Author Topic: ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨੀ ਦੇ ਸਕਦੇ ਪੁੱਤ ਕਰਜੇ ਮਾਵਾਂ ਦੇ (Read 430 times)

sahib.. · « **on:** March 07, 2012, 08:08:00 PM »

ਮੈਂ ਉਜੜੇ ਪਿੰਡੋ ਤੁਰਿਆ ਸਾਂ , ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਚ’ ਜਾ ਕੇ ਵੱਸਾਂਗਾ,
ਮੈਂ ਹੰਝੂ ਮਾਂ ਦੇ ਵੇਖੇ ਨਾ , ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਚ’ ਜਾ ਕੇ ਹੱਸਾਂ ਗਾ;
ਉਹ ਰੋਈ ਸੀ ਕੁਰਲਾਈ ਸੀ , ਤੇ ਦਿੰਦੀ ਰਹੀ ਦੁਹਾਈ ਸੀ,
ਉਸ ਜਿਗਰ ਨੂੰ ਚੀਰਾ ਦਿਤਾ ਸੀ , ਮੇਰੇ ਮਥੇ ਦਾਓਣੀ ਲਾਈ ਸੀ,
ਮੈ ਦੂਰੋ ਹਥ ਹਿਲਾਇਆ ਸੀ , ਉਹ ਬੜੀ ਦੂਰ ਤੱਕ ਆਈ ਸੀ
ਮੈ ਪਿਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ਨਾ, ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਮੇਰੀ ਕਮਾਈ ਸੀ ,
ਉਹ ਬੈਠ ਬਨੇਰੇ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ , ਮੇਰੀਆ ਰਾਹਾਂ ਵੇਹਦੀ ਰਹੀ ,
ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦੀ ਚਿਠੀ ਆਵੇਗੀ , ਉਹ ਡਾਕੀਏ ਨੂੰ ਏ ਕਹਿੰਦੀ ਰਹੀ ,
ਫ਼ਿਰ ਡਾਕ ਕਦੀ ਨਾ ਆਈ ਸੀ , ਉਹ ਮੌਤ ਨਾ ਮੱਥਾ ਲਾਉਂਦੀ ਰਹੀ,
ਇਕ ਆਸ ਦਾ ਦੀਵਾ ਬਾਲ ਕੇ , ਮਾਂ ਮੇਰੀ ਸ਼ਕਲ ਨੂੰ ਲੌਆ ਚ’ ਵਹਿੰਦੀ ਰਹੀ
ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਆਇਆ ਤਾ ਦੇ ਦਵੀ ਇਕ ਗੁਥਲੀ ਧੀ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ ਰਹੀ ;
ਮੈ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਾਸੇ ਵੇਖ ਆਈਆ , ਮੈ ਰੋਂਦੇ ਹਾਸੇ ਵੇਖ ਆਈਆ ,
ਹਰ ਆਸ ਬੇਆਸੀ ਵੇਖੀ , ਮੈ ਸਭ ਖਾਲੀ ਕਾਸੇ ਵੇਖ ਆਇਆ ,
ਹਰ ਪਾਸੇ ਹਸਰਤ ਰੋਦੀ ਸੀ , ਮੈ ਸਾਰੇ ਈ ਪਾਸੇ ਵੇਖ ਆਇਆ
ਮੈ ਭੁਖ ਤੋ ਡਰ ਕੇ ਦੌੜਾ ਸਾਂ , ਉਥੇ ਵੀ ਜਾ ਕੇ ਵੇਖ ਆਇਆ
ਇਹ ਝਾਕੇ ਦਿੰਦੀ ਦੁਨਿਆ ਨੂੰ , ਦੌਲਤ ਦੇ ਝਾਕੇ ਵੇਖ ਆਇਆ
ਜਦ ਗਿਆ ਸਾ ਸਿਖਰ ਦੁਪਿਹਰ ਸਾ , ਇਕ ਠਾਂਠਾ ਮਾਰ੍ਦੀ ਲਹਿਰ ਸਾ ਮੈ
ਸੂਰ੍ਜ ਦਾ ਪੈਂਡਾ ਵੇਖਿਆ ਨਾ , ਜਦ ਮੁੜਿਆ ਆਖਰੀ ਪਹਿਰ ਸਾ ਮੈ
ਮੈ ਚਾਨਣ ਅੱਪਣਾ ਵੇਚ ਆਇਆ , ਅੱਜ ਬੜਾ ਹੀ ਘੁਪ ਹਨੇਰ ਸਾ ਮੈ
ਮੇਰੀ ਵਕਤ ਨੇ ਹਰ ਸ਼ੈ ਖਾ ਲਈ ਸੀ , ਹੁਣ ਖਾਲੀ ਪਈ ਚੰਗੇਰ ਸਾ ਮੈ
ਮੈ ਦੇਰ ਬੜੀ ਹੀ ਕਰ ਆਇਆ , ਹੁਣ ਚਾਰ ਦਿਨਾ ਦੀ ਦੇਰ ਸਾ ਮੈ
ਉਹ ਪਿੰਡ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਥਾ ਨਹੀ ਸੀ , ਉਹ ਵੇਲ਼ਾ ,ਸਮਾਂ ਨਹੀ ਸੀ
ਸਭ ਸੜ ਕੇ ਪੱਤੇ ਝੜ ਗੇ ਸਨ ,ਹੁਣ ਰੁੱਖ ਦੀ ਕੋਈ ਛਾਂ ਨਹੀ ਸੀ
ਉਹ ਸਾਰੀ ਬਸਤੀ ਬਦਲ ਗਈ , ਉਹ ਦੁਨੀਆ ਉਹ ਜਹਾਂਨ ਨਹੀ ਸੀ
ਮੈ ਜਿੰਦਰਾ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁੜ ਆਇਆ , ਉਸ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨਹੀ ਸੀ
ਮੈਂ ਉਜੜੇ ਪਿੰਡੋ ਤੁਰਿਆ ਸਾਂ , ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਚ’ ਜਾ ਕੇ ਵੱਸਾਂਗਾ,
ਮੈਂ ਹੰਝੂ ਮਾਂ ਦੇ ਵੇਖੇ ਨਾ , ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਚ’ ਜਾ ਕੇ ਹੱਸਾਂ ਗਾ;
ਉਹ ਰੋਈ ਸੀ ਕੁਰਲਾਈ ਸੀ , ਤੇ ਦਿੰਦੀ ਰਹੀ ਦੁਹਾਈ ਸੀ,
ਉਸ ਜਿਗਰ ਨੂੰ ਚੀਰਾ ਦਿਤਾ ਸੀ , ਮੇਰੇ ਮਥੇ ਦਾਓਣੀ ਲਾਈ ਸੀ,
ਮੈ ਦੂਰੋ ਹਥ ਹਿਲਾਇਆ ਸੀ , ਉਹ ਬੜੀ ਦੂਰ ਤੱਕ ਆਈ ਸੀ
ਮੈ ਪਿਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ਨਾ , ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਮੇਰੀ ਕਮਾਈ ਸੀ ,

ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨੀ ਦੇ ਸਕਦੇ ਪੁੱਤ ਕਰਜੇ ਮਾਵਾਂ ਦੇ :wait: :wait: :wait: :hug: :hug: :hug: :hug: :rabb: :rabb: :rabb: :rabb: :rabb:

Author Topic: ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨੀ ਦੇ ਸਕਦੇ ਪੁੱਤ ਕਰਜੇ ਮਾਵਾਂ ਦੇ (Read 430 times)

sahib..

ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨੀ ਦੇ ਸਕਦੇ ਪੁੱਤ ਕਰਜੇ ਮਾਵਾਂ ਦੇ

Database Error

Who's Online

Recent Posts