ਇੱਕ ਪਿਓ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਕੱਚੀ ਉਮਰ 'ਚ
ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਕਹਿੰਦਾ ਏ,
ਗੁੱਡੀਆਂ ਪਟੋਲਿਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦੀਏ ਰਾਣੀਏ ਨੀਂ,
ਫੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਸੋਹਲ ਨੀਂ ਤੂੰ ਪਰੀਏ ਕਹਾਣੀਏ ਨੀਂ,
ਬਾਪ ਤੇਰਾ ਤੈਨੂੰ ਜਾਨੋਂ ਵੱਧ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਏ,
ਪਰ ਦਿਲ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਵੱਡੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਏ,
ਇੱਜਤਾਂ ਨੇ ਹੁਣ ਮੇਰੀਆਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੁੰਦੀਆਂ,
ਧੀਆਂ ਤਾਂ ਜਵਾਨ ਕੱਚੀ ਕੰਧ ਵਾਂਗ ਹੁੰਦੀਆਂ,
ਰੁਲਦੀਆਂ ਮੈਂ ਵੇਖੀਆਂ ਨੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਏਸ ਜੱਗ ਤੇ,
ਧੀ ਦਾ ਜਵਾਬ
ਬਾਪੂ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਫਿਕਰ ਨਾਂ ਕਰੋ,
ਮੈਂ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਜ਼ੁਲਮ ਏਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਜਰਨੇ ਆ,
ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਜੋ ਰਹੇ ਅਧੂਰੇ,
ਉਹ ਚਾਅ ਸਾਰੇ ਹੀ ਪੂਰੇ ਕਰਨੇ ਆ,
ਅੈਸਾ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਕਰੂੰ ਮੈਂ,
ਤੇਰੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਫੁੱਲ ਵਰਸਣਗੇ,
ਪੁੱਤਰ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਰੱਟ ਜੋ ਲਾਉਂਦੇ ਆ
ਇੱਕ ਧੀ ਜੰਮਣ ਨੂੰ ਤਰਸਣਗੇ,
ਬਾਪੂ ਜੀ ਮੇਰੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਤੈਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਰੀ,
ਫੇਰ ਧੀ ਆਪਣੀ ਨੂੰ ਮੰਨੇਗਾ,
ਅੱਜ ਪੱਗ ਦੇ ਦਾਗ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਏਂ, ਫੇਰ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੀ ਬੰਨੇਗਾ....