ਆਸ਼ਕਾਂ ਨੂਂ ਮਾਰ ਪੈਂਦੀ ਬੇਵਫ਼ਾਈ ਦੀ,
ਵਿਆਹ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਮਾਰ ਚਂਦਰੀ ਵਿਆਹੀ ਦੀ,

ਸ਼ੇਰ ਖਾਂਦਾ ਮਾਰ ਧੋਖੇ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਤੋਂ,

ਰੱਬ ਹੀ ਬਚਾਵੇ ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਮਾਰ ਤੋਂ



ਮਾਪਿਆਂ ਨੂਂ ਮਾਰਦੀ ਔਲਾਦ ਚਂਦਰੀ,

ਵਹਿਸ਼ੀਆਂ ਨੂਂ ਮਾਰ ਜਾਵੇ ਜਾਤ ਕਂਜਰੀ,

ਪੱਗ ਵੱਟੀ ਮਾਰ ਖਾਂਦੀ ਮਾੜੇ ਯਾਰ ਤੋਂ,

ਰੱਬ ਹੀ ਬਚਾਵੇ ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਮਾਰ ਤੋਂ



ਅੱਲੜ ਨੂਂ ਮਾਰ ਦੇਣ ਰਾਤਾਂ ਕਾਲੀਆਂ,

ਚੋਬਰਾਂ ਨੂਂ ਤਿੱਖੇ-ਤਿੱਖੇ ਨੈਣਾਂ ਵਾਲੀਆਂ,

ਛੜਿਆਂ ਨੂਂ ਮਾਰ ਨਾਰੀ ਦੇ ਸ਼ਿਂਗਾਰ ਤੋਂ,

ਰੱਬ ਹੀ ਬਚਾਵੇ ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਮਾਰ ਤੋਂ

ਓਸ ਕੰਨੀ ਮੁੰਦਰਾ ਵਾਲੇ ਦੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬਹਿਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ
ਰੀਝਾ ਲਾ ਕੇ ਤੱਕਣ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਚੰਨ ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰਦਾ
ਨਾ ਕਹਿਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲਾ ਵੀ ਸੁਹੰ ਰੱਬ ਦੀ ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ
ਪਰ ਓਸ ਨੇ ਕੋਲ ਜ਼ਾ ਕੇ ਮੈ ਭੁੱਲ ਜ਼ਾਦੀਂ ਹਾਂ ਮੇਰਾ ਕੀ ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰਦਾ਼

ਸਾਨੂੰ ਵਿਛੜਿਆਂ ਕਈ ਕਈ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ,
ਹੱਸਦੇ ਵੱਸਦੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਹਾਲ ਹੋ ਗਏ,
ਫੇਰ ਵੀ ਓਹ ਬਣਾ ਕੇ ਆਲਣਾ ਮੇਰੇ ਕਿਸੇ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਏ,
ਅੱਜ ਵੀ ਹੂਕ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦੀ ਸੱਜਣਾ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੀ ਏ।

ਕੀ ਕੀ ਸੁਣਾਵਾਂ ਗੱਲਾਂ ਓਸ ਮੁਟਿਆਰ ਦੀਆਂ,
ਉਸ ਮੋਤਿਓਂ ਸੱਚੇ ਸੁੱਚੇ ਯਾਰ ਦੀਆਂ,
ਕਈ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜਿਆ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਇੱਕ ਤਿਆਗ ਦੀ ਚੜਨੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ,
ਅੱਜ ਵੀ ਹੂਕ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦੀ ਸੱਜਣਾ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੀ ਏ।

ਅੱਜ ਵੀ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਉਸ ਢਾਬ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਬਹਿੰਦਾ ਹਾਂ,
ਕੁੱਝ ਤੇਰੀ ਸੁਣਨਾ ਲੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕੁਝ ਦਿਲ ਆਪਣੇ ਦੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ,
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਓਥੇ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਇਕਰਾਰ ਕੀਤੇ ਇੱਕ ਆਖਰੀ ਬਾਤ ਜੋ ਕਰਨੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ,
ਅੱਜ ਵੀ ਹੂਕ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦੀ ਸੱਜਣਾ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੀ ਏ।

ਇੱਕੋ ਸਿਆਹੀ ਇੱਕੋ ਵਰਕਾ ਇੱਕੋ ਹੀ ਸਾਡੀ ਗੱਲਬਾਤ ਸੀ,
ਓਹੀ ਚੰਦ ਤੇ ਓਹੀ ਤਾਰੇ ਪਰ ਨਾ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੀ ਰਾਤ ਸੀ,
ਜਿਸਦੀ ਨਿੱਘ ਅਸੀਂ ਰਹੇ ਮਾਣਦੇ ਓਹ ਚਾਨਣੀ ਅੱਜ ਹੋਰ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਰਹਿੰਦੀ ਏ,
ਅੱਜ ਵੀ ਹੂਕ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦੀ ਸੱਜਣਾ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੀ ਏ।

ਜਿਨਾ ਨੂਂ ਲੱਗੇ ਅਸੀ ਚੰਗੇ ਉਨਾ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ,
ਜਿਨਾ ਨੂੰ ਲੱਗੇ ਮਾੜੇ ਉਨਾ ਨੰ ਪਿਆਰ ਹਾਜ਼ਰ ਹੈ..
ਜਿਨਾ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਵੰਡਾਏ ਦੁਖ ਉਹ ਯਾਰ ਸਾਡੇ,
ਜਿਨਾ ਨੇ ਦਿਤੇ ਦੁਖ ਉਨਾ ਲਈ ਵੀ ਜਾਨ ਹਾਜਰ ਹੈ..
ਚੰਗਾ ਮਾੜਾ ਹੌਵੇ ਕਿਸੇ ਨੰ ਕਿਹਾ ਤਾ ਕਰੀਉ ਮਾਫ ,
ਜਿਨਾ ਨੇ ਲੈਣੇ ਸਾਡੇ ਤੌ ਬਦਲੇ ਉਨਾ ਲਈ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਹਾਜਰ ਹੈ

ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੱਗੀ ਚੋਟ ਕਰਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਏ,
ਮਤਲਬ ਲਈ ਜੋ ਕਰੇ ਦੋਸਤੀ ਮਾੜੀ ਹੁੰਦੀ ਏ,
ਜਿਹੜਾ ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਖੜਜੇ ਯਾਰ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ,
ਜੋ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਪਵਿਤਰ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ।
ਆਪਣਿਆਂ ਤੋ ਟੁੱਟ ਕੇ ਜਿਹੜਾ ਬਣਜੇ ਹੋਰਾਂ ਦਾ,
ਕਾਹਦਾ ਮਾਣ ਪਤੰਗਾ ਨੂੰ ਵੇ ਕੱਚੀਆਂ ਡੋਰਾਂ ਦਾ,
ਜਿਹੜੀ ਇਕ ਦੀ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਜੇ ਨਾਰ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ,
ਜੋ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਪਵਿਤਰ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ।
ਲੋਕਾਂ ਪਿਛੇ ਲੱਗਕੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਪੱਟੀਦੇ,
ਪਿਆਰ ਕੀਮਤੀ ਹੀਰਾ ਇਸਦੇ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਵੱਟੀਦੇ,
ਜਿਹੜਾ ਰੀਝਾਂ ਨਾਲ ਪਿਰੋਇਆ ਹਾਰ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕਹਿਂਦੇ ਨੇ,
ਜੋ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਪਵਿਤਰ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ।

ਛੱਡ ਯਾਰ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਜਾਣ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ........
ਸਾਨੂੰ ਸ਼ੋਕ ਯਾਰਾ ਦੀ ਮਹਿਫਲਾ ਦਾ,ਜਿਥੇ ਬਹਿਕੇ ਗੱਪਾ ਮਾਰਦੇ ਹਾ।
ਅਸੀ ਘੁਮਦੇ ਵਿਚ ਜੀਪਾ ਦੇ ,ਜਾ ਸ਼ੋਕ ਬੁੱਲਟ ਦੇ ਪਾਲਦੇ ਹਾ ।
ਗੱਲ ਵਿਚ ਚੈਨੀਆਂ ਤੇ ਮੂੱਛਾ ਖੂੰਡੀਆ ਨੇ,ਯਾਰਾ ਲਈ ਜਾਨਾਂ ਵਾਰਦੇ ਹਾ ।
ਜਨੀ ਖਣੀ ਵੱਲ ਅੱਖ ਨੀ ਜਾਦੀ,ਟੀਸੀ ਵਾਲਾ ਬੇਰ ਹੀ ਝਾਡ਼ਦੇ ਹਾ ।
ਮੇਰੇ ਯਾਰਾ ਨਜਰ ਨਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ ਸਾਡੀ ਯਾਰੀ ਨੂੰ ,ਤਾਹੀ ਰਹਿਦੇਂ ਮੀਰਚਾ ਵਾਰਦੇ ਹਾ
ਕਇਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਚੁਭਦੇ ਹਾਂ ਕੰਡੇ ਵਾਂਗੂ
ਤੇ ਕਈ ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਬਨਾਈ ਫਿਰਦੇ,
ਕਈ ਦੇਖ ਸਾਨੂੰ ਬਦਲ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਰਾਹ ਆਪਣਾ
ਤੇ ਕਈ ਸਾਡੇ ਰਾਹਾਂ 'ਚ ਫੁਲ ਨੇ ਵਛਾਈ ਫਿਰਦੇ,
ਨਿੱਤ ਹੁੰਦਿਆਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਦੁਆਵਾਂ ਮੇਰੇ ਲਈ
ਕਈ ਮੰਗਦੇ ਨੇ ਮੌਤ ਮੇਰੀ ਤੇ ਕਈ
ਅਪਣੀ ਉਮਰ ਵੀ ਯਾਰਾਂਨਾਮ ਲਿਖਾਈ ਫਿਰਦੇ |

ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ...
ਹਾਂ ਮੈਂ ਪੇਂਡੂ ਪਰ ਸ਼ਹਿਰੀਏ ਢੰਗ ਦਾ ਹਾਂ...
ਬੋਲੀ ਆਪਣੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਰੱਖਾਂ...
ਇਹ ਗੱਲ ਆਖਣੋਂ ਕਦੇ ਨਾਂ ਸੰਗਦਾ ਹਾਂ...
ਮਿਲੇ ਮਾਣ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਅੰਦਰ...
ਆਸ਼ਿਕ ਮੁੱਢੋਂ ਮੈਂ ਏਸ ਉਮੰਗ ਦਾ ਹਾਂ...
ਮੈਂ ਪੰਜਾਬੀ,ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਪੁੱਤਰ...
ਸਦਾ ਖੈਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ |

ਕਾਹਦਾ ਜੱਟ ਪੰਜਾਬੀ, ਹੱਥੀਂ ਕੀਤੀ ਜੇ ਕਿਰਸਾਨੀ ਨਾ ।
ਮੋਟਰ ਕੋਲ ਮੰਜੀ ਡਾਹ ਕੇ, ਜੇ ਛਾਂ ਤੂਤਾਂ ਦੀ ਮਾਣੀ ਨਾ ।
ਜੱਟਾਂ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਗਾਕੇ, ਐਵੇਂ ਦੱਸਦਾ ਫਿਰੇਂ ਲੁਕਾਈ ਨੂੰ ।
ਨਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰ੍ਹੋੜੀ ਜਾਵੇਂ, ਬਾਪੂ ਦੀ ਕਰੀ ਕਮਾਈ ਨੂੰ ।
ਕਦੇ ਕਹੀ ਹੱਥੀਂ ਫੱੜਕੇ, ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ ਲਾਇਆ ਪਾਣੀ ਨਾ ।
ਕਾਹਦਾ ਜੱਟ ਪੰਜਾਬੀ, ਹੱਥੀਂ…………………

ਦੁੱਧ ਦੱਹੀਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ, ਗਿੱਝਿਆ ਬਰਗਰ ਪੀਜੇ ਨੂੰ ।
ਢੋਲੇ ਮਾਹੀਏ ਭੁੱਲ ਕੇ, ਸੁਣਦਾ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਡੀ. ਜੇ ਨੂੰ ।
ਕੰਨੀਂ ਮੁੰਦਰਾਂ ਪਾਈਆਂ, ਵਿਰਸੇ ਦੀ ਕਦਰ ਪਛਾਣੀ ਨਾ ।
ਕਾਹਦਾ ਜੱਟ ਪੰਜਾਬੀ, ਹੱਥੀਂ ਕੀਤੀ……………

ਗੁਰੂਆਂ ਪੀਰਾਂ ਦੀ ਧਰਤੀ, ਇਸਤੇ ਹੈ ਮਾਣ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ।
ਕਰੋ ਦੁਆ ਤੱਤੀ ਵਾ ਨਾ ਲੱਗੇ, ਸੋਹਣੇ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬੀ ਨੂੰ ।
ਕਿਉਂ ਪਾਣੀ ਹੋ ਗਏ ਖਾਰੇ, ਸ਼ਰਬਤ ਵਰਗਾ ਪਾਣੀ ਨਾ ।
ਕਾਹਦਾ ਜੱਟ ਪੰਜਾਬੀ, ਹੱਥੀਂ…………………

ਬੋਦੇ ਵਿੱਚ ਫੇਰੇਂ ਕੰਘੀ, ਜੱਟਾ ਤੂੰ ਪੱਗ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ।
ਪੁਰਖਿਆਂ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ, ਕਿਉਂ ਮਨੋਂ ਵਿਸਾਰ ਦਿੱਤੀ ।
ਸਿਰ ਦੇਕੇ ਲਈ ਸਰਦਾਰੀ, ਪੱਗ ਦੀ ਕੀਮਤ ਜਾਣੀ ਨਾ ।
ਕਾਹਦਾ ਜੱਟ ਪੰਜਾਬੀ, ਹੱਥੀਂ………………

ਹੱਥੀਂ ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ, ਲੱਭਦਾ ਫਿਰਦੈਂ ਭਈਆਂ ਨੂੰ ।
ਨਾ ਪੱਠੇ ਵੱਢਣੇ ਆਉਂਦੇ, ਅੱਜ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ।
“ਘੁੰਮਣ” ਚਾਟੀ ਵਿੱਚ ਮਧਾਣੀ, ਪਾਵੇ ਕੋਈ ਸੁਆਣੀ ਨਾ ।
ਕਾਹਦਾ ਜੱਟ ਪੰਜਾਬੀ, ਹੱਥੀਂ ਕੀਤੀ ਜੇ ਕਿਰਸਾਨੀ ਨਾ ।

ਅੱਜ ਫੇਰ ਦਿਲ ਗਰੀਬ ਇਕ ਪਾਂਦਾ ਹੈ ਵਾਸਤਾ
ਦੇ ਜਾ ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਨੂੰ ਇਕ ਹੋਰ ਹਾਦਸਾ

ਮੁਦਤ ਹੋਈ ਹੈ ਦਰਦ ਦਾ ਕੋਈ ਜਾਮ ਪੀਤਿਆਂ
ਪੀੜਾਂ ਚ਼ ਹੰਝੂ ਘੋਲ ਕੇ ਦੇ ਜਾ ਦੋ ਆਤਸ਼ਾ

ਕਾਗ਼ਜ ਦੀ ਕੋਰੀ ਰੀਝ ਹੈ ਚੁਪ ਚਾਪ ਵੇਖਦੀ
ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਥਲ ਚ ਭਟਕਦਾ ਗੀਤਾਂ ਦਾ ਕਾਫ਼ਲਾ

ਟੁਰਨਾ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਪੈਰ ਵਿਚ ਕੰਡੇ ਦੀ ਲੈ ਕੇ ਪੀੜ
ਦੁਖ ਤੋਂ ਕਬਰ ਤੱਕ ਦੋਸਤਾ ਜਿੰਨਾ ਵੀ ਫਾਸਲਾ

ਆ ਬਹੁੜ 'ਸ਼ਿਵ' ਨੂੰ ਪੀੜ ਵੀ ਹੈ ਕੰਡ ਦੇ ਚਲੀ
ਰਖੀ ਸੀ ਜਿਹੜੀ ਉਸ ਨੇ ਮੁਦਤ ਤੋਂ ਦਾਸਤਾਂ

ਦੋਸਤੋ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਕਰਨ ਲਈ ਆਏ ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਜਾਵਾਂਗੇ
ਜਿੰਨੀ ਮਰਜ਼ੀ ਮਿਹਨਤ ਮੁਸ਼ਕਤ ਕਰਨੀ ਪਵੇ
ਗੱਡੀ ਤਾਂ ਚਡ਼੍ਹਕੇ ਹੀ ਜਾਵਾਂਗੇ
ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਸੋਚਿਆ ਹੈ ਮਰ ਕੇ ਨਹੀਂ ਜਿਉਂਦੇ ਹੀ ਪਾਵਾਂਗੇ
ਅਸੀ ਹਸਤਾਖ਼ਰ ਅਸਮਾਨਾਂ ਤੇ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਜਾਵਾਂਗੇ।

Post your sign here!

add ur sign tooo