ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕਿਉਂ ਨੀ ਆਉਂਦੇ, , ,
ਪਰ ਉਹਦੇ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਮੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਆਉਣ ਦਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਨੀ ਕਰਦਾ ਸੀ...

ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸ "ਕਮਲੀ" ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾਂ ਸੀ__,
ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਇੱਕ ਨਾਟਕ ਆ__,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਨੀ ਰੋਣਾਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਲਈ__,
ਅੱਜ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਖ਼ੇਡ ਤਾਂ ਦੇਖੋ__,
ਉਹੀ "ਕਮਲੀ" ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਕਬਰ ਚੋਂ__,
ਮੇਰੇ ਦਫ਼ਨ ਹੋਏ ਬੋਲਾਂ ਦੀ ਖ਼ੁਸਬੂ ਲੱਭਦੀ ਆ__,

ਦੇਸੀ ਲਵ ਲੈਟਰ
 .......
 ਵੇ ਨਛਤਰ
 ,ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਤੇ ਪਥਰ ਰੱਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਭੁਲ ਜਾਵੀਂ ।ਹੁਣ ਮੈਂ ਭੋਲੇ ਦੀ
 ਮੰਗ ਹਾਂ । ਵੇ ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਵੇ ਮੇਰੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਅਤੇ ਚਿੱਠੀਆਂ ਨੂੰ ਛੱਪੜ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦੇਵੀ । ਹੋਰ ਨਾ ਕੀਤੇ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਬੂਕੀ ਜਾਇਆ ਕਰੀ । ਵੇ ਅੰਨਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਉਹ ਦਿਨ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ ਜਦੋਂ ਆਪਾ ਬਾਬੇ ਦੇ ਮੇਲੇ ਤੇ ਮਿਲੇ ਸੀ ਜਿਥੇ ਆਪਾ 2 ਰੁਪਏ ਦੇ ਗੋਲ ਗਪੇ ਖਾਦੇ ਸੀ ਇਕੋ ਪਲੇਟ ਵਿੱਚ,ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਉਹ ਦਿਨ ਯਾਦ
 ... ... ਆਉਣਗੇ । ਹਾਂ ਇੱਕ ਗਲ ਹੋਰ ਜੋ ਤੂੰ ਮੇਲੇ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਚੁੰਨੀ ਲੈ ਕੇ ਦਿਤੀ ਸੀ ਓ ਸਾਡੇ ਕੱਟੇ
 ਦੀ ਪੂਛ ਮਝ ਨੇ ਪੈਰ ਨਾਲ ਦੱਬ ਦਿਤੀ ਸੀ ਉਹ ਉਸਦੀ ਪੂਛ ਨਾਲ ਬਨ ਦਿਤੀ ਸੀ । ਵੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮੇਲੇ ਤੋਂ ਜੋ ਜੁਤੀ ਚੱਕ ਕੇ ਦਿਤੀ ਸੀ ਉਹ ਵਾਪਿਸ਼ ਕਰ ਦੇਵੀ ਉਹ ਹੁਣ ਭੋਲੇ ਨੂੰ
 ਦੇਣੀ ਹੈ । ਤੇਰੀਆਂ ਭੇਜੀਂਆ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਮੇ ਇਕਬਾਲ ਕੋਲ ਭੇਜ ਦਿਤੀਆਂ ਨੇ ਉਸ ਤੋਂ ਲੈ ਲਵੀ ਸਮਾਨ ਚੇਕ ਕਰ ਲਈ ਕੀਤੇ ਕੱਡ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਨਾ ਦੇ ਦੇਵੇ ।ਸਮਾਨ ਦੀ ਲਿਸਟ ਮੇ ਲਿਫਾਫੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿਤੀ ਹੈ । ਤੈਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦਾ ਕਾਰਡ ਤਾਂ ਨਹੀਂ
 ਦੇ ਰਹੀ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤੂੰ ਜਰੂਰ ਆਵੇਗਾ ਕਿਉ ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਲੱਡੂ ਜਲੇਬੀਆਂ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਨੇ
 ਵੇ ਕੰਜਰਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਕੀਤੇ ਗਾਹ ਨਾ ਪਾ ਦੇਵੀ। ਵੇ ਮਰ ਜਾਣਿਆ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਦੇਵੀ
 ਤੇਰੀ ਨਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ-- ਪਰੀਤੋ

ਕੋਈ ਮੁਸਲਮਾਨ ਕੋਈ ਹਿੰਦੂ ਤੇ ਕੋਈ ਸਿੱਖ ਈਸਾਈ ਏ ,
ਓ ਧਰਮ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰੋ ਕਿਉਂ ਤੁਸੀਂ ਅੱਗ ਮਚਾਈ ਏ ,
ਬੜੇ ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਫ਼ਿਰਦਾ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਕਹਿਣ ਦਿਓ ,
ਮੈਂ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਓਏ ਮੈਨੂੰ ਬੰਦਾ ਈ ਰਹਿਣ ਦਿਓ,

Ik umar beet gayi usde pyar vich
,
asi sab kuj har gaye is vapar vich
,
o karde ne œyaad kadi kadi
,
te asi yaad ban ke reh gaye usdi œyaad vich

ਅਸੀਂ ਜੱਗ ਦੇ ਰੰਗਾਂ ਤੋਂ ਅੱਕ ਗਏ ਆਂ,,,,,,
,,,,,ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਰੰਗ ਵਿਚ ਰੰਗ ਸਾਈਆਂ......... ।

ਜਿਵੇ ਕੋਈ ਸੱਪਣੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਡੰਗ ਮਾਰਦੀ __

ਬੱਸ ਯਾਰੋ ਇੰਨੀ ਏ ਕਹਾਣੀ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦੀ_

ਮੈ ਪੁਛਿਆ ਕਿ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜਾਨ ਕਿਵੈਂ ਕੱਢੀ ਜਾਂਦੀ ੲੈ...
ਮਰਜਾਨੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚੋ ਛੁਡਾ ਲਿਆ..

ਕਿਸੀ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਜਮੀਨ ਆਈ''
 
ਤੇ ਕਿਸੇ ਹਿੱਸੇ ਦੁਕਾਨ ਆਈ''
 
ਮੈ ਘਰ ਚ ਸੱਬ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਸੀ''
 
ਤੇ ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਮੇਰੀ "ਮਾਂ" ਆਈ'.....

ਮੇਰੇ ਵਾਂਗੂਂ ਤਰਕਾਲਾਂ ਨੂੰ, ਨੈਣੀ ਹੰਝੂ ਭਰਦੀ ਹੋਣੀ।
 ਮੈਂ ਤਾਂ ਰਾਤੀਂ ਰੋ ਲੈਂਦਾਂ ਹਾਂ ਖਬਰੇ ਉਹ ਕੀ ਕਰਦੀ ਹੋਣੀ॥
ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਨਾ ਦੀ, ਤਖਤੀ ਸ਼ਾੜ ਕੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਗਈ।
 ਅਗ ਵੀ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਫੈਲੇ, ਸੰਨਾਟੇ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਹੋਣੀ॥
ਚੇਤੇ ਤਾਂ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੋਣੈ ਬਚਪਨ ਦੀ ਬਾਰਸ਼ ਦਾ ਮੌਸਮ।
 ਜਦ ਵੀ ਕਾਗਜ਼ ਦੀ ਕਸ਼ਤੀ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਉਪਰ ਧਰਦੀ ਹੋਣੀ॥
ਸਾਗਰ ਪਰਬਤ ਝੀਲਾਂ ਜੁਗਨੂੰ, ਪੌਣਾ ਬਿਰਖਾਂ ਬਰਫਾਂ ਵਰਗੇ।
 ਚੁਣ ਚੁਣ ਰਂਗਲੇ ਲਫਜ਼ਾ ਨੂੰ ਉਹ ਗਜ਼ਲਾਂ ਅੰਦਰ ਭਰਦੀ ਹੋਣੀ॥
ਤੂੰ ਰੁਖ ਤੋਂ ਜੋ ਟਾਹਣੀ ਖੋਹ ਕਿ,ਦਰਿਆ ਕੰਢੇ ਦਬੀ ਸੀ ।
 ਅਜ ਦੀ ਬਾਰਸ਼ ਮਗਰੋਂ ਉਹ ਤਾਂ ਦਰਿਆ ਉਪਰ ਤਰਦੀ ਹੋਣੀ॥
ਬਰਫੀਲੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਦੇਰ ਬੜੀ ਹੋ ਗਈ
 ਉਹ ਤਾਂ ਕੀਤੇ ਵਾਹਦੇ ਖਾਤਰ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਠਰਦੀ ਹੋਣੀ॥