੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਓਸ ਸ਼ਾਇਰੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਂਅ ਹੇਠਤਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਗਾਇਆ। 2004 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਆਪਣੀ ਹੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਗਾਉਣ ਨੂੰ ਤਰਜ਼ੀਹਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਹ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕਦੇ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਕਿਸੇ ਮਹਿਫਲ ਵਿਚਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸ਼ਾਇਰ ਦਾ ਸ਼ੇਅਰ ਜਾਂ ਕਲਾਮ ਸੁਣਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਦੱਸਣਾ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਗਿਲਾ ਹੈਤਾਂ ਉਹ ਖੁਦ ਉਸ ਤੋਂ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੈ। ਇਹ ਹੈ ਡਾ: ਸਤਿੰਦਰ ਸਰਤਾਜ ਦਾਵਿਨਮਰ ਜਵਾਬ।
ਪਰ ਇਂੱਕ ਗੱਲ ਕੀ ਇਸ ਸਾਰੇ ਮਾਮਲੇ, ਖੜ੍ਹੇ ਕੀਤੇ ਵਿਵਾਦ ਤੇ ਉਠੇ ਤੁਫਾਨ ਦਾ ਮਕਸਦਸਿਰਫ ਡਾ: ਸਤਿੰਦਰ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਣਾ ਹੀ ਹੈ? ਜਾਂ ਇਹਦੇ ਪਿੱਛੇਉਸ ਦੀ ਪਰਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਪਰ ਕੱਟਣਾ ਹੈ? ਉਸ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਰੋੜੇ ਅਟਕਾਉਣਾਹੈ? ਜਾਂ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਹੈ ? ਇਹਦੇ ਬਾਰੇ ਵੀ ਤਾਂ ਸਫਾਈ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੰਜ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਡਾ: ਸਤਿੰਦਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਗਾਇਕੀ ਇੱਕ ਚੰਗੀਲੱਭਤ ਨੂੰ ਏਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਰਉਤਸਾਹਤ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਓਸੇ ਗਾਇਕੀ ਦਾ ਸਾਥ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੇਜਿਹੜੀ ਕਿ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਕਦਰਾਂ/ਕੀਮਤਾਂ, ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਦੀ ਨੈਤਿਕਤਾਨੂੰ ਚਟਮ ਕਰਕੇ, ਪਤਾ ਨੂੰ ਕੀ ਕੀ ਗੁਲ ਖਿਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਹੈ।
7
« on: April 19, 2010, 04:43:01 PM »
The History of Jugni
The popularity of Jugni has always touched the hearts of Panjabi mentality. She became a permanent part in the Panjabi folklore right since the ancient times. But who is Jugni? Nobody ever tried to find the veracity and because of it's simple Jugni-stanzas and simple versification, academic scholars never cared.
Jugni-poetry and Jugni-music took birth a century ago in 1906. Before that time, nowhere do we find any mention of her in history or the folk memory.
Jugni-poetry and Jugni-music was created by two folk singers and most probably its creation was accidental. These folk singers were Bishna and Manda. They were from Majha area and whatever I heard about them is as written below.
According to the late Pandit Diwan Singh, a resident of Khadur Sahib, Manda was a Muslim Mirasi. His village was Hasanpur, Thana Vairowal in Amritsar District. His real name was Mohammad but he was popular with his name Manda. Nobody knows anything about his family.
Bishna was also from Majha and was from a Jatt family. Nobody knew about his background untill 1969 when was asked from a freedom fighter Baba Makhan Singh of village Dhathi Jaimal Singh, he told that their stages were seen a couple of times in Patti and Kasur. Their favourite topics were Mirza and Tappe but they invented Jugni in 1906.
Baba Makhan Singh told that in 1906 when both of them were youths, the Brtish brought Jugni to India. When I asked that how British brought Jugni and what was Jugni, Baba Ji's answer was that English Queen's rule was over 50 years at that time. British ruled several parts of the Planet Earth and they thought that they should take a Torche to whole of their Empire. That flame of the Torche was itself Jugni which was taken from city to city in every country under British rule.
Baba Makhan Singh told that that flame was put in a big gold utensil and was taken to the every headquater of the districts. Wherever Jugni was taken big celebration were observed by the Govt. In all those shows Bands, Police department, army, Zaildars,high officials and high society people visited. In these shows Manda and Bishna also held their stage.
When Baba Makhan Singh was all explaining this, then a nearby person who looked a bit more educated, interupped that English didn't bring Jugni-flame. In fact it was Jubilee which illiterate Bishna and Manda pronounced as 'Jugni'.
From that gentleman's interruption suddenly the mystery of the word 'Jugni' was found that the word 'Jugni' took birth from the english word Jubilee. It is clear that in 1906 the Jubilee flame was taken everywhere under the rule of Queen Victoria at her 50th anniversary on the throne.
This Jubilee flame was taken to every main city and at the district headquaters celebrations and festivities took place under the charges of DC. On these festivals, Bishna Jatt and Manda Mirasi held their stage where they sang their own composed stanzas of Jugni with the instuments of Dhad and King. Because of the simplicity and easy versification, these verses of Jugni became so popular very soon that many other people started versification of Jugni Verses.
Wherever we find a 'Jugni-Verse' there we must find some city's, village's, and palce's name. Wherever Jubilee-flame of the English rulers went Bishna and Manda also went to those places and put their small stage somewhere near the big festivals to perform. Their one original 'Jugni-verse' is like this:
Jugni jaa varhi Majithe
koi Rann na Chakki peethe
Putt Gabhru mulak vich maare
rovan Akhiyan par Bulh si seete
Piir mereya oye Jugni ayi aa
ehnan kehrhi jot jagaee aa
This 'Jugni's poetic style and versification later became a traditional method and started taking much more in it's clasp but the beginning of 'Jugni' always remained in some city or place:
Jugni jaa varhi Ludhiane
Uhnun pai ge Anne Kaane
Maarn mukkian mangan Daane
Piir Mereya Oye! Jugni kehndi aa
Jehrhi naam Ali da laindi aa
Manda and Bishna were already used to take part in fesivals of Patti, Kasur, Ajnala and other towns of Majha region. Their Akhara or stage performance was famous. Manda used to play the instrument of Dhad and Bishna played the King. Singing performance was always together. They sometimes had composed stanzas at right while performing. If someone gave them a Rupee, they had composed a stanza linking the donor and his village's name.
'Jugni' Jubilee flame went from city to city and Bishna and Manda followed. Their popularity also rose to the great level by time. In those days while the movement for freedom didn't rose but in the mind of the masses anger was there. On many places faminines spead and droughts came. Public was illiterate and the rulers were cruel. So it was sure that the agony and sufferings the public suffered came in their stanzas.
The stanzas of English rule's criticism and their tyranny were also composed. These new stanzas became so popular in public that now the rulers could not tolerate. Government started banning Bishna and Manda's shows. Then Bishna and Manda started performing at some distance from the Jubilee fesivals but they gathered hugh crowds there too and many time police lathi-charged those gatherings. In those of their shows, people started talking frankly agaist the English rule on India and their atrocities, had been coming back while singing 'Jugni' in revolutionary manner.
Sorrowful End
From city to city 'Jugni' alais Jubilee went, Bishna and Manda followed, hugh crowed gathered. Anger against the English rule's opression rose, public got more restless. In the same manner when Jubilee functions in the city of Gujaranwala became insipid against the Bishna and Manda's stage, irritated police arrested and tortured them both to death. It is said that police buried them both in the middle of night in some unknown cemetry.
Canes of police had make them mum but their 'Jugni' is still there in every city and will remain in the hearts of the people of this sub-continent forever. It comes in mind that something should be done in the memory of these two ignored and forgotten martyrs, some monument should be made.'Jugni' itself is a great memorial of these two worthy artists in the hearts of million but the monuments in the honour of Victorian jubilee are there in V.J. Hospital ( Victoria Jubilee ) in Amritsar and Victoria Terminal in Bombay which remind us the cruelity which faced generations and wiped the creaters of Jugni.
We don't find any information about the family or siblings of this pair of singers. Neither of them got married in their life time. In 1906 both of them were around the age of 50. Punjab and Punjabis have yet to thank these two greats .
8
« on: April 13, 2010, 02:25:12 PM »
ਸਭ ਚਾਅ ਸਾਡੇ ਰੁੜ ਗਏ,
ਸਾਥੋਂ ਤਾਂ ਚਾਨਣ ਵੀ ਥੁੜ ਗਏ,
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਟੁੱਟੇ ਨਾਤੇ,
ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾ ਕੇ ਜੁੜ ਗਏ,
ਹੌਕਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਾਲੇ ਨਵੀਂ ਪ੍ਰੀਤ ਪਈ ਏ,
ਤੂੰ ਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਸਵਾਲ ਅਣਭੋਲ ਮਿੱਤਰਾ,
ਪਰ ਮੈਂ ਕੀ ਦੱਸਾਂ ਕਿੱਦਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬੀਤ ਰਹੀ ਏ,
ਓਹ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹਾਰ ਸੀ,
ਮੇਰਾ ਦਿਲਬਰ ਜਿਹਤੇ ਅੰਨ੍ਹਾ ਐਤ੍ਬਾਰ ਸੀ,
ਖੌਰੇ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ
ਜੋ ਓਹ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਖੋ ਗਿਆ,
ਕੀ ਦੱਸਾਂ ਕਿੱਦਾਂ ਖੂਨ ਜਿਗਰ ਦਾ ਤੁਪਕਾ-੨ ਚੋ ਗਿਆ,
ਅੱਜ ਤੱਕ ਤੇ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਿਆ
ਕਿ ਓਹ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚੋਂ ਕਿਉਂ ਗਿਆ,
ਉਸ ਰੰਗਲੇ ਸੱਜਣ ਬਾਝੋਂ ਬੱਸ ਇਹ ਉਮਰਾ ਬੀਤ ਰਹੀ ਏ,.
ਹੌਕਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਾਲੇ ਨਵੀਂ ਪ੍ਰੀਤ ਪਈ ਏ,
9
« on: April 13, 2010, 02:18:10 PM »
Dil Nu Soch Vichaar Barhe Ne
Pyar De Vich Intezar Bade Ne
Ohi Dinde Dhokha Jehna Te Aitbaar Barhe Ne
Mushkil Pain Te Khulliyan Akhaan
Sanu Bhulekha Si Sade Yaar Barhe Ne
Yaad Karange Oh Vi Ik Din Sanu
Beshaq Ohna de Dildaar Barhe Ne
Asi Vi Kha Gaye Dhokha
Suneya Si Jo Hoshiyaar Barhe Ne
10
« on: April 13, 2010, 02:12:55 PM »
teri yaad ch asin khud nu pathar bana laya
nahin auna teriaan rahaan ch kadma nu parta laya
nahin karna tera didar akhaan nu samja laya
nahin lana tera na bhull ke vi
juban nu jandra la laya
kaddh dena e tanu yaada cho
jor poora la laya
par es chandre dil da ki kariye
jehne har dhadkan ch tainu vasa laya
11
« on: April 13, 2010, 02:10:28 PM »
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ਼ਾਗਾਂ ਤਾਂ ਕਹਾਂਗਾ,
ਆਜਾ 'ਕੱਠੇ ਜੀਅ ਲਈਏ
ਕੱਠੇ ਮਰਨ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼,
ਅਜੇ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਹੈ!
.....
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ਼ਾਂਗਾ ਤਾਂ ਕਹਾਂਗਾ,
ਆਜਾ ਕਿਤੇ ਬਹਿ ਲਈਏ,
ਹੋਰ ਤੁਰਨ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼,
ਅਜੇ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਹੈ!
.....
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਾਂਗਾ ਤਾਂ ਕਹਾਂਗਾ,
ਆਜਾ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲਈਏ,
ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼,
ਅਜੇ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਹੈ!
.....
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ਼ਾਂਗਾ ਤਾਂ ਕਹਾਂਗਾ,
ਆਜਾ ਖ਼ਾਬ ਕੋਈ ਬੁਣੀਏ,
ਹੋਰ ਟੁੱਟਣ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼,
ਅਜੇ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਹੈ!
.....
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ਼ਾਂਗਾ ਤਾਂ ਕਹਾਂਗਾ,
ਆਜਾ ਸਾਲ, ਸਦੀ ਬਣਾਈਏ,
ਸਾਲ ਗਿਣਨ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼,
ਅਜੇ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਹੈ!
.....
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ਼ਾਗਾਂ ਤਾਂ ਕਹਾਂਗਾ,
ਆਜਾ 'ਕੱਠੇ ਜੀਅ ਲਈਏ
ਕੱਠੇ ਮਰਨ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼,
ਅਜੇ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਹੈ!
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ਼ਾਗਾਂ ਤਾਂ........
12
« on: April 06, 2010, 12:56:31 PM »
ਗਿੱਧੇ ਤਾਂ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਸਾਡੇ ਵੀ ਸ਼ਹਿਰ ਚ
ਪਰ ਇਹ ਓੁਹ ਪੈਰ ਨਹੀ
ਜਿਹੜੇ
ਝਾਂਜਰ ਦੀ ਝਣਕਾਰ ਤੇ ਥਰਕ ਪੈਣ
ਸਾੰਨੂ ਤਾਂ ਕੰਡਿਆ ਤੇ ਖੰਡਿਆ ਤੇ ਹੀ ਨੱਚਣ ਦਾ ਸੁਆਦ ਆਉਂਦਾ
ਭਾਦੋਂ ਦੀ ਧੁੱਪ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡੇ ਨੂੰ ਕੀ ਸਾੜੂ
ਸਾਡੀਆਂ ਤਾਂ ਬੁੜੀਆਂ ਵੀ
ਛਾਲਿਆਂ ਵਾਲੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ
ਰੋਟੀਆਂ ਪਕਾਉਣੀਆਂ ਗਿੱਝੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਲਾਕੀਆਂ ਨਾ ਕਰ ਮੁਟਿਆਰੇ
ਜੱਟ ਮੁੱਢ ਤੋ ਹੀ
ਅਸਲੇ ਨੁੰ ਡੱਬ ਚ
ਤੇ ਤੇਰੇ ਜਿਹੀਆਂ ਨੁੰ ਜੱਬ ਚ
ਰੱਖਣ ਦਾ ਸੌਕੀਨ ਏ.
13
« on: April 06, 2010, 12:52:22 PM »
ਜੇ ਓੁੱਡਿਆਂ ਏਂ ਤਾਂ ਓੁੱਡਦਾ ਰਹੀਂ ਪਰ ਮੇਰੀ ਇੱਕ ਸਲਾਹ ਲੈਜੀਂ
ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਯਾਰਾ ਮਤਲਬ ਦੀ ਕਿਤੇ ਖੰਬ ਕਟਾਕੇ ਨਾ ਬਹਿਜੀਂ,
ਰੱਖੀਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸਮਝਾਕੇ ਤੂੰ ਕਿਤੇ ਐਵੇ ਨਾ ਇਹ ਹਰ ਜਾਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਤੂੰ ਕੀਤੀ ਏ ਕੋਈ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਨਾ ਕਰ ਜਾਵੇ,
ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਏ ਤਾਹੀਂਓ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਕੌਣ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛੇ ਨੀ
ਹਰ ਬੋਲ ਪੁਗਾਇਆ ਤੇਰਾ ਨੀ ਅਜੇ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਰੁੱਸੇਂ ਨੀ,
ਸੀ ਓੁੱਡੀ ਵਿੱਚ ਅਸਮਾਨਾਂ ਤੂੰ ਜਦ ਪਿਆਰ ਸੀ ਆਪਣਾ ਜੋਰਾਂ ਤੇ
ਮੈਂ ਹੱਥ ਕਟਵਾਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਸੀ ਤੂੰ ਕੱਚ ਸੂਤਿਆ ਡੋਰਾਂ ਤੇ,
ਰਾਤ ਬਰਾਤੇ ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਜਦ ਟੋਲੇ ਜੁੜਕੇ ਬਹਿੰਦੇ ਸੀ
ਓੁਹ ਸੋਹਣੀ ਏ ਤੈਨੂੰ ਛੱਡਜੂਗੀ ਮੈਨੂੰ ਯਾਰ ਮੇਰੇ ਸਭ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ,
ਤੂੰ ਛੱਡਕੇ ਚੱਲੀ ਇਹ ਸੋਚ ਤੇਰੀ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਤਾਂ ਲਾਜਾ ਮੇਰੇ ਤੇ
ਕਿਵੇਂ ਮਾੜੀ ਕਹਿਦੇ "丂ﾑ乃ﾉ" ਤੈਨੂੰ ਕਦੇ ਮਰਿਆ ਸੀ ਓੁਹ ਤੇਰੇ ਤੇ.
14
« on: April 06, 2010, 12:41:29 PM »
sohna sajjan mera russeya janda koi tan morh lavo
shayed tuhadi kise di mann lve , hath tusi hi jorh lavo
ohne dil mangeya asi de dita ,har mang te poore uttre aan
bas jaan bachi tusi puch lavo,asi kehra mukre aan
ess gal da ae ahesaas ohnu,mera ohde bin kade sarna nhi
na jeon deve ,nale keh deve mai aundi aa "丂ﾑ乃ﾉ" tu mrrna nhi
sapp de muh vich kirli varga ho geya ae ajj haal mera
sheti aaja kite marr geya je dekhi jhootha pai ju yaar tera,
15
« on: April 06, 2010, 12:34:18 PM »
ki khazana mil geya sajjna bolno hi hatt geyan
kehre chkkran vich phire hun dukh frolno hi hatt geyan
mere bole akhran da tu weight bathera kita
jad apni vari aayi te sajjna tolllno (ਤੋਲਣੋਂ ) hi hatt geya
tu pathar te asi moumm bne ,hun agg tu bann geyan
socheya c kakh bann jaiye,tu rolno hi hatt geyan
tu jaan bujh ke luk janda tenu labhe bina asi sah ni leya
hun mai jadon da gummeya ae tu tohlno(ਟੋਲਣੋਂ) hi hatt geyan
16
« on: March 31, 2010, 06:05:28 PM »
17
« on: March 31, 2010, 01:23:20 PM »
meri manno ik sllah oye mundeo
koi gf na leyo bna oye mundeo
mai ta galti karke fass betha ha
apne gall faha kas betha ha
tuhada ta ho jave bchaa oye mundeo
koi gf na leyo bna oye mundeo...
gf to pehlan fikar koi na
dukh dard da zikar koi na
roz gym nu mai c janda
games de vich agge rehnda
hun "jatti" de nakhre reha utha oye mundeo
koi gf na leyo bna oye mundeo
oh hun boss ban ke hai rehndi
niki niki gal te shkk kardi rehndi
sare kam metho karvave
nale utto dhauns jamave
menu naukar leya bna oye mundeo
koi gf na leyo bna oye mundeo
"GILL" Girlfrnd bna ke faseya
har koi haal mere te haseya
bhul geya hun poetry rachna
iko yaad kinj ohnu khush rakhna
tusi apna karo bacha oye mundeo
koi gf na leyo bna oye mundeo
meri manno slaah oye mundeo
koi gf na leyo bna oye mundeo
18
« on: March 30, 2010, 04:00:13 PM »
Eh poetry punjabi font ch vi post kiti hoyi aa te hun roman font ch jo nhi punjabi parh sakde ohna lyi khas kar "RooP" lyi
ik pall
mainu oh nhi bhulna,jad mainu maa ne laad ladaeya
bhuban maar ke ronde nu,ghut ke seene laeya
ik pall
mainu oh nhi bhulna,jad bapu ne mohde utte bitaeya
ki chnga ki marha ,bhet jindgi da samjaeya
ik pall
mainu oh nhi bhulna,jad mainu guruan ne larh laeya
sidhe rah te pa mainu meri manjil te pahunchaeya
ik pall
mainu oh nhi bhulna,jo yaara mitra naal langhaeya
ruseya kinni var kyian ton ,te kyian nu mnaeya
ik pall
mainu oh nhi bhulna,jad dil yaar de naame laeya
kina bhara ehsaan sajan da, mai kamle da maan vadhaeya
ik pall
mainu oh nhi bhulna,jad mukh yaara ton ghumaeya
chahe fitrat chahe mazboori,na kam kise de aaeya
ik pall
mainu oh nhi bhulna,jad dagga ohde naal kamaeya
karke vadhe umaro lambe,na ik vi torh nibaeya
har ik pall
mainu oh nhi bhulna ,jehra mapeya ,yaara naal bitaeya
meri kakhon hauli jindgi da ,ehhi kuj pall sarmaeya
19
« on: March 30, 2010, 02:17:17 PM »
ਕੁਝ ਰਿਸ਼ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ, ਜੋ ਬਿਨਾਂ ਬਣਾਇਆਂ ਬਣਦੇ ਨੇ
ਜੋ ਆਪੇ ਗੋਦਾਂ ਗੁੰਦਦੇ ਨੇ, ਤੇ ਆਪੇ ਤਾਣੇ ਤਣਦੇ ਨੇ,
ਨਾ ਰਸਤੇ ਦੇ ਪਾਂਧੀ ਉਹ, ਨਾਂ ਮਾਂਵਾਂ ਨੂੰ ਜਣਦੇ ਨੇ,
ਵਿੱਚ ਖਲ੍ਹਾ ਦੇ ਘੁੰਮਦੇ ਫਿਰਦੇ ਵਿਚ ਖਿਆਲਾਂ ਬਣਦੇ ਨ,ੇ
ਨਾ ਗੁਣਾ ਤਕਸੀਮ ਜਿਹੀ, ਨਾ ਆਇਤਾਂ ਦੀ ਤਰਤੀਬ ਜਿਹੀ,
ਇਗੜ੍ਹੇ ਦੁਗੜ੍ਹੇ ਅੱਖਰ ਰਲ਼ਕੇ, ਸ਼ਬਦ ਪਿਆਰ ਦਾ ਬਣਦੇ ਨੇ,
ਇਹ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਆਪੇ ਤੁਰਦੇ, ਆਪੇ ਰਸਤੇ ਲਭਦੇ ਨੇ,
ਅਣਜਾਣ ਜਿਹੀ ਇੱਕ ਛੋਹ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਆਪੇ ਆਪਣੇ ਬਣਦੇ ਨੇ,
ਕਦੇ ਅੱਖੀਆਂ ਦੀ ਤੱਕਣੀ ਚੋਂ, ਕਦੇ ਮਿੱਠੇ ਮਿੱਠੇ ਬੋਲਾਂ ਚੋਂ,
ਕਦੇ ਬੁਲ੍ਹੀਆਂ ਦੇ ਹਾਸੇ ਚੋਂ, ਛਣ ਛਣ ਕਰਦੇ ਛਣਦੇ ਨੇ,
ਕਦੇ ਮੂੰਹ ਬੋਲੜੀ ਭੈਣ ਕੋਈ, ਕਦੇ ਮੂੰਹ ਬੋਲੜੇ ਵੀਰ ਜਿਹੇ,
ਕਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਚੋਂ, ਆਸ਼ਕ ਤੇ ਮਸ਼ੂਕਾਂ ਬਣਦੇ ਨੇ,
ਉਹ ਕਿੰਜ ਮਿਲੇ ਮੈਂ ਕੀ ਦੱਸਾਂ, ਉਹ ਕੀ ਲਗਦੇ ਮੈਂ ਕੀ ਦੱਸਾਂ,
ਪਰ ਮੁਸਕਲ ਵੇਲੇ ਨਾਲ ਮੇਰੇ, ਖੜਕੇ ਹਿੱਕਾਂ ਤਣਦੇ ਨੇ
ਕੁਝ ਰਿਸ਼ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ, ਜੋ ਬਿਨਾਂ ਬਣਾਇਆਂ ਬਣਦੇ ਨੇ
ਜੋ ਆਪੇ ਗੋਦਾਂ ਗੁੰਦਦੇ ਨੇ, ਤੇ ਆਪੇ ਤਾਣੇ ਤਣਦੇ ਨੇ,
20
« on: March 29, 2010, 04:44:34 PM »
ਇੱਕ ਪਲ
ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾ,ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਮਾਂ ਨੇ ਲਾਡ ਲਡਾਇਆ,
ਭੁੱਬਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਕੁਰਲਾਉਂਦੇ ਨੂੰ,ਘੁੱਟ ਕੇ ਸੀਨੇ ਲਾਇਆ |
ਇੱਕ ਪਲ
ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾ,ਜਦ ਬਾਪੂ ਨੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਬਿਠਾਇਆ,
ਕੀ ਚੰਗਾ ਕੀ ਮਾੜਾ,ਭੇਤ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਮਝਾਇਆ|
ਇੱਕ ਪਲ
ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾ,ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਲੜ ਲਾਇਆ,
ਸਿਧੇ ਰਾਹੀਂ ਪਾ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਤੇ ਪਹੁੰਚਾਇਆ |
ਇੱਕ ਪਲ
ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾ,ਜੋ ਯਾਰਾਂ-ਮਿੱਤਰਾਂ ਨਾਲ ਲੰਘਾਇਆ,
ਰੁੱਸਿਆ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਕਈਆਂ ਤੋਂ, ਤੇ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਮਨਾਇਆ |
ਇੱਕ ਪਲ
ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾ,ਜਦ ਦਿਲ ਯਾਰ ਦੇ ਨਾਵੇਂ ਲਾਇਆ,
ਕਿੰਨਾ ਭਾਰਾ ਅਹਿਸਾਨ ਯਾਰ ਦਾ,ਮੈਂ ਕਮਲੇ ਦਾ ਮਾਣ ਵਧਾਇਆ|
ਇੱਕ ਪਲ
ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾ,ਜਦ ਮੁਖ ਯਾਰਾਂ ਤੋਂ ਘੁਮਾਇਆ,
ਚਾਹੇ ਫ਼ਿਤਰਤ ਚਾਹੇ ਮਜਬੂਰੀ, ਨਾ ਕੰਮ ਕਿਸੇ ਦੇ ਆਇਆ|
ਇੱਕ ਪਲ
ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾ,ਜਦ ਦਗਾ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਕਮਾਇਆ,
ਕਰਕੇ ਵਾਅਦੇ ਉਮਰੋਂ ਲੰਮੇ,ਨਾ ਇੱਕ ਵੀ ਤੋੜ ਚੜ੍ਹਾਇਆ |
ਹਰ ਇੱਕ ਪਲ
ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾ,ਜਿਹੜਾ ਮਾਪਿਆਂ-ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਬਿਤਾਇਆ,
ਕਖੋਂ ਹੌਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ,ਏਹੀ ਕੁਝ ਪਲ ਸਰਮਾਇਆ|
Pages: [1] 2 3 4 5 6 ... 18
|
Show Posts
