Author Topic: ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ- ਜੀਵਨੀ - ਕਵਿਤਾਵਾਂ (Read 15217 times)

rabbdabanda · « **on:** February 28, 2014, 06:32:55 AM »

ਪ੍ਰੋ. ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ (20 ਸਤੰਬਰ 1905 - 3 ਮਈ 1978)[੧] ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਗਤੀਵਾਦੀ ਅਤੇ ਰੋਮਾਂਸਵਾਦੀ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਸਨ। ਵਧੇਰੇ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਵੀ ਕਰਕੇ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਅਸਲ ਅਰਥਾਂ ਵਿਚ ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਦਾ ਆਗਾਜ਼ ਉਸ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਰਾਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ[੨] ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਆਧੁਨਿਕ ਕਵੀ ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਅੰਤਰਵਸਤੂ ਨੂੰ ਆਧੁਨਿਕ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਧਕਾਲ ਦੇ ਕਾਵਿ ਚਿੰਤਨ ਨੂੰ ਹੀ ਨਵੇਂ ਮੁਹਾਵਰੇ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੋ. ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਰਵਾਇਤੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀਆਂ ਦਹਿਲੀਜਾਂ ਟੱਪਕੇ ਨਵੀਂ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਚੇਤਨਾ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀ ਪਾਠਕ ਜਗਤ ਨੂੰ ਜੋੜਿਆ। ਅੱਧੀ ਸਦੀ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਸਮਾਂ ਉਹ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਹੋਰਨਾਂ ਪ੍ਰਗਤੀਵਾਦੀ ਕਵੀਆਂ ਦੇ ਸਹਿਤ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਸਤੀ ਬਣੇ ਰਹੇ। ਫ਼ਾਰਸੀ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਉਰਦੂ-ਫ਼ਾਰਸੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਮੱਲੋਮੱਲੀ ਯਾਦ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕੁੜੀ ਪੋਠੋਹਾਰ ਦੀ, ਛੱਤੋ ਦੀ ਬੇਰੀ ਅਤੇ ਅੰਬੀ ਦੇ ਬੂਟੇ ਥੱਲੇ।

ਜੀਵਨੀ
ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ 20 ਸਤੰਬਰ 1905 ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨਗਰ ਹੋਤੀ ਮਰਦਾਨ (ਪਾਕਿਸਤਾਨ) ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੱਦੀ ਪਿੰਡ ਰਾਵਲਪਿੰਡੀ ਨੇੜੇ ਧਮਿਆਲ ਹੈ। ਕਵੀ ਦੀ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਤੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਰੁਚੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ। ਉਸ ਨੇ ਅਮੀਰਾਂ ਨਾਲੋਂ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਵਧੇਰੇ ਮਾਣਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਭਾਵੁਕਤਾ ਦੀ ਨੁਹਾਰ ਹੋਰ ਵੀ ਤਿਖੇਰੀ ਹੋ ਗਈ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਬੇਵਕਤੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਲਿਖਣਾ ਆਰੰਭ ਦਿੱਤਾ।
3 ਮਈ 1978 ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।

ਰਚਨਾਵਾਂ

ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ
ਚਾਰ ਹੰਝੂ
ਸਾਵੇਂ ਪੱਤਰ
ਕੁਸੰਭੜਾ
ਅਧਵਾਟੇ
ਕੱਚ-ਸੱਚ
ਆਵਾਜ਼ਾਂ
ਵੱਡਾ ਵੇਲਾ
ਜੰਦਰੇ
ਜੈਮੀਰ
ਬੂਹੇ

ਅਨੁਵਾਦ
'ਲਾਈਟ ਆਫ਼ ਏਸ਼ੀਆ' ਨੂੰ 'ਏਸ਼ੀਆ ਦਾ ਚਾਨਣ'
ਸੋਲੋਖੋਵ ਦੇ 'ਵਿਰਜਨ ਸੋਆਇਲ ਅਪਟਰਨਡ' ਨੂੰ 'ਧਰਤੀ ਪਾਸਾ ਪਰਤਿਆ'
ਸਤਰੰਗੀ ਪੀਂਘ
ਨਿਰਮਲਾ (ਪ੍ਰੇਮਚੰਦ ਦੇ ਹਿੰਦੀ ਨਾਵਲ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ)
ਗੋਦਾਨ (ਪ੍ਰੇਮਚੰਦ ਦੇ ਹਿੰਦੀ ਨਾਵਲ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ)
ਪੀਂਘ (ਨਾਵਲ)
ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਦੀਆਂ 'ਪਿਤਾ ਵਲੋਂ ਧੀ ਨੂੰ ਚਿੱਠੀਆਂ' (ਵਾਰਤਕ)
ਸੋਫੋਕਲੀਜ ਦੇ ਯੂਨਾਨੀ ਨਾਟਕ ਦਾ 'ਰਾਜਾ ਈਡੀਪਸ' ਵਜੋਂ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ।

ਮਹਾਂਕਾਵਿ
ਨਨਕਾਇਣ

ਕਹਾਣੀਆਂ
ਨਿੱਕੀ-ਨਿੱਕੀ ਵਾਸ਼ਨਾ (ਪੰਜਾਬੀ)

ਪੰਜ ਦਰਿਆ ਦਾ ਸੰਪਾਦਨ
ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤਕ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ 'ਪੰਜ ਦਰਿਆ' ਦੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾ ਇਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਘਟਨਾ ਸੀ। ਇਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਗਤੀਵਾਦੀ ਸਾਹਿਤਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾਵਾਂ ਦਾ ਮੁੱਢ ਬੱਝਿਆ। ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤਕ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਵਿੱਚ ਅਗਸਤ 1939 ਦੇ ਅੰਕ ਨਾਲ 'ਪੰਜ ਦਰਿਆ' ਦਾ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਪੱਤਰ 1947 ਤੱਕ ਲਾਹੌਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ। ਦੇਸ਼ ਵੰਡ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਕੇ ਇਹ ਪੱਤਰ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬੰਦ ਰਿਹਾ ਤੇ ਮੁੜ ਜਨਵਰੀ 1949 ਵਿੱਚ ਕਚਹਿਰੀ ਰੋਡ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ1 ਅਤੇ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਇਹ ਲੁਧਿਆਣਾ ਅਤੇ ਜਲੰਧਰ ਤੋਂ ਵੀ ਛਪਦਾ ਰਿਹਾ।2 ਅਪ੍ਰੈਲ 1964 ਦੇ ਅੰਕ ਵਿੱਚ ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦਾ ਆਖ਼ਰੀ ਸੰਪਾਦਕੀ 'ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ ਮੋੜ' ਛਪਿਆ .

Punjabi Janta Forums - Janta Di Pasand · « **on:** February 28, 2014, 06:32:55 AM »

rabbdabanda · « **Reply #1 on:** February 28, 2014, 06:46:50 AM »

ਰੱਬਾ ਤੈਨੂੰ ਤਰਸ ਨਾ ਆਇਆ,
ਇਹ ਕੀ ਏ ਤੂੰ ਨ੍ਹੇਰ ਮਚਾਇਆ ?
ਰਚ ਕੇ ਐਸਾ ਸੁਹਣਾ ਮੰਦਰ,
ਇਕ ਦੀਵਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਗਾਇਆ ?

ਵਾਹ ਤੂੰ ਬਾਗ਼ ਹੁਸਨ ਦਾ ਲਾਇਆ,
ਚੰਬਾ ਅਤੇ ਗੁਲਾਬ ਖਿੜਾਇਆ ।
ਸ਼ੱਬੂ ਤੇ ਲਾਲਾ ਸਹਿਰਾਈ,
ਕਿਹੜੀ ਸ਼ੈ ਜੋ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਲਾਈ ।
ਪਰ ਉਹ ਬਾਗ਼ ਨਾ ਉੱਕਾ ਸੋਹੇ,
ਜਿਸ ਦੇ ਵਿਚ ਨਾ ਨਰਗਸ ਹੋਏ ।

ਤੇਰੇ ਜਿਹਾ ਨਾ ਕਰੜਾ ਮਾਲੀ,
ਨਹੀਂ ਚੰਗੀ ਐੇਡੀ ਰਖਵਾਲੀ ।
ਖੋਲ੍ਹ ਦੋਵੇਂ ਹਰਨੋਟੇ ਛੇਤੀ,
ਨਹੀਂ ਉਜੜਦੀ ਤੇਰੀ ਖੇਤੀ ।
ਨੈਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਠਾਠਾਂ ਮਾਰੇ,
ਨਜ਼ਰਾਂ-ਲਹਿਰਾਂ ਲੈਣ ਹੁਲਾਰੇ,
ਹਿਰਸਾਂ ਬਦੀਆਂ ਨ੍ਹੇਰਾ ਪਾਇਆ,
ਮੱਛਾਂ, ਕੱਛਾਂ ਘੇਰਾ ਪਾਇਆ,
ਕਰ ਕੇ ਰੌਸ਼ਨ ਨੂਰ-ਮੁਨਾਰੇ,
ਲਾ ਸੋਹਣੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕਿਨਾਰੇ ।

ਅੰਨ੍ਹੀ ਕੁੜੀ ਤੇ 'ਮੋਹਨ' ਦੋਵੇਂ,
ਇਹ ਤਸਵੀਰਾਂ ਸੋਹਨ ਦੋਵੇਂ ।
ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਹੁਸਨ ਦੀ ਰਾਣੀ,
ਦੂਜੀ ਮੂਰਤ ਕਵਿਤਾ ਜਾਣੀ ।
ਚਿਰ ਹੋਇਆ ਤੂੰ ਦੋਵੇਂ ਛੋਹੀਆਂ,
ਐਪਰ ਅਜੇ ਨਾ ਪੂਰਨ ਹੋਈਆਂ ।
ਛੇਤੀ ਕੱਢ ਕੇ ਮੇਰੇ ਆਨੇ,
ਕਰ ਆਬਾਦ ਇਹਦੇ ਅਖਵਾਨੇ ।
ਬੇਸ਼ਕ ਮੇਰੀ ਰਹੇ ਅਧੂਰੀ,
ਇਕ ਤਸਵੀਰ ਤਾਂ ਹੋਵੇ ਪੂਰੀ ।

sandhu :) · « **Reply #2 on:** February 28, 2014, 07:19:59 AM »

I like his poems..
Kalla title pauna ya full poem ?

rabbdabanda · « **Reply #3 on:** February 28, 2014, 07:21:46 AM »

Quote from: Param Sandhu :) on February 28, 2014, 07:19:59 AM

I like his poems..
Kalla title pauna ya full poem ?

full poems
title da ki fayida hona?.. koshish kro k ehna threads ch sirf poem hi payi jawe. spam na howe. thanks

rabbdabanda · « **Reply #4 on:** February 28, 2014, 07:48:35 AM »

ਆਈ ਜਵਾਨੀ ਝੱਲ ਮਸਤਾਨੀ ,
ਨਹੀ ਲੁਕਾਏਆਂ ਲੁੱਕਦੀ .
ਗਿਠ ਗਿਠ ਪੈਰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ ਉਚੇ ,
ਮੋਢਿਆਂ ਉੱਤੋਂ ਥੁੱਕਦੀ .

ਸਜਰੇ ਰਾਹ ਬਣਾਂਦੀ ਜਾਵੇ ,
ਢਾਹ-ਢਾਹ ਪੰਧ ਪੁਰਾਣੇ .
ਪੱਗਡੰਡੀਆਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਤੁਰਨਾ ,
ਹੱਟਕ ਆਪਣੀ ਜਾਨੇ .
ਏਸ ਜਵਾਨੀ ਤਾਈਂ ਛੁਪਾਨਾ ,
ਸ਼ੁਹ ਮਿਟਾਨਾ ਕੁੱਜੇ ,
ਚੰਨ ਚੜਿਆ ਤੇ ਚੜੀ ਜਵਾਨੀ ,
ਕਿਥੋਂ ਰਿਹੰਦੇ ਗੁਝੇ .
ਵਾਹ ਜਵਾਨੀ ਵਾਹ ਜਵਾਨੀ ,
ਤੇਰੇ ਜਿਹੀ ਨਾ ਹੋਣੀ .
ਅੱਖੋਂ ਅੰਨੀ ਕੰਨੋਂ ਬੋਲੀ,
ਫਿਰ ਸੋਹਨੀ ਦੀ ਸੋਹਨੀ .

ਇਹ ਜਵਾਨੀ ਜਾਦੂਗਰਨੀ ,
ਲੱਖਾਂ ਰੰਗ ਵਟਾਵੇ.
ਕਦੀ ਬਣਾਵੇ ਦੋਜ਼ਖ ਜੰਨਤ,
ਕਦੀ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਢਾਵੇ .
ਯਾਂ ਇਹ ਪਾਪਾਂ ਹੋਵੇ ਭਰੀ ,
ਯਾਂ ਇਹ ਵੱਲੀ ਕਹਾਵੇ .
ਵਿਚ-ਵਿਚਾਲਾ ਪੱਧਰਾ ਜੀਵਨ ,
ਮੂਲ ਨਾ ਇਸ ਨੂੰ ਭਾਵੇ .
ਭਾਵੇਂ ਪਾਪਣ ਭਾਵੇਂ ਐਬਣ,
ਭਾਵੇਂ ਬੇ-ਦਸਤੂਰੀ.
ਪਰ ਯਾਰਾਂ ਦੀ ਯਾਰ ਜਵਾਨੀ,
ਤੇ ਦਮਾਂ ਦੀ ਪੂਰੀ.

ਪੱਝ ਬਹਾਨੇ ਝਾਂਸੇ ਹੀਲੇ,
ਇਸ ਨੂੰ ਕੌਣ ਸਿਖਾਵੇ.
ਸੱਭ ਗੱਲਾਂ ਇਹ ਖੈਖਣ ਹਾਰੀ,
ਪੜ੍ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਆਵੇ.
ਖੁੱਲਾ ਡੁੱਲਾ ਰਸਤਾ ਹੁੰਦਿਆਂ,
ਖਿਹ ਖਿਹ ਕੇ ਇਹ ਲੰਘਦੀ.
ਬਿਨਾ ਨਸ਼ੇ ਦੇ ਮਸਤੀ ਕਰਦੀ,
ਬਿਨਾ ਖੰਘ ਦੇ ਖੰਘਦੀ.
ਕਦੀ ਚਾਰਾਵੇ ਮੱਝੀਆਂ ਮੰਗੂ,
ਕਦੀ ਵਜਾਵੇ ਬੀਨਾਂ.
ਕਦੀ ਲੜਾਵੇ ਬਿਸੀਅਰ ਕਾਲੇ,
ਕਦੀ ਖਿਲਾਰੇ ਚੀਨਾ .
ਵਾਹ ਜਵਾਨੀ ਵਾਹ ਜਵਾਨੀ,
ਤੇਰੇ ਨਸ਼ੇ ਸੁਹਾਵੇ .
ਕੰਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਹਾਸੇ ਨਿਕਲਣ,
ਚੁੰਨੀ ਰਾਸ ਨਾ ਆਵੇ .

ਇਹ ਜਵਾਨੀ ਬੜੀ ਉਡਾਰੂ,
ਇਹ ਜਵਾਨੀ ਮਾਰੂ .
ਸਭਨਾ ਕੋਲ੍ਲੋੰ ਦਾਹਢੀ ਏ, ਪਰ ,
ਹੁਸਨ ਏਸ ਦਾ ਦਾਰੂ .
ਜਿਧਰ ਤੋਰੇ ਉਧਰ ਤੁਰਦੀ ,
ਜਿਥੇ ਰੋਕੇ ਰੁੱਕਦੀ .
ਮਾਨ ਹੁੰਦਿਆਂ ਮਾਨ ਨਾ ਦੱਸੇ,
ਆਕੜ ਹੁੰਦਿਆਂ ਝੁਕ੍ਕਦੀ.
ਕੰਮ ਇਸ ਦਾ ਝਿੜਕਾਂ ਸਿਹਨਾ,
ਮੁੜ ਮੁੜ ਪੈਰੀਂ ਢੇਹਨਾ,
ਰੋਨਾ, ਧੋਨਾ, ਹੌਕੇ ਭਰਨੇ,
'ਹਾਂ-ਜੀ' 'ਹਾਂ-ਜੀ' ਕਿਹਨਾ.
ਭਾਵੇਂ ਹੁਸਨ ਪ੍ਰਸਤੀ ਚੰਗੀ,
ਭਾਵੇਂ ਮੰਦੀ ਹੋਵੇ.
ਲਾਹਨਤ ਓਸ ਜਵਾਨੀ ਉੱਤੇ,
ਜੇਹੜੀ ਕਦੇ ਨਾ ਰੋਵੇ .

ਗਈ ਜਵਾਨੀ ਝੱਲ ਮਸਤਾਨੀ ,
ਲੰਬੀਆਂ ਲਾਘਾਂ ਭਰਦੀ.
ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਹੱਥਾਂ ਚੋਂ ਛੋਹਲੀ,
ਰਹੀ ਮੈਂ ਤਰਲੇ ਕਰਦੀ.
ਲੈ ਗਈ ਨਾਲੇ ਛਿੰਝਾਂ ਸੰਮਿਯਾਂ,
ਜੁਗਨੀ ਅਤੇ ਲਾਗੋਜ਼ੇ.
ਦੇ ਗਈ ਤਸਬੀ ਅਤੇ ਮੁਸੱਲੇ,
ਹੱਜ, ਨਿਮਾਜਾਂ, ਰੋਜ਼ੇ.
ਲੈ ਗਈ ਮਿਠੀਆਂ ਮਿਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ,
ਅਤੇ ਜ਼ੁਬਾਨ ਰਸੀਲੀ .
ਦੇ ਗਈ ਚੁਗਲੀ , ਨੁਕਤਾ-ਚੀਨੀ ,
ਨਿੰਦਿਆ ਅਤੇ ਬਖੀਲੀ .
ਲੈ ਗਈ ਨਾਲ ਹਿੱਜਰ ਦੀਆਂ ਪੀੜਾਂ,
ਛੱਡ ਗਈ ਪਿਛੇ ਦਰਦ ਹੱਡਾਂ ਦਾ,
ਔੱਲੇ ਅਤੇ ਹਰੀੜਾਂ.

ਆਈ ਜਵਾਨੀ ਗਈ ਜਵਾਨੀ,
ਜਿਓਂ ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਛਾਂ.
ਭਾਵੇਂ ਰਿਹ ਗਈ ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ,
ਫਿਰ ਵੀ ਭੁਲਦੀ ਨਾਂ.

rabbdabanda · « **Reply #5 on:** February 28, 2014, 02:03:58 PM »

ਜੂਨ ਬੰਦੇ ਦੀ ਚੰਗੀ ਹੋਸੀ,
ਐਪਰ ਮੈਂ ਪਛਤਾਂਦਾ ।
ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਜੇ ਰੱਬ ਮੈਨੂੰ,
ਜੰਗਲੀ ਫੁੱਲ ਬਣਾਂਦਾ ।
ਦੂਰ ਦੁਰੇਡੇ ਪਾਪਾਂ ਕੋਲੋਂ
ਕਿਸੇ ਜੂਹ ਦੇ ਖੂੰਜੇ,
ਚੁਪ ਚੁਪੀਤਾ ਉਗਦਾ, ਫੁਲਦਾ,
ਹਸਦਾ ਤੇ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ।

rabbdabanda · « **Reply #6 on:** February 28, 2014, 02:19:45 PM »

ਮਾਂ ਸਮਝਾਵੇ ਮੁੜ ਜਾ ਹੀਰੇ,
ਕਲਾਂ ਜਗਾ ਨਾ ਸੁੱਤੀਆਂ ।
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਪੁੱਠੀ ਖੱਲ ਲੁਹਾ ਕੇ,
ਤੇਰਾ ਮਾਸ ਖਲਾਵਾਂ ਕੁੱਤੀਆਂ ।
ਨਾਲ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਹੱਸ ਕੇ ਅੱਗੋਂ,
ਹੀਰ ਕਿਹਾ ਸੁਣ ਮਾਏ-
ਖਲੜੀ ਲਾਹਸੇਂ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਸੀ ?
ਮੇਰਾ ਚਾਕ ਸਵਾਸੀ ਜੁੱਤੀਆਂ ।

rabbdabanda · « **Reply #7 on:** February 28, 2014, 02:22:44 PM »

ਉਹਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀ ਜਦੋਂ ਯਾਦ ਆਈ,
ਢੇਰੀ ਹੌਸਲੇ ਮੇਰੇ ਦੀ ਢਹਿਣ ਲੱਗੀ ।
ਡੌਰ-ਭੌਰ ਹੋ ਕੇ ਪਿਛਾਂਹ ਜਾ ਪਿਆ ਮੈਂ,
ਨਦੀ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਅੱਖੋਂ ਵਹਿਣ ਲੱਗੀ ।
ਰੋਂਦੇ ਰੋਂਦਿਆਂ ਲੱਗ ਗਈ ਅੱਖ ਮੇਰੀ,
ਨੀਂਦ ਮਿੱਠੜੀ-ਮਿੱਠੜੀ ਪੈਣ ਲੱਗੀ ।
ਸੁੱਤਾ ਦੇਖ ਮੈਨੂੰ, ਨੂਰ ਜਹਾਂ ਬੇਗ਼ਮ
ਵਿਚ ਖ਼ਾਬ ਦੇ ਆ ਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ :

"ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੀ ਜਿਵੇਂ ਕਦਰ ਕਰਕੇ,
ਮੇਰੀ ਕਬਰ 'ਤੇ ਕੇਰੇ ਨੀ ਚਾਰ ਹੰਝੂ ।
ਇਵੇਂ ਮੋਹਨਾ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰਕੇ,
ਲੋਕੀਂ ਕੇਰਸਨਗੇ ਬੇ-ਸ਼ੁਮਾਰ ਹੰਝੂ ।"

rabbdabanda · « **Reply #8 on:** March 01, 2014, 12:58:09 AM »

ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਵਣਜਾਰੇ

ਆਏ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਵਣਜਾਰੇ,
ਇੱਕ ਹੱਥ ਲੈਂਦੇ, ਇੱਕ ਹੱਥ ਦੇਂਦੇ,
ਡਾਢੇ ਬੇ-ਇਤਬਾਰੇ ।

ਜੇ ਤੂੰ ਨੈਣ ਨਸ਼ੀਲੇ ਲੈਣੇ,
ਦਿਲ ਯਾ ਮਜ਼ਹਬ ਧਰ ਜਾ ਗਹਿਣੇ,
ਲਾ ਨਾ ਐਵੇਂ ਲਾਰੇ ਲੱਪੇ,
ਨੈਣ ਨਾ ਮਿਲਣ ਹੁਧਾਰੇ ।

ਨੈਣਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦਿੱਤਾ ਹੋਕਾ,
ਜਿਹੜਾ ਤਾਰੇ ਮੁੱਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ,
ਝੂੰਗੇ ਦੇ ਵਿਚ ਉਸ ਨੂੰ ਦਈਏ,
ਨਾਲੇ ਆਲਮ ਸਾਰੇ ।

ਦੱਸੀ ਮੈਨੂੰ ਮੁਰਸ਼ਦ ਜਾਨੀ,
ਖਰੇ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਇਕ ਨਿਸ਼ਾਨੀ,
ਜਿਤਨੇ ਭੋਲੇ ਉਤਨੇ ਸੋਹਣੇ,
ਜਿਤਨੇ ਨੀਵੇਂ ਉਤਨੇ ਪਿਆਰੇ ।

ਲੈਣੇ ਨੀ ਤਾਂ ਬੀਬਾ ਲੈ ਲੈ,
ਅੱਜੋ ਲੈ ਲੈ, ਹੁਣੇ ਹੀ ਲੈ ਲੈ,
ਨੈਣ ਤਾਂ ਮਿਲਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹੱਲੇ,
ਸੋਚੀਂ ਪਏ ਤਾਂ ਹਾਰੇ ।

ਚੁੱਕ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਹੱਟੀਓਂ ਡੇਰਾ,
ਮੋਹਨ, ਭਾ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ ਤੇਰਾ,
ਦਿਲ ਤੇਰਾ ਅਜੇ ਹੌਲੇ ਮੁੱਲ ਦਾ,
ਇਹ ਭਾ ਕਰੇਂਦੇ ਨੀ ਭਾਰੇ ।

ਰਾਜ ਔਲਖ · « **Reply #9 on:** March 02, 2014, 07:11:15 PM »

ਦਿਲ

ਲੱਕੜੀ ਟੁੱਟਿਆਂ ਕਿੜ ਕਿੜ ਹੋਵੇ
ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਟੁੱਟਿਆਂ ਤੜ ਤੜ
ਲੋਹਾ ਟੁੱਟਿਆਂ ਕੜ ਕੜ ਹੋਵੇ
ਪੱਥਰ ਟੁੱਟਿਆਂ ਖੜ ਖੜ
ਲੱਖ ਸ਼ਾਬਾ ਆਸ਼ਕ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ
ਸ਼ਾਲਾ ਰਹੇ ਸਲਾਮਤ
ਜਿਸ ਦੇ ਟੁੱਟਿਆਂ ਵਾਜ਼ ਨਾ ਨਿਕਲੇ
ਨਾ ਕਿੜ ਕਿੜ ਨਾ ਕੜ ਕੜ
_______________

...
ਵਫ਼ਾ

ਵਿਚ ਸੁਖਾਂ ਦੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ
ਨੇੜੇ ਢੁਕ ਢੁਕ ਬਹਿੰਦੀ
ਪਰਖੇ ਜਾਣ ਸਜਨ ਉਸ ਵੇਲੇ
ਜਦ ਬਾਜ਼ੀ ਪੁੱਠੀ ਪੈਂਦੀ
ਵਿਚ ਥਲਾਂ ਦੇ ਜਿਸ ਦਮ ਸੱਸੀ
ਬੈਠ ਖੁਰੇ ਤੇ ਰੋਂਦੀ
ਨਸ ਗਿਆ ਕਜਲਾ ਰੁੜ੍ਹ ਪੁੜ੍ਹ ਜਾਣਾ
ਹੱਥ ਨਾ ਛਡਿਆ ਮਹਿੰਦੀ
_____________

ਰਾਜ ਔਲਖ · « **Reply #10 on:** March 04, 2014, 09:02:14 PM »

ਹੱਸਣਾ

ਬੇ ਖ਼ਬਰਾ ਬੇ ਹੋਸ਼ਾ ਫੁੱਲਾ
ਹੱਸ ਨਾ ਚਾਈਂ ਚਾਈਂ
ਇਸ ਹਾਸੇ ਵਿਚ ਮੌਤ ਗਲੇਫੀ
ਖਬਰ ਨਾ ਤੇਰੇ ਤਾਈਂ
ਪੈ ਜਾ ਅਪਣੇ ਰਾਹੇ ਰਾਹੀਆ
ਨਾ ਕਰ ਪੈਂਡਾ ਖੋਟਾ
ਦੋ ਘੜੀਆਂ ਅਸੀਂ ਜੀਉਣਾ ਸਾਨੂੰ
ਹਸਣੋ ਨਾ ਅਟਕਾਈਂ
___________

rabbdabanda · « **Reply #11 on:** March 05, 2014, 02:57:45 AM »

ਆਪਾ

ਪਿਆਰੇ ਪਿਆਰੇ,
ਨੰਨ੍ਹੇ ਤਾਰੇ,
ਸੂਰਜ ਦੇ ਪਿਘਲੇ ਸੋਨੇ ਵਿਚ,
ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਢਲਦੇ,
ਆਪਾ ਛਲਦੇ ।

ਮੋਤੀਆਂ ਵਰਗੀ,
ਤ੍ਰੇਲ ਸਵਰਗੀ,
ਵਾਯੂ ਦੀ ਨਿੱਘੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿਚ
ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਲੁਕਦੀ
ਐਵੇਂ ਮੁਕਦੀ ।

ਲਹਿਰਾਂ ਵਾਲੀ
ਨਦੀ ਸੁਚਾਲੀ
ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਖਾਰੇ ਸਾਗਰ ਵਿਚ
ਗ਼ਰਕ ਕਿਉਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ,
ਆਪ ਗਵਾਂਦੀ ।

ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਜੇ,
ਰਬ ਵੀ ਆਖੇ :
'ਆ, ਮੇਰੇ ਚੌੜੇ ਪਨ ਦੇ ਵਿਚ ਰਲ ਜਾ'
ਕਦੀ ਨਾ ਰੱਲਾਂ,
ਵਖ ਹੀ ਖੱਲਾਂ ।

ਰਬ ਵਿਚ ਰਲ ਕੇ,
ਆਪਾ ਛਲ ਕੇ,
ਹਾਏ ! ਸਕਾਂਗਾ ਮਾਣ ਕਿਵੇਂ ਮੈਂ
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਨੱਜ਼ਾਰੇ,
ਰਸ ਰੰਗ ਸਾਰੇ ।

ਉਹ ਕੀ ਬੰਦਾ ?
ਚੰਗਾ ਯਾ ਮੰਦਾ,
ਰੱਖ ਨਾ ਸਕੇ ਜੋ ਸਭ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ
ਵਖਰਾ ਅਪਣਾ ਆਪਾ,
ਕੱਲ ਕਲਾਪਾ ।

ਰਾਜ ਔਲਖ · « **Reply #12 on:** March 12, 2014, 02:23:10 PM »

ਜਵਾਨੀ

ਡਿੱਠੀ ਮੈਂ ਜਵਾਨੀ ਇਕ ਜੱਟੀ ਮੁਟਿਆਰ ਤੇ
ਵਿਛੀ ਹੋਈ ਇਕ ਸੂਬੇਦਾਰ ਦੇ ਪਿਆਰ ਤੇ
ਮੱਥਾ ਉਹਦਾ ਡਲ੍ਹਕਦਾ ਤੇ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਨੂਰ ਸੀ
ਰੂਪ ਦਾ ਗੁਮਾਨ ਤੇ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਗ਼ਰੂਰ ਸੀ
ਆਕੜੀ ਨਰੋਈ ਫ਼ੁੱਲ ਵਾਂਗ ਖਿੜ ਖਿੜ ਹੱਸਦੀ
ਸਾਬਣ ਦੀ ਚਾਕੀ ਵਾਂਗ ਤਿਲਕ ਤਿਲਕ ਨੱਸਦੀ
ਸੇਮ ਵਾਂਗ ਸਿੰਮਦਾ ਸੁਹਾਗ ਦਾ ਸੰਧੂਰ ਸੀ
ਬੋਤਲ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਉਹਦੇ ਨੈਣਾਂ ਚ ਸਰੂਰ ਸੀ
ਕੱਸੇ ਹੋਏ ਪਿੰਡੇ ਉੱਤੋਂ ਮੱਖੀ ਤਿਲਕ ਜਾਂਦੀ ਸੀ
ਹੁਸਨ ਦੇ ਹੁਲਾਰੇ ਸ਼ਮਸ਼ਾਦ ਵਾਂਗ ਖਾਂਦੀ ਸੀ
ਚੀਕੂ ਵਾਂਗ ਮਿੱਠੀ ਤੇ ਖਰੋਟ ਵਾਂਗ ਪੱਕੀ ਸੀ
ਪੀਆ ਦਾ ਪਿਆਰ ਨ ਸੰਭਾਲ ਹਾਲ ਸੱਕੀ ਸੀ
ਜੋਬਨ ਮਞੈਲਣਾਂ ਦਾ ਝਲਕਦਾ ਗੁਲਾਬ ਤੇ
ਸ਼ਾਲਾ ਏਹੋ ਰੰਗ ਚੜ੍ਹੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਤੇ
______________________

MyselF GhainT · « **Reply #13 on:** September 03, 2014, 01:11:59 AM »

wooooooooooow kya baat hai

Apna Punjab · « **Reply #14 on:** September 08, 2014, 11:29:25 PM »

Ambi da boota

[/size][/b]ikk boota ambi da,
ghar saaday lagga ni,
jiss thallay behna ni,
surgaN wich rehna ni
ki ussda kehna ni,
wehRe da ghehna ni,
par mahi baajhoN ni,
pardesi baajhoN ni,
eh mainu wadd'da ay,
te khaTTa lagda ay.

iss bootay thallay je,
main charkhi daahni aan,
te jee parchaavan lai
dou tandaN paani aan,
koyal diaN kookaN ni,
maaran bandookaN ni,
peerhay nu bhannaN main,
charkhi nu phookaN ni,
phir dardi paahbo toN,
lai bahaN qaseeda je,
yaadaN wich dubbi da,
dill kidhray jurh jaye,
te sui qaseeday di,
poTay wich purh jaye.

phir uTh ke peeRhay toN,
main bhunjhay beh jaawaN,
cheechi dhar Thodi te,
vehna wich veh jaawaN,
sukhaN diaN gharhiyan ni,
melaN diaN gharhiyan ni,
kheeraN te poorhay ni,
saawan diaN jharhiyaN ni.
sohnay de tarle ni,
te meriaN arhiyan ni,
jadd chetay aa jaawan,
lohRa hi paa jaawan.

oh kiha dihaarha si,
oh bhaaghaN wala si,
oh karma wala si,
jiss shubh dihaarhay ni,
ghar mera laarha si.
main naahti dhoti ni,
main vaal vadhaaye ni,
main kajjla payea ni,
main ghehnay laye ni,
mall mall khori main,
heeray lishkaye ni,
laa laa ke bindiyan main,
kai phand banaye ni.
jaaN haar shingaaraN toN,
main vehli hoi ni,
aa ambi thallay main,
phir pooni chhohi ni.

oh Chann piyara vi,
aa baiTha saahveN ni,
ambi di chhaaweiN ni,
oh merian preetaN da,
sohna vanjhaara ni,
kissay pardesaN de,
laamaN diaN gallaN ni,
ghumkaar jahaazaN di,
saagar dian chhallaN ni,
vairee de hallay ni,
sohnay dian ThallaN ni,
oh dassi jaawe te,
main bharaN hungaara ni.

uss gallaN karde nu,
patteyaN di kharh kharh ne,
badlaN di shookar ne,
wanghaN di chhann chhann ne,
charkhay di ghookar ne,
TappeyaN di lori ne,
koyal di kookar ne,
manjjay te paa ditta,
te ghook sula ditta.

takk sutta Mahi ni,
charkhay di charmakh toN,
main kaalakh laahi ni,
jaa sutte sohnay de,
maThay te layee ni,
main khull ke hassi ni,
main taarhi layee ni,
main dohri ho gai ni,
main chauhri ho gai ni,
oh uTh khaloyea ni,
ghabrayea hoyea ni,
oh bitt bitt takkay ni,
main khirh khirh hassaN ni,
oh murh murh puchhe ni,
main gall na dassaN ni.

takk sheesha charkhi da,
uss ghoori payee ni,
main chunghi layee ni,
oh pichhay bhajja ni,
main diyan na daahi ni,
uss maan jawaaani da,
main haTh zanaani da,
main aggay aggay ni,
oh pichhay pichhay ni,
manjji de girdhay ni,
Ambi de girdhay ni,
nassde vi jayeye ni,
hassde vi jayeye ni,
ohdi chaadar kharhke ni,
meri koThi kharke ni,
ohdi jutti cheekay ni,
meri jhaanjhar chhannke ni,
ohdi pagRi dheh pai ni,
meri chunni leh pai ni,
jaaN habh ke reh gaye ni,
chupp karke beh gaye ni.

oh kiha dihaarha si,
oh bhaagaN wala si,
oh karmaN wala si,
jiss shubh dihaarhay ni,
ghar mera laarha si,
ujj khaan hawaavaN ni,
ujj saarhan chhaawaN ni,
tarkhaan sadaavaN ni,
Ambi katwaavaN ni,
toba main bhulli ni,
haarha main bhulli ni,
je Ambi kattaN gi,
charh kissde utte
raah Dholay da takkaN gi.

ikk boota ambi da
ghar saaday lagga ni,
jiss thallay behna ni
surgaN da rehna ni
ki ussda kehna ni
wehRe da ghehna ni
par Mahi baajhoN ni,
pardesi baajhoN ni
eh mainu waDD'da ay,
te khaTTa lagda ay.

ਰਾਜ ਔਲਖ · « **Reply #15 on:** January 07, 2015, 06:44:38 AM »

ਕਵਿਤਾ

ਅਪਣੀ ਜ਼ਾਤ ਵਿਖਾਲਣ ਬਦਲੇ
ਰੱਬ ਨੇ ਹੁਸਨ ਬਣਾਇਆ
ਵੇਖ ਹੁਸਨ ਦੇ ਤਿੱਖੇ ਜਲਵੇ
ਜ਼ੋਰ ਇਸ਼ਕ ਨੇ ਪਾਇਆ
ਫੁਰਿਆ ਜਦੋਂ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਜਾਦੂ
ਦਿਲ ਵਿਚ ਕੁੱਦੀ ਮਸਤੀ
ਇਹ ਮਸਤੀ ਜਦ ਬੋਲ ਉਠੀ
ਤਾਂ ਹੜ੍ਹ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਆਇਆ
________________

rabbdabanda · « **Reply #16 on:** July 15, 2015, 11:36:25 PM »

ਜੀਵਨ

ਕੱਲ੍ਹ ਸੁਫਨੇ ਦੇ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ,
ਦੋ ਨਜ਼ਰ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤੇ ਆਏ ।
ਇਕ ਤਖ਼ਤ ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ ਸੋਹਣਾ,
ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਿਆਏ ।
ਉਹ ਉਤਰੇ ਹੌਲੇ ਹੌਲੇ,
ਫਿਰ ਆ ਕੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੇ,
ਰੱਖ ਤਖ਼ਤ ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ ਬੋਲੇ,
ਉਠ ਤੈਨੂੰ ਰੱਬ ਬੁਲਾਏ

ਤੇਰੇ ਲਈ ਸੁਰਗਾਂ ਅੰਦਰ,
ਭੌਰਾਂ ਨੇ ਗੁੰਦੇ ਸਿਹਰੇ ।
ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ ਦੇ ਲੱਛੇ ਲੈ ਕੇ,
ਹੂਰਾਂ ਨੇ ਬਹੁਕਰ ਫੇਰੇ ।
ਪੰਛੀ ਪਏ ਮੰਗਲ ਗਾਵਣ,
ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਸਧਰਾਵਣ,
ਕਲੀਆਂ ਨੂੰ ਛਿੱਕਾਂ ਆਵਣ,
ਸਭ ਰਾਹ ਤਕਾਵਣ ਤੇਰੇ

ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹ ਖਲੋਵਣ ਉਥੇ,
ਹੂਰਾਂ ਪਰੀਆਂ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ।
ਸ਼ਹਿਦਾਂ ਦੇ ਚਸ਼ਮੇ ਵਗਣ,
ਤੇ ਦੁੱਧਾਂ ਦੀਆਂ ਫ਼ੁਹਾਰਾਂ ।
ਨਾ ਉਥੇ ਹੌਕੇ ਹਾਵੇ,
ਨਾ ਭੁੱਖ ਤਰੇਹ ਸਤਾਵੇ,
ਨਾ ਰੁੱਤ ਖਿਜ਼ਾਂ ਦੀ ਆਵੇ,
ਤੇ ਹਰਦਮ ਰਹਿਣ ਬਹਾਰਾਂ

ਸੁਰਗਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਸੁਣ ਕੇ,
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤੇ ਤਾਈਂ,
ਐਸਾ ਇੱਕ-ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ,
ਮੈਂ ਮੂਲ ਪਸੰਦਾਂ ਨਾਹੀਂ !
ਜਿੱਥੇ ਨਾ ਮੇਲ ਜੁਦਾਈਆਂ,
ਜਿੱਥੇ ਨਾ ਸੁਲਹ ਲੜਾਈਆਂ,
ਨਾ ਧੀਦੋ ਤੇ ਭਰਜਾਈਆਂ,
ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਨਹੀਂ ਉਥਾਈਂ

ਜਿੱਥੇ ਨਹੀਂ ਹੋਤ ਕਸਾਈ,
ਜਿੱਥੇ ਨਹੀਂ ਛਲ-ਛਲਾਵੇ ।
ਜਿੱਥੇ ਨਾ ਕੈਦੋਂ ਲੰਙਾ,
ਵਿਚ ਟੰਗ ਆਪਣੀ ਡਾਹਵੇ,
ਜਿੱਥੇ ਨਾ ਆਸ਼ਕ ਲੁੱਸਣ,
ਜਿੱਥੇ ਨਾ ਰੂਹਾਂ ਖੁੱਸਣ,
ਜਿੱਥੇ ਨਾ ਹੂਰਾਂ ਰੁੱਸਣ,
ਉਹ ਸੁਰਗ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਭਾਵੇ

ਹੈ ਜੀਵਨ ਅਦਲਾ ਬਦਲੀ ।
ਤੇ ਹੋਣਾ ਰੰਗ ਬਰੰਗਾ ।
ਸੌ ਮੁਰਦੇ ਭਗਤਾਂ ਕੋਲੋਂ,
ਇਕ ਜਿਊਂਦਾ ਜ਼ਾਲਮ ਚੰਗਾ ।
ਮੋਤੀ ਤੋਂ ਹੰਝੂ ਮਹਿੰਗੇ,
ਲਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜੁਗਨੂੰ ਸੋਹਣੇ,
ਸੁਰਗਾਂ ਤੋਂ ਦੋਜ਼ਖ ਚੰਗੇ,
ਜਿੱਥੇ ਹੈ ਜੀਵਨ-ਦੰਗਾ

ਮੈਂ ਸ਼ਾਇਰ ਰੰਗ-ਰੰਗੀਲਾ,
ਮੈਂ ਪਲ ਪਲ ਰੰਗ ਵਟਾਵਾਂ ।
ਜੇ ਵਟਦਾ ਰਹਾਂ ਤਾਂ ਜੀਵਾਂ,
ਜੇ ਖੱਲਾਂ ਤੇ ਮਰ ਜਾਵਾਂ ।
ਝੀਲਾਂ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਨਾਲੇ,
ਜੋ ਪਏ ਰਹਿਣ ਨਿੱਤ ਚਾਲੇ,
ਤੱਕ ਰੋਕਾਂ ਖਾਣ ਉਛਾਲੇ,
ਤੇ ਵਧਦੇ ਜਾਣ ਅਗਾਹਾਂ

ਹੈ ਜੀਵਨ ਦੁੱਖ-ਵੰਡਾਣਾ,
ਤੇ ਅੱਗ ਬਗਾਨੀ ਸੜਨਾ ।
ਮਰਨੇ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਜੀਣਾ ।
ਜੀਣੇ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਮਰਨਾ ।
ਜੀਵਨ ਹੈ ਲੜਨਾ ਖਹਿਣਾ,
ਜੀਵਨ ਹੈ ਢਾਣਾ ਢਹਿਣਾ
ਜੀਵਨ ਹੈ ਤੁਰਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਤੇ ਕੋਈ ਪੜਾ ਨਾ ਕਰਨਾ

Gundeep kaur · « **Reply #17 on:** July 16, 2015, 06:14:47 AM »

Wah ji wah
jeo =D>

Chardikala

ਰਾਜ ਔਲਖ · « **Reply #18 on:** August 19, 2015, 02:27:45 AM »

ਉਡੀਕ

ਸਰਘੀ ਵੇਲੇ ਸੁਫ਼ਨਾ ਡਿੱਠਾ
ਮੇਰੇ ਸੋਹਣੇ ਆਉਣਾ ਅੱਜ ਨੀ
ਪਈ ਚੜ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਮੁੜ ਮੁੜ ਕੋਠੇ
ਕਰ ਕਰ ਲੱਖਾਂ ਪੱਜ ਨੀ

ਧੜਕੂੰ ਧੜਕੂੰ ਕੋਠੀ ਕਰਦੀ
ਫੜਕੂੰ ਫੜਕੂੰ ਰਗ ਨੀ
ਕਦਣ ਢੱਕੀਓਂ ਉਚੀ ਹੋਸੀ
ਉਹ ਸ਼ਮਲੇ ਵਾਲੀ ਪੱਗ ਨੀ
____________

Author Topic: ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ- ਜੀਵਨੀ - ਕਵਿਤਾਵਾਂ (Read 15217 times)

Punjabi Janta Forums - Janta Di Pasand

Who's Online

Recent Posts